Polska Biblia

569/1189

Psalmów 91

1 Ten, który mieszka w ochronie Najwyższego, i w cieniu Wszechmocnego przebywać będzie;

2 Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.

3 Onci zaiste wybawi cię z sidła łowczego, i z powietrza najjadowitszego.

4 Pierzem swem okryje cię, a pod skrzydłami jego bezpiecznym będziesz; prawda jego tarczą i puklerzem.

5 Nie ulękniesz się strachu nocnego, ani strzały latającej we dnie;

6 Ani zarazy morowej, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe.

7 Padnie po boku twym tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawej stronie twojej; ale się do ciebie nie przybliży.

8 Tylko to oczyma twemi obaczysz, a nagrodę niepobożnych oglądasz.

9 Ponieważeś ty Pana, który jest nadzieją moją, i Najwyższego, za przybytek swój położył:

10 Nie spotka cię nic złego, ani jaka plaga przybliży się do namiotu twego.

11 Albowiem Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.

12 Na rękach nosić cię będą, byś snać nie obraził o kamień nogi twojej.

13 Po lwie, i po bazyliszku deptać będziesz, lwię i smoka podepczesz.

14 Iż się we mnie, mówi Pan, rozkochał, wyrwę go, i wywyższę go, przeto, iż poznał imię moje.

15 Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.

16 Długością dni nasycę go, i okażę mu zbawienie moje.