Umysł, charakter, osobowość II

Rozdział 67 — Usposobienie

Różne usposobienia — Obcując z bliźnimi, należy pamiętać, że mamy różne talenty i usposobienia. Poszczególni pracownicy na niwie Pańskiej różnią się planami i pomysłami. Aby praca dała pożądany wynik, potrzebne jest połączenie różnorodnych talentów w jedno. Pamiętajmy, że jedni na danych stanowiskach mogą sobie lepiej radzić niż drudzy. Człowiek mający takt i zdolności umożliwiające działanie w określonej sferze dzieła nie powinien winić innych za to, że nie są zdolni wykonać tego, co on być może potrafi zrobić bez trudu. Czyż nie ma spraw, jakie oni załatwiliby o wiele lepiej od niego? — Letter 116, 1903; Evangelism 103. UCO2 222.1

Różne usposobienia, różne spojrzenia — Wszelkie obcowanie z innymi ludźmi wymaga ćwiczenia panowania nad sobą, cierpliwości i współczucia. Bardzo różnimy się pod względem usposobienia, nawyków, wykształcenia, spojrzenia na sprawy. Różnie też oceniamy takie czy inne rzeczy. Nasze rozumienie prawdy oraz koncepcje dotyczące postępowania w życiu nie są pod każdym względem takie same. Nie ma dwóch osób, których doświadczenia byłyby identyczne w każdym szczególe. Doświadczenia jednego nie są doświadczeniami drugiego. Obowiązki uważane przez jednych za lekkie stanowią dla drugich największą trudność i kłopot. — The Ministry of Healing 483 (1905). UCO2 222.2

Różnice usposobienia wśród członków rodziny — Znacząca różnorodność usposobień i charakterów występuje często wśród członków jednej rodziny, gdyż zgodnie z Bożym porządkiem osoby o różnym temperamencie powinny przebywać razem. W takim przypadku każdy z domowników powinien święcie szanować uczucia i respektować prawa innych. W ten sposób wzajemny szacunek i cierpliwość mają być rozwijane, uprzedzenia łagodzone, a ostre rysy charakteru wygładzane. Należy zachowywać harmonię, a połączenie różnych temperamentów może się okazać korzystne dla wszystkich. — The Signs of the Times, 9 wrzesień 1886; Jak wychować dziecko 148. UCO2 222.3

Rodzice przekazują dzieciom usposobienie — Odpowiedzialność tę ponoszą nie tylko matki, ale i ojcowie. Oboje rodzice przekazują dzieciom swoje własne umysłowe i fizyczne cechy, swoje usposobienie i pragnienia. — Patriarchs and Prophets 561 (1890). UCO2 223.1

Odziedziczone usposobienie — Bóg pragnie, byśmy pomagali sobie nawzajem, okazując współczucie i niesamolubną miłość. Niektórzy odziedziczyli dość specyficzny temperament i usposobienie. Być może trudno dać sobie z nimi radę, ale czy my sami jesteśmy bez wad? Ludzi tych nie wolno zniechęcać. Nie należy upubliczniać ich błędów. Chrystus boleje nad tymi, którzy błądzą wskutek braku rozsądku, i stara się im pomóc. Poniósł śmierć za każdego człowieka, dlatego troskliwie i głęboko interesuje się losem wszystkich ludzi. — Testimonies for the Church IX, 222 (1909). UCO2 223.2

Zmiana usposobienia na miłe — “Czuwajcie i módlcie się” to częste biblijne zalecenie. W życiu tych, którzy są mu posłuszni, będzie płynął strumień szczęścia, niosący błogosławieństwo wszystkim, którzy się z nim zetkną. Ludzie o kwaśnym, drażliwym usposobieniu staną się mili i łagodni, pyszni — pokorni i uniżeni. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 293 (1913). UCO2 223.3

Regularność i porządek poprawiają usposobienie — Jeśli młodzieży wejdą w krew regularność i porządek, będzie się cieszyć lepszym zdrowiem, humorem, pamięcią i usposobieniem. — The Youth's Instructor, 28 styczeń 1897. UCO2 223.4

Usposobienie można zmienić — Bóg tylko przez swoje miłosierdzie objawia ludziom ich ukryte wady. Pragnie, by krytycznie badając złożone emocje i motywy swego serca, odkrywali to, co złe, zmieniali usposobienie i nabierali ogłady. Bóg chce, by Jego słudzy dobrze poznali własne serca. Aby umożliwić im prawdziwą wiedzę o ich własnym stanie, dopuszcza ogień ucisku, który wypala ich i oczyszcza. — The Review and Herald, 10 kwiecień 1894; My Life Today 92. UCO2 223.5

Ponure usposobienie szkodzi skuteczności nauczyciela — Kto zajmuje się nauczaniem młodzieży, powinien ponad wszystko strzec się okazywania ponurego, posępnego usposobienia, bo utraci współczucie dla uczniów, a bez tego nie będzie mógł przynieść im pożytku. Nie powinniśmy zaciemniać ścieżki sobie ani innym swoimi trudnymi doświadczeniami. Mamy miłosiernego Zbawiciela, do którego możemy się udać, by wylać przed Nim każdą skargę. Wszystkie troski i ciężary możemy przekazać Jemu, a wtedy nasza praca nie będzie się wydawać ciężka, a problemy wielkie. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 233 (1913). UCO2 223.6

Połączenie pogody ducha i uczciwości — Religia Jezusa zmiękcza wszystko, co jest twarde i złe w usposobieniu, oraz łagodzi to, co jest grubiańskie i szorstkie w sposobie bycia. Czyni słowa łagodnymi, a zachowanie miłym. Uczmy się od Chrystusa, jak łączyć głębokie poczucie czystości i uczciwości z pogodnym usposobieniem. Uprzejmy, grzeczny chrześcijanin jest najmocniejszym argumentem na rzecz chrześcijaństwa. — Słudzy ewangelii 84 (1915). UCO2 224.1

Niewłaściwe odżywianie psuje usposobienie — Wielu psuje swoje usposobienie przez niewłaściwe jedzenie. Powinniśmy tak samo starannie uczyć się lekcji o reformie zdrowia, jak doskonale przygotowujemy się podczas naszych studiów, gdyż nawyki, jakie wytworzymy w tym kierunku, pomogą nam w budowaniu charakteru do przyszłego życia. Można zniszczyć swoje duchowe doświadczenie przez szkodliwe nawyki w jedzeniu. — Letter 274, 1908; Chrześcijanin a dieta 126. UCO2 224.2

Pokarmy mięsne wywołują drażliwe usposobienie — Bóg odmówił mięsa Hebrajczykom na pustyni nie po to, by ukazać swoją władzę nad nimi, ale dla ich dobra, aby mogli zachować siły fizyczne i moralne. Wiedział, że spożywanie pokarmów mięsnych wzmacnia zwierzęce namiętności i osłabia intelekt. Wiedział, że zaspokojenie apetytu Izraelitów na mięso osłabi ich moralność i wywoła w nich tak drażliwe usposobienie, że ogromna rzesza ludu stanie się krnąbrna, utraci wzniosłe poczucie moralnych powinności i nie zechce kierować się mądrymi przykazaniami Jahwe. — The Signs of the Times, 6 styczeń 1876; Temperance 160. UCO2 224.3

Cukier a usposobienie — Cukier nie jest dobry dla żołądka. Powoduje fermentację, co przytępia mózg i powoduje irytację uwidoczniającą się w usposobieniu. — Manuscript 93, 1901; Counsels on Diet and Foods 327. UCO2 224.4

Łagodzenie wypaczonego usposobienia — Postęp w chrześcijańskim doświadczeniu cechuje się coraz większą pokorą, która wynika z rosnącego poznania. Każdy, kto jest zjednoczony z Chrystusem, będzie stronił od wszelkiej nieprawości. UCO2 224.5

Mówię Wam w bojaźni Bożej, iż ukazano mi, że wielu z Was utraci życie wieczne, bo swoje nadzieje na niebo opieracie na złym fundamencie. Bóg zostawia Was samym sobie, aby Was ukorzyć i doświadczyć i aby poznać, co jest w Waszym sercu. Zaniedbujecie lekturę Pisma Świętego. Gardzicie świadectwami i odrzucacie je, bo ganią Wasze ulubione grzechy i burzą Wasze poczucie zadowolenia z siebie. UCO2 225.1

Gdy Chrystus żyje w sercu, Jego podobieństwo będzie się objawiać w sposobie życia. Pokora zapanuje tam, gdzie wcześniej królowała pycha. Uległość, pokora i cierpliwość złagodzą ostre cechy naturalnie wypaczonego, porywczego usposobienia. Miłość do Jezusa będzie się przejawiać w miłości do Jego ludu. Miłość ta nie jest zmienna i kapryśna, lecz spokojna, głęboka i mocna. UCO2 225.2

Życie chrześcijanina jest wolne od wszelkiej obłudy, teatralności, sztuczności i fałszu. Jest nacechowane gorliwością, szczerością i wzniosłością. Chrystus przemawia przez każde jego słowo, jest widoczny w każdym jego czynie. Życie chrześcijanina jaśnieje blaskiem mieszkającego w nim Zbawiciela. Rozmawiając z Bogiem i radośnie rozmyślając o niebiańskich sprawach, dusza przygotowuje się do nieba i działa, sprowadzając innych do owczarni Chrystusa. Nasz Zbawiciel jest w stanie i pragnie dokonać dla nas więcej niż to, o co potrafimy prosić, a nawet to, co możemy pomyśleć. — Testimonies for the Church V, 49-50 (1882). UCO2 225.3

Bóg może kształtować usposobienie — Jakiekolwiek jest Twoje usposobienie, Bóg może je tak ukształtować, że stanie się miłe, podobne do usposobienia Chrystusa. Przez żywą wiarę możesz odłączyć się od wszystkiego, co nie jest zgodne z Bożym zamysłem. W ten sposób możesz już tu, na ziemi, żyć tak, jakbyś żył w niebie. Czy pragniesz tego? Jeśli tak, to dokądkolwiek się skierujesz, będzie Ci towarzyszyć blask słońca. — Manuscript 91, 1901. UCO2 225.4

Błogosławieństwo dla chorych — Nasz Pan wykorzysta miłe usposobienie i piękny charakter człowieka, aby błogosławić chorym. Prawdy Słowa Bożego mają uświęcającą i przekształcającą moc. Jeśli zostaną przyjęte sercem i będą wprowadzane w życie, okażą się wonią życia ku życiu (...). Niech przez codzienne słowa i czyny osób zatrudnionych w naszych instytucjach przebija światło prawdy. Tylko takich ludzi Chrystus może przyjąć jako swoich współpracowników. — Manuscript 69, 1909; Medyczna praca misyjna 169. UCO2 225.5

Zgodne współistnienie różnych usposobień — Zgodność i jedność między ludźmi o różnych usposobieniach jest najmocniejszym świadectwem, że Bóg posłał swego Syna na świat, aby zbawił grzeszników. Naszym przywilejem jest składać to świadectwo. Abyśmy jednak mogli to czynić, musimy się oddać do dyspozycji Chrystusa. Nasze charaktery muszą być kształtowane zgodnie z Jego charakterem, nasza wola ma podlegać Jego woli. Wtedy będziemy ze sobą współpracować i nawet przez myśl nie przejdzie nam nic, co by miało wywołać konflikt. — Testimonies for the Church VIII, 242-243 (1904). UCO2 226.1

Usposobienie przepełnione wdzięcznością i pokojem — Ze wszystkich rzeczy poszukiwanych, cenionych i godnych posiadania nie ma nic cenniejszego w oczach Boga niż czyste serce oraz usposobienie przepełnione wdzięcznością i pokojem. — Testimonies for the Church IV, 559 (1881). UCO2 226.2

Usposobienie nie zostanie zmienione przy zmartwychwstaniu — Jeśli chcecie być świętymi w niebie, najpierw musicie być świętymi na ziemi. Rysy charakteru, które posiadacie za życia, nie zmienią się przy śmierci ani zmartwychwstaniu. Wstaniecie z grobu z takim samym usposobieniem, jakie okazywaliście w domu i między ludźmi. — Letter 18b, 1891; The Adventist Home 16. UCO2 226.3