Polska Biblia

Psalmów 41

1 41.1 Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. 41.2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan.

2 41.3 Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego.

3 41.4 Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego.

4 41.5 Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył.

5 41.6 Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego?

6 41.7 Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi.

7 41.8 Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie,

8 41.9 Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

9 41.10 Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie.

10 41.11 Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im.

11 41.12 A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie.

12 41.13 Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki.

13 41.14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.