Polska Biblia

2Tymoteusza 2

1 Przetoż ty, synu mój! zmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie;

2 A coś słyszał ode mnie przed wieloma świadkami, tegoż się powierz wiernym ludziom, którzy by sposobni byli i inszych nauczać.

3 Przetoż ty cierp złe, jako dobry żołnierz Jezusa Chrystusa.

4 Żaden, który żołnierkę służy, nie wikle się sprawami tego żywota, aby się temu, od którego za żołnierza przyjęty jest, podobał.

5 A choćby się też kto potykał, nie bywa koronowany, jeźliby się przystojnie nie potykał.

6 Oracz, który pracuje, ma najprzód pożytki odbierać.

7 Rozumiej, co mówię, a Pan niech ci da we wszystkiem wyrozumienie.

8 Pamiętaj, iż Jezus Chrystus powstał z martwych, który jest z nasienia Dawidowego, według Ewangielii mojej,

9 W której cierpię złe, jakoby złoczyńca, aż do związek; aleć słowo Boże nie jest związane.

10 Przetoż wszystko znoszę dla wybranych, aby i oni zbawienia dostąpili, które jest w Chrystusie Jezusie, z chwałą wieczną.

11 Wierna jest ta mowa; albowiem jeźliśmy z nim umarli, z nim też żyć będziemy.

12 Jeźli cierpimy, z nim też królować będziemy; jeźli się go zapieramy, i on się nas zaprze.

13 Jeźliśmy niewiernymi, on wiernym zostaje i zaprzeć samego siebie nie może.

14 Te rzeczy przypominaj, oświadczając przed obliczem Pańskiem, aby się nie wdawali w spory około słów, co ku niczemu nie jest pożyteczne, tylko ku podwróceniu tych, którzy słuchają.

15 Staraj się, abyś się doświadczonym stawił Bogu robotnikiem, który by się nie zawstydził i który by dobrze rozbierał słowo prawdy.

16 A świeckim próżnomównościom czyń wstręt; albowiem postępują ku większej niepobożności.

17 A mowa ich szerzy się jako kancer (rak), z których jest Hymeneusz i Filetus,

18 Którzy względem prawdy celu uchybili, gdy powiadają, iż się już stało zmartwychwstanie i podwracają wiarę niektórych.

19 A wszakże mocny stoi grunt Boży, mając tę pieczęć: Zna Pan, którzy są jego; i Niech odstąpi od niesprawiedliwości wszelki, który mianuje imię Chrystusowe.

20 A w wielkim domu nie tylko są naczynia złote i srebrne, ale też drewniane i gliniane, a niektóre ku uczciwości, drugie zasię ku zelżywości.

21 Jeźliby tedy kto samego siebie oczyścił od tych rzeczy, będzie naczyniem ku uczciwości, poświęconem i użytecznem Panu, do wszelkiej dobrej sprawy zgotowanem.

22 Chroń się też pożądliwości młodzieńczych, a naśladuj sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca.

23 Chroń się też gadek głupich i nieumiejętnych, wiedząc, iż rodzą zwady.

24 Ale sługa Pański nie ma być zwadliwy, lecz ma być układny przeciwko wszystkim, sposobny ku nauczaniu, złych cierpliwie znaszający;

25 Który by w cichości nauczał tych, którzy się sprzeciwiają, owaby im kiedy Bóg dał pokutę ku uznaniu prawdy,

26 Aby obaczywszy się, wywikłali się z sidła dyjabelskiego, od którego pojmani są ku czynieniu woli jego.