บหัศจรรย์แห่อการรักษา

……………………………………….…………………

หลายคนที่เข้ามาอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์ใต้ทำลายจิตวิญญาณ และร่างกายจนเสื่อมโทรมมากแล้วตัวยการบริโภคยาสูบหรือเครื่องดื่ม มึนเมา แพทย์ที่ซึ่อสัตย์ต่อความรับผิดชอบของตนเองต้องชี้ให้ผู้ป่วยเหล่า นี้เห็นถึงต้นเหตุความเจ็บป่วยของเขา แต่หากตัวเขาเองก็ยังสูบบุหรี่หรือ ดื่มสิ่งมึนเมาแล้ว คำพูดของเขาจะมีนํ้าหนักอะไร โดยเหตุที่เขาก็รู้ว่าตัว เองได้ปล่อยตัวมัวเมาในสิ่งที่ชั่วร้าย เขาจะไม่ล้งเลใจที่จะชี้ให้คนไขได้เห็น ถึงสิ่งที่เป็นอันตรายในชีวิตของพวกเขาหรือ ถ้าหากแพทย์เองยังเสพสิ่ง เหล่านี้แล้ว เขาจะชักนำให้คนหนุ่มสาวเห็นถึงผลร้ายของมันได้อย่างไร {MH 133.3} MHTh 132.2

แพทย์จะยืนอยู่ในสังคมเป็นแบบอย่างของความบริสุทธิ์และการ ควบคุมตนเองได้อย่างไร เขาจะเป็นคนที่ทำงานให้บังเกิดผลในการละเว้น จากสิ่งที่เป็นอันตรายได้อย่างไร ในเมื่อตัวเขาเองก็ยังปล่อยตัวตามใจอยู่ กับนิสัยที่ชั่วร้ายอยู่ เขาจะให้การรักษาพยาบาลอยู่ที่ข้างเตียงของคนไข้ และผู้ที่กำลังจะตายโดยเป็นที่ยอมรับได้อย่างนั้นหรือ ในเมื่อลมหายใจของ เขาก็ยังเป็นที่น่ารังเกียจด้วยกลิ่นของสุราหรือบุหรี่ {MH 134.1} MHTh 133.1

ตราบใดที่แพทย์ยังทำให้ระบบประลกทและสมองของตัวเองต้องขุ่น มัวและผิดปกติด้วยการใช้สารเสพติด เขาจะยังคงซื่อสัตย์ต่อการได้รับ ความไว้วางใจในฐานะแพทย์ผู้มีความสามารถได้อย่างไร เขาคงจะไม่อยู่ ในสภาพที่จะวินิจฉัยไข้ได้อย่างรวดเร็วและทำการดำเนินการได้อย่างถูก ต้องแม่นยำ {MH 134.2} MHTh 133.2

หากเขามิได้ปฏิบัติตามบทบัญญ้ติต่าง ๆ ที่ควบคุมตัวของเขาเอง หากเขาเลือกที่จะสนองความอยากของตนเองเหนือสุขภาพของร่างกาย และจิตใจเช่นนี้แล้ว เขามิได้ประกาศตัวเองหรอกหรือว่าเป็นผู้ที่ไม่สมควร ได้รับความไว้วางใจในหน้าที่รับผิดชอบในการดแลต่อชีวิตของมนษย์ {MH 134 3} MHTh 133.3

ไม่ว่าแพทย์จะมีความสามารถหรือมีความซื่อสัตย์ในหน้าที่มากสัก เท่าใด ในประสบการณ์ของเขายังมีเหตุการณ์ท้อแท้ใจและความล้มเหลว มากมายในอดีตให้เห็นได้อยู่ บ่อยครั้งผลงานของเขาบรรลุผลไม่ได้ตามที่ เขาคาดหวัง ถึงแม้ว่าคนไข้ของเขาจะกลับมีสุขภาพหายเป็นปกติแล้ว ก็ตาม แต่สิ่งนี้ก็อาจจะมิได้เป็นประโยชน์ต่อตัวคนไข้เองหรือต่อโลกได้ อย่างแท้จริง หลายคนที่หายจากความเจ็บป่วยเพียงเพื่อจะหวนกลับไปปล่อย ตัวมัวเมาในสิ่งชั่วร้ายซึ่งทำให้เกิดโรคภัยขึ้นมาอีก ด้วยความกระหาย อยากแบบเติม ๆ พวกเขาถลำลึกลงสู่วงจรของความโง่เขลาและการปล่อย ตัวตามใจตนเองอีกครั้ง งานที่แพทย์ใต้ทำเพื่อคนเหล่านี้จึงดูเสมือนว่าเป็น ความพยายามที่สูญเปล่า {MH 134.4} MHTh 133.4

พระคริสต์ก็ทรงประสบเหตุการณ์อย่างเดียวกัน แต่กระนั้นพระองค์ ก็มิไต้ทรงละความพากเพียรเพื่อจิตวิญญาณที่ต้องทนทุกข์ทรมานแม้แต่ ดวงเดียว ในจำนวนคนโรคเรื้อนสิบคนที่ไต้รับการรักษาให้หายมีเพียงคน เดียวเท่านั้นที่สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณจากของประทานที่ได้รับ เขา เป็นคนต่างชาติและเป็นชาวสะมาเรีย เพื่อเห็นแก่คนโรคเรื้อนนั้น พระ- คริสต์ทรงรักษาคนโรคเรื้อนทั้งสิบคนให้หาย หากแพทย์มิได้รับความสำเร็จ มากไปกว่าพระผู้ช่วยให้รอดแล้ว ก็ขอให้เขาได้เรียนบทเรียนจากพระเจ้า ผู้ทรงเป็นนายแพทย์ใหญ่ มีคำเขียนถึงพระคริสต์ไว้ว่า “ท่านจะไม่ ล้มเหลวหรือท้อแทั” “ท่านจะเห็นผลแห่งความทุกข์ลำบากแห่งวิญญาณ จิตของท่านและพอใจ” อิสยาห์42:4; 53:1 1 (TKJV) {MH 1 34.5} MHTh 134.1

หากมีจิตวิญญาณเพียงแค่ดวงเดียวที่ยอมรับข่าวประเสริฐแห่ง พระคุณ พระคริสต์ก็จะทรงยอมสมัครพระทัยที่จะดำรงพระชนม์ด้วยความ ทนทุกข์ทรมานและอัปยศอดสูจนถึงความมรณาอย่างน่าอับอายเพื่อจิต วิญญาณดวงนั้น หากโดยอาศัยความพากเพียรของเรา แล้วทำให้จิต วิญญาณของคนๆ หนึ่งได้รับการยกระดับไปส่ความบริสุทธึ๋ชอบธรรมเพื่อ จะได้เป็นผู้ที่เหมาะสมที่จะได้ส่องสว่างอยู่ ณ บลลังก่ของพระเจ้า สิ่งนี้จะ ไม่ทำให้เรามีความชื่นชมยินดีกระนั้นหรือ {MH 135.1} MHTh 134.2

แพทย์มีหน้าที่ๆ เหน็ดเหนื่อยและยากลำบาก เพื่อที่จะปฏิป้ติหน้าที่ เหล่านี้ให้ได้รับผลสำเร็จมากที่สุด เขาจำเป็นจะต้องมีสุขภาพที่ดีและมี กำลังกายที่แข็งแรง คนที่อ่อนแอหรือป่วยเป็นโรคย่อมไม่สามารถที่จะทน ทำงานที่เหน็ดเหนื่อยอันเป็นสิ่งปกติของอาชีพแพทย์ได้ คนที่ขาดซึ่งการ ควบคุมตนเองอย่างครบถ้วนย่อมจะไม่มีคุณสมบัติอันเหมาะสมที่จะรักษา โรคภัยไข้เจ็บที่มีอยู่ทั้งปวงได้{MH 135.2} MHTh 134.3

บ่อยครั้งการอดหลับอดนอน การละเลยแม้แต่ที่จะรับประทาน อาหาร หรือเกือบจะถูกตัดขาดออกไปจากการคบค้าสมาคมในวงสังคมและ จากการประกอบคาสนกิจ ชีวิตของแพทย์จึงดูประหนึ่งว่าจะตกอยู่ภายใต้ เงามิดอยู่ตลอดเวลา ความทุกข์ทรมานที่เขาเห็นมนุษย์ผู้ไร้ที่พึ่งกำลังรอคอย ความช่วยเหลือ คนชั่วร้ายที่เขาจะต้องติดต่อเกี่ยวข้องด้วย สิ่งเหล่านี้ทำ ให้แพทย์ต้องหดหู่หมดกำลังใจจนอาจทำลายความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีต่อมนุษย์ ด้วยกัน {MH 1 35.3} MHTh 134.4

ในการต่อสู้กับโรคถัยไข้เจ็บและความตาย ทุกพลังงานจะถูกใช้จน ถึงสุดขีดจำกัดของความอดทน การตอบสนองจากงานที่เคร่งเครียดมหาโหด เช่นนี้ เป็นบททดสอบอุปนิสัยจนถึงขีดสุด เพราะในขณะนั้น การทดลอง จะมีกำลังแก่กล้ามากที่สุด แพทย์จึงจำเป็นต้องมีการควบคุมตนเอง มีจิตใจ อันบริสุทธิ์และมีความเชื่อที่ไดยึดสวรรค6ไว้อย่างมั่นคงมากยิ่งกว่าผู้ที่ทำงาน ในอาชีพต้านอื่นๆ เพื่อเห็นแก่ผู้อื่นและเพื่อเห็นแก่ตัวของเขาเอง เขาไม่ อาจที่จะละเลยต่อกฎสุขภาพที่มีผลต่อร่างกาย การมีนิสัยที่ขาดความยั้งคิด ในต้านร่างกายย่อมจะมีแนวโน้มที่จะกระทำให้ขาดความเอาใจใส่ในเรื่อง ของศีลธรรมด้วย {MH 135.4} MHTh 135.1

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด ๆ ความปลอดกัยเดียวของแพทย์คือ การทำทุกสิ่งตามหลักการ มีกำลังใจที่เข้มแข็งและและมีศีลธรรมที่สูงส่ง โดยอาศัยความตั้งใจที่แน่วแน่ซึ่งจะพบได้ในพระเจ้าเท่านั้น เขาจะต้องตั้ง มั่นอยู่ในคุณงามความดีอันบริสุทธิิิิ์ของพระลักษณะของพระเจ้าในทุกวัน ใน ทุกชั่วโมง และในทุกเสี้ยวเวลานาที เขาจะต้องดำเนินชีวิตอยู่ภายใต้สายตา ของโลกที่ไม่มีผู้ใดแลเห็น เหมือนดังเช่นโมเสส เขาจะต้องยอมทนอยู่ “ประหนึ่งได้เห็นพระองค์ผู้ไม่ทรงปรากฎแก่ตา” ฮีบรู 11:27 (THSV) {MH 135.5} MHTh 135.2

ความชอบธรรมนั้นมีรากฐานอยู่ที่ความเลื่อมไสและยำเกรงใน พระเจ้า ไม่มีมนุษย์คนใดที่จะธำรงรักษาไว้ใต้อย่างมั่นคงซึ่งชีวิตที่บริสุทธิ์ และมีพลังอันเข้มแข็งต่อหน้าเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน นอกเสียจากว่าชีวิตของ เขาจะซ่อนไว้กับพระคริสฅ์ในพระเจ้า ยิ่งเขามีหน้าที่รับผิดชอบที่จะต้อง กระทำท่ามกลางมนุษย์มากเท่าใด จิตใจก็ยิ่งจะต้องมีความสัมพันธ์ใกลชด กับสวรรค์มากเท่านั้น {MH 136.1} MHTh 135.3

เมื่อหน้าที่ของเขายิ่งเร่งด่วนและมีความรับผิดชอบมากขึ้นเท่าใด แพทย์ก็ยิ่งจะต้องมีความต้องการถึงฤทธิ์อำนาจจากพระเจ้ามากขึ้นเท่านั้น เวลาที่อาจจะหมดเปลืองไปกับสิ่งต่างๆ ทางฝ่ายโลกจะต้องน่ากลับมาใช้ เพื่อการใคร่ครวญถึงสิ่งที่เป็นนิรันดร เขาจะต้องต้านทานกับกระแสของ โลกที่กำลังรุกลํ้าเข้ามา ซึ่งพยายามที่จะผลักดันให้เขาแยกไปจากพระองค์ ผู้ทรงเป็นบ่อเกิดแห่งกำลัง เขาจะต้องมอบตัวเองไว้อยู่ภายใดโล่ของพระเจ้า ด้วยการอธิษฐานและการศึกษาพระคัมภีร์มากยิ่งกว่าคนอื่น เขาต้องใช้ ชีวิตอย่างมีสติรู้ตัวอยู่ตลอดเวลากับหลักการแห่งความจริง หลักการแห่ง ความชอบธรรมและหลักการแห่งความเมตตากรุณาซึ่งสำแดงถึงพระลักษณะ ของพระเจ้าภายในจิตวิญญาณ {MH 136.2} MHTh 135.4

ความมากน้อยของการยอมรับและเชื่อฟังตามพระวจนะของพระ- เจ้าในแต่ละคนจะแสดงออกให้เห็นถึงพลังอำนาจและรับการสัมผัสได้ในทุก ความประพฤติและอุปนิสัยในทุกต้านของคนนั้น พระวจนะของพระเจ้าจะ ชำระทุกความคิดให้บริสุทธิ์และจะคอยควบคุมทุกความปรารถนา ผู้ที่วางใจ ในพระวจนะของพระเจ้าจะไม่ทำตัวเป็นคนทั่วไปและจะเป็นคนที่เข้มแข็ง เขาจะอยู่เหนือสิ่งที่ชั่วรัายทั้งปวง ขึ้นไปสู่บรรยากาศที่ไร้มลทิน {MH 1 36.3} MHTh 136.1

เมื่อมนุษย์มีสัมพันธภาพร่วมกับพระเจ้า ความตั้งใจอันแน่วแน่แบบ เดียวกับที่คุ้มครองโยเซฟและดาเนียลไว้ท่ามกลางความเสื่อมทรามของ ราชสำนักของคนที่มิไต้นับถือพระเจ้า จะท่าให่ชีวิตของผู้นั้นมีความบริสุทธิ์ ไร้มลทิน เสื้อคลุมแห่งอุปนิสัยจะปราศจากจุดด่างพร้อย แสงสว่างของพระ คริสต์ในชีวิตของเขาจะไม่หรี่ลง ดาวประจำรุ่งอันสว่างสุกใสจะส่องรัศมีเจิด จ้าอยู่เหนือเขาโดยไม่โรยรา {MH 136.4} MHTh 136.2

ชีวิตเช่นนี้จะเป็นส่วนสำคัญของความเข้มแข็งในชุมชน เป็นสิ่งที่ คอยขวางกั้นความชั่วร้าย เป็นเครื่องคุ้มครองป้องกันถัยแก่ผู้ที่ถูกทดลอง และเป็นแสงสว่างน่าทางให้แก่คนทั่งหลายที่พยายามแสวงหาหนทางอัน ชอบธรรมในท่ามกลางความยากลำบากและความท้อแท้สิ้นหวัง {MH 136.5} MHTh 136.3

*****

*****