Polska Biblia

Psalmów 77

1 77.1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. 77.2 Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

2 77.3 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

3 77.4 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela.

4 77.5 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić.

5 77.6 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne.

6 77.7 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc:

7 77.8 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże?

8 77.9 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się?

9 77.10 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela.

10 77.11 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

11 77.12 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

12 77.13 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił:

13 77.14 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?

14 77.15 Tyś jest Bóg, który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję.

15 77.16 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.

16 77.17 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

17 77.18 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

18 77.19 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła.

19 77.20 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było.

20 77.21 Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.