Umysł, charakter, osobowość II

Rozdział 61 — Doniosła funkcja prawa Bożego

(A) — Dekalog

Poznanie winy — Poznaniem, do którego Bóg nie chciał dopuścić pierwszych rodziców, było poznanie winy. Gdy uwierzyli fałszywym słowom szatana, w naszym świecie pojawiły się nieposłuszeństwo i grzech. Owo nieposłuszeństwo wobec wyraźnego Bożego zakazu, danie wiary kłamstwu szatana, zapoczątkowało zalew ziemi potopem nieszczęść. — The Review and Herald, 5 kwiecień 1898. UCO2 177.1

Osłabiona natura — Przestąpienie Bożego prawa przyniosło nieszczęście i śmierć. Wskutek nieposłuszeństwa ludzkie zdolności uległy wypaczeniu, miejsce miłości zajął egoizm. Natura człowieka tak osłabła, że nie był w stanie przeciwstawić się złu. Kusicielowi udało się urzeczywistnić swój zamiar pokrzyżowania boskiego planu związanego ze stworzeniem człowieka oraz napełnienia ziemi niedolą i spustoszeniem. Ludzie wybrali władcę, który odebrał im wolność i przykuł łańcuchami do swojego kieratu. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 33 (1913). UCO2 177.2

Boże prawo zrozumiałe — Boże prawo nie kryje żadnej tajemnicy. Najsłabsze umysły są w stanie pojąć te zasady, które kontrolują życie i kształtują charakter według boskiego Wzorca. Gdyby ludzie na miarę swoich możliwości przestrzegali tego prawa, zyskaliby siłę intelektu i zdolność osądu do coraz lepszego pojmowania Bożych zamysłów i planów. Rozwój ten może następować w życiu nie tylko doczesnym, ale i wiecznym. — The Review and Herald, 14 wrzesień 1886. UCO2 177.3

Piękne w swej prostocie — Jakże piękna jest prostota, przejrzystość i doskonałość prawa Jahwe! Zamysły i działania Pana kryją sekrety, których nie jest w stanie pojąć skończony ludzki umysł. I właśnie niemożność zgłębienia tajemnic nieskończonej mądrości i mocy napełnia nas nabożną czcią dla Najwyższego. — The Review and Herald, 14 wrzesień 1886. UCO2 177.4

Idealna równowaga między prawem a ewangelią — Między prawem Bożym a ewangelią Jezusa Chrystusa istnieje idealna harmonia. “Ja i Ojciec jedno jesteśmy”, rzekł Wielki Nauczyciel. Chrystusowa ewangelia jest dobrą nowiną o łasce, przychylności, dzięki której człowiek może zostać uwolniony od grzechu i okazać posłuszeństwo Bożemu prawu. Ewangelia wskazuje na kodeks moralny jako życiową zasadę. Prawo to przez wymóg prostego posłuszeństwa stale kieruje grzesznika do ewangelii, która mówi o przebaczeniu i pokoju. UCO2 178.1

Wielki apostoł rzekł: “Czy więc przez wiarę obalamy Prawo? Żadną miarą! Tylko Prawo właściwie ustawiamy”. Rzymian 3,31 (BT). Dalej Paweł powiada: “Prawo samo jest bezsprzecznie święte; święte, sprawiedliwe i dobre jest też przykazanie”. Rzymian 7,12 (BT). Darzenie Boga najwyższą miłością oraz jednakową miłością bliźnich jest niezbędne zarówno dla Bożej chwały, jak dla ludzkiego szczęścia. — The Review and Herald, 27 wrzesień 1881. UCO2 178.2

Wszystkie życiowe zasady — Bóg dał człowiekowi w swoim prawie wszystkie życiowe zasady. Kto się mu podporządkuje, będzie przez nie żył dzięki zasługom Chrystusa; kto je przestąpi, tego skaże ono na potępienie. Prawo odsyła ludzi do Jezusa, Jezus wskazuje im prawo. — The Review and Herald, 27 wrzesień 1881; Our High Calling 138. UCO2 178.3

Rozległość wymagań — Prawo Boże przedstawione w Piśmie Świętym ma bardzo rozległe wymagania. Każda zasada jest święta, sprawiedliwa i dobra. Prawo nakłada na ludzi obowiązki względem Boga. Sięga w głąb myśli i uczuć i wzbudza przekonanie o grzechu w każdym, kto zdaje sobie sprawę z tego, że przekroczył jego wymagania. Gdyby obejmowało jedynie zewnętrzne zachowania, ludzie nie byliby winni złych myśli, pragnień ani zamiarów. Prawo wymaga jednak czystości duszy i świętości umysłu, aby myśli i uczucia mogły być zgodne z wzorcem miłości i sprawiedliwości. — The Review and Herald, 5 kwiecień 1898; Selected Messages I, 211. UCO2 178.4

Jedynie człowiek jest nieposłuszny — Jedynie człowiek jest nieposłuszny prawom Jahwe. Gdy Pan nakaże przyrodzie świadczyć o Jego stwórczym dziele, ta od razu świadczy o Bożej chwale. — Manuscript 28, 1898; SDA Bible Commentary III, 1144. UCO2 178.5

Wszyscy mają przestrzegać Bożego prawa — Chrystus przybył na ziemię dać przykład idealnego przestrzegania prawa Bożego, czego wymaga się od wszystkich — od Adama, pierwszego z ludzi, po ostatniego człowieka, który będzie żył na naszej planecie. Jezus podkreślał, że Jego misją nie jest zniesienie prawa, lecz idealne wypełnienie, będące wyrazem całkowitego posłuszeństwa. W ten sposób wywyższył prawo i uczynił je zaszczytnym. W swoim życiu ukazał jego duchową naturę. Przed obliczem niebiańskich istot i nieupadłych światów, a także nieposłusznego, niewdzięcznego, nikczemnego świata wypełnił dalekosiężne przepisy prawa. UCO2 179.1

Jezus przybył na ziemię pokazać, że ludzkość sprzymierzona żywą wiarą z niebem może przestrzegać wszystkich Bożych przykazań. Przybył przedstawić w prosty sposób niezmienny charakter prawa i oświadczyć, że nieposłuszeństwo i grzech nigdy nie zostaną nagrodzone życiem wiecznym. Przybył na ziemię jako człowiek, byśmy mogli przebywać z Nim twarzą w twarz, a boskość zostawił na Bożym tronie. UCO2 179.2

W żadnym jednak razie nie przybył umniejszyć naszego obowiązku doskonałego posłuszeństwa. Nie unieważnił pism Starego Testamentu. Wypełnił to, co zostało przepowiedziane przez samego Boga. Przybył nie po to, by uwolnić ludzi spod prawa, ale by pokazać drogę, dzięki której mogą przestrzegać tegoż prawa i nauczać tego samego innych. — The Review and Herald, 15 listopad 1898. UCO2 179.3

Bóg nie uchyla swego prawa — Pan nie uratował grzeszników przez uchylenie swego prawa, podstawy Jego rządów w niebie i na ziemi. Bóg jest sędzią, strażnikiem sprawiedliwości. Przekroczenie Jego prawa choćby w jednym przypadku, choćby w najdrobniejszym szczególe, jest grzechem. Aby przebaczyć grzech, Bóg nie może się pozbyć swego prawa, nie może usunąć choćby najmniejszego przykazania. Sprawiedliwość i moralna doskonałość prawa muszą być utrzymane i obronione przed całym niebiańskim wszechświatem. A świętego prawa nie można było utrzymać za żadną mniejszą cenę niż śmierć Syna Bożego. — The Review and Herald, 15 listopad 1898. UCO2 179.4

Bóg nie unieważnia swoich praw — Bóg nie unieważnia swoich praw. Nie działa wbrew nim. Nie odkręca skutków grzechu, lecz dokonuje przemiany. Dzięki Jego łasce przekleństwo przekształca się w błogosławieństwo. — Education 148 (1903). UCO2 179.5