Umysł, charakter, osobowość I

Część 5 — Siła pobudzająca do życia

Rozdział 23 — Miłość wieczna zasada nieba

Miłość zasadą działania — Gdy niebiańska zasada wiecznej miłości napełnia serce, rozlewa się także na innych (...) ponieważ miłość jest zasadą działania, która przekształca charakter, rządzi pobudkami, kontroluje namiętności, usuwa wrogość oraz uwzniośla i uszlachetnia uczucia. — Testimonies for the Church IV, 223 (1876). UCO1 177.1

Miłość różna od każdej innej zasady — Czysta miłość jest prosta w działaniu i różna od każdej innej zasady działania. — Testimonies for the Church II, 136 (1868). UCO1 177.2

Delikatna roślinka, wymagająca pielęgnacji — Miłość jest niczym delikatna roślinka, która musi być pielęgnowana. Aby miłość mogła być odczuwana, korzenie goryczy powinny być całkowicie usunięte z jej otoczenia. Wtedy pod wpływem miłości znajdą się wszystkie siły umysłu i całe serce, tak że będziemy kochać Boga nade wszystko, a bliźniego swego jak siebie samego. — Manuscript 50, 1894; Our High Calling 173. UCO1 177.3

Samolubstwo szatańską podróbką miłości — Przez nieposłuszeństwo siły człowieka uległy spaczeniu, a miejsce miłości zajęło samolubstwo. Natura ludzka tak osłabła, że niemożliwością stało się odparcie mocy zła. Szatańskie zakusy napełnienia ziemi nędzą i zniszczeniem oraz pokrzyżowania boskiego planu stworzenia człowieka zaczęły się urzeczywistniać. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 33 (1913). UCO1 177.4

Gdy ego skryje się w Chrystusie, miłość wytryskuje samorzutnie — Gdy ego skryje się w Chrystusie, prawdziwa miłość wytryskuje samorzutnie. Nie jest to emocja ani impuls, ale decyzja uświęconej woli. Polega nie na uczuciu, lecz na przekształceniu całego serca, duszy i charakteru, które są martwe dla własnego ja, a żywe dla Boga. Nasz Pan i Zbawiciel prosi, abyśmy się Mu oddali. Wymaga tylko, żebyśmy podporządkowali Mu swoje ja. Mamy się Mu poddać na Jego zasadach. Dopóki nie dojdziemy do tego stopnia uległości, nigdy nigdzie nie będziemy pracować z zadowoleniem, pożytkiem ani powodzeniem. — Letter 97, 1898; SDA Bible Commentary VI, 1100-1101. UCO1 177.5

Miłość to nie chwilowy impuls, lecz boska zasada — Najwyższa miłość do Boga i niesamolubna wzajemna miłość to najlepszy dar, jaki może nam ofiarować Ojciec niebieski. Miłość taka nie jest chwilowym impulsem, lecz boską zasadą, trwałą mocą. Nie może jej zrodzić ani wytworzyć nieuświęcone serce. Można ją znaleźć jedynie w sercu, w którym panuje Jezus. “Miłujmy więc, gdyż On nas przedtem umiłował”. 1 Jana 4,19. W sercu odnowionym przez łaskę Bożą miłość jest naczelną zasadą postępowania. — The Acts of the Apostles 551 (1911). UCO1 178.1

Miłość siłą intelektualną i moralną — Miłość jest siłą. Z zasadą tą wiąże się nierozerwalnie siła intelektualna i moralna. Siła bogactwa psuje się i niszczeje, siła przemocy wyrządza krzywdę — ale doskonałość i wartość czystej miłość polega na skutecznym czynieniu samego dobra. Cokolwiek zostaje uczynione z czystej miłości, to choćby było to coś niepozornego i w oczach ludzi godnego pogardy, przynosi dobre owoce. Dla Boga bowiem liczy się bardziej to, ile miłości w coś włożono, niż to, ile zostało zrobione. Bóg jest miłością. Nienawrócone serce nie może zrodzić ani wytworzyć tej niebiańskiej rośliny, która żyje i kwitnie tylko tam, gdzie panuje Chrystus. — Testimonies for the Church II, 135 (1868). UCO1 178.2

Miłość przyjemną wonią — Każdą duszę otacza swoista atmosfera, która może być przepełniona wiarą, odwagą, nadzieją i przyjemną wonią miłości. Atmosfera może też być ciężka i chłodna, przepełniona ponurością wypływającą z niezadowolenia i egoizmu, albo też zatruta śmiertelnym jadem pielęgnowanego grzechu. Ta właśnie otaczająca nas atmosfera wpływa świadomie lub nieświadomie na każdego, kto się z nami styka. — Christ's Object Lessons 339 (1900). UCO1 178.3

Miłość wykorzenia samolubstwo i waśnie — Złoty łańcuch miłości, spajający serca wierzących, trzymający ich w więzach braterstwa i miłości oraz w jedności z Chrystusem i Ojcem, tworzy doskonałą więź i niesie światu świadectwo mocy chrześcijaństwa, której nie sposób podważyć. (...). Wtedy samolubstwo zostanie wykorzenione, a nieprawość już się nie pojawi. Nie będzie waśni ani podziałów. W nikim, kto jest związany z Chrystusem, nie będzie uporu. Nikt nie będzie działać z upartą niezależnością krnąbrnego, porywczego dziecka, które puszcza prowadzącą je rękę i wybiera potykanie się w samotności i chodzenie własnymi drogami. — Letter 110, 1893; Our High Calling 173. UCO1 178.4

Owoce czystej miłości — “Wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie”. Mateusza 7,12. Rezultaty takiego postępowania okażą się błogosławione. “Jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą”. Mateusza 7,2. Oto motywacja, która powinna skłaniać nas do darzenia się nawzajem gorącą miłością, płynącą z czystego serca. Chrystus jest dla nas przykładem. Chodził po ziemi, czyniąc dobro. Żył, błogosławiąc innych. Miłość stanowiła o pięknie i szlachetności wszystkich Jego poczynań. Nie nakazano nam samym sobie czynić tego, co byśmy chcieli czynić innym, tylko czynić innym to, co byśmy chcieli, aby oni nam uczynili w podobnych okolicznościach. Miarą, jaką mierzymy, zawsze i nam odmierzą. (...). UCO1 179.1

Umiłowanie wpływania na innych i pragnienie uznania z ich strony może dać efekt w postaci zorganizowanego życia i często nienagannych rozmów. Poczucie własnej wartości może prowadzić nas do unikania pozorów zła. Człowiek o samolubnym sercu może podejmować szlachetne działania, uznawać obecną prawdę oraz okazywać na zewnątrz uniżenie i miłość, ale motywy mogą być zwodnicze i nieczyste, działania wypływające z takiego serca pozbawione życiodajnego wpływu, a owoce prawdziwej świętości odarte z zasad czystej miłości. Miłość trzeba pielęgnować, ponieważ jej wpływ ma boski charakter. — Testimonies for the Church II, 136 (1868). UCO1 179.2

Miłość jest ustępliwa — Miłość Chrystusa jest głęboka i żarliwa, płynie niczym niepowstrzymany strumień do wszystkich, którzy ją przyjmują. W Jego miłości nie ma cienia samolubstwa. Jeśli ta zrodzona w niebie miłość będzie trwałą zasadą serca, da się poznać nie tylko wobec tych, z którymi łączą nas najdroższe, święte więzy, lecz także wobec wszystkich, z którymi się stykamy. Skłoni nas do wyświadczania drobnych uprzejmości, do ustępowania, do okazywania życzliwości w czynach, do wypowiadania czułych, szczerych, pokrzepiających słów. Skłoni nas do okazywania zrozumienia tym, których serca spragnione są współczucia. — Manuscript 17, 1899; SDA Bible Commentary V, 1140. UCO1 179.3

Miłość rządzi motywami i działaniami — Najusilniejsze nawet zwracanie uwagi na zewnętrzną poprawność manier nie wystarczy, by usunąć wszelkie rozdrażnienie, surowy sąd i niestosowną mowę. Prawdziwa ogłada nigdy nie stanie się udziałem człowieka, który uważa się za pępek świata. W sercu musi zamieszkać miłość Boża. Prawdziwy chrześcijanin czerpie motywację do działania z głębokiej, serdecznej miłości do Mistrza. W jego uczuciu do Chrystusa tkwi źródło niesamolubnego zainteresowania braćmi. Miłość sprawia, że ten, kto ją ma, odznacza się wdziękiem, poprawnym zachowaniem i miłym sposobem bycia. To ona rozjaśnia oblicze, łagodzi ton głosu oraz uszlachetnia i uwzniośla całego człowieka. — Gospel Workers 123 (1915). UCO1 179.4

Miłość doszukuje się w ludziach dobra — Miłość “nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego”. 1 Koryntian 13,5. Miłość Chrystusowa każe doszukiwać się w pobudkach i działaniach innych samego dobra. Nie obnaża niepotrzebnie cudzych błędów, nie wsłuchuje się chciwie w nieprzychylne komentarze, ale stara się myśleć o dobrych cechach ludzi. — The Acts of the Apostles 319 (1911). UCO1 180.1

Miłość osładza całe życie — Ci, którzy miłują Boga, nie mogą chować nienawiści ani zawiści. Gdy niebiańska zasada wiecznej miłości napełnia serce, rozlewa się także na innych (...). UCO1 180.2

Miłość taka nie może się ograniczać do mnie i tego, co moje, ale jest tak wielka jak świat i tak wysoka jak niebo i pozostaje w zgodzie z miłością aniołów. Taka pielęgnowana w duszy miłość osładza całe życie i ma uszlachetniający wpływ na wszystkich dookoła. Mając ją, możemy być szczęśliwi bez względu na to, czy los się do nas uśmiecha czy nie. UCO1 180.3

Jeśli miłujemy Boga całym sercem, musimy też kochać Jego dzieci. Ta miłość to Duch Boży. To niebiańska ozdoba, która daje duszy prawdziwą szlachetność i dostojeństwo i upodabnia nasze życie do życia Mistrza. Nieważne, jak dużo mamy dobrych cech ani za jak wspaniałych i szlachetnych się uważamy: jeśli nie zostaliśmy ochrzczeni niebiańską łaską miłości do Boga i bliźnich, to brak nam prawdziwej dobroci i nie nadajemy się do nieba, gdzie miłość i jedność są wszystkim. — Testimonies for the Church IV, 223-224 (1876). UCO1 180.4

Prawdziwa miłość ma wymiar duchowy — Miłość, wyniesiona ze sfery namiętności i impulsu, zyskuje wymiar duchowy i objawia się w słowach i czynach. Chrześcijanin musi posiąść uświęconą troskliwość i miłość, w których nie ma już miejsca na zniecierpliwienie ani nerwy. Nieuprzejme, oschłe postępowanie musi złagodzić łaska Chrystusa. — Testimonies for the Church V, 335 (1885). UCO1 180.5

Miłość żyje dzięki działaniu — Miłość nie może żyć bez działania. Każdy czyn wzmacnia ją, nasila i pomnaża. Miłość zwycięża tam, gdzie argumentacja i autorytet nie zdają egzaminu. Miłość działa nie dla korzyści ani nagrody, mimo to Bóg postanowił, że pewnym skutkiem jej działań będzie wielki zysk. Miłość ma to do siebie, że promieniuje wokół i działa bez rozgłosu, a gdy wykorzystywana jest do pokonania wielkiego zła, wykazuje wielką moc. Pod jej wpływem serca ludzi miękną i się zmieniają. Gdy wszelkie inne środki zawodzą, miłość wpływa na życie grzeszników, dotykając ich serc. UCO1 181.1

Wszędzie, gdzie używa się siły intelektu, autorytetu lub przemocy, nie objawiając przy tym miłości, tam uczucia i wola tych, do których usiłujemy dotrzeć, przybierają postawę obronną, a ich opór wzrasta. Jezus był księciem pokoju. Przyszedł na świat, aby nasz opór i autorytet Mu uległy. Mógł korzystać z mądrości i siły, ale do przezwyciężania zła posłużyły mu mądrość i potęga miłości. — Testimonies for the Church II, 135-136 (1868). UCO1 181.2

Świadectwa nowej zasady życia — Gdy ludzie związani są ze sobą nie przymusem lub własnym interesem, lecz miłością, objawiają wpływ siły, która jest ponad wszelkie ludzkie oddziaływanie. Gdziekolwiek istnieje taka jedność, jest świadectwem odrodzenia się w człowieku obrazu Bożego, wszczepienia nowej zasady życia. To wskazuje, że jest to moc boskiej natury do przeciwstawienia się nadnaturalnym czynnikom zła i że łaska Boża pokonuje egoizm tkwiący w naturalnym sercu. — Życie Jezusa 616 (1898). UCO1 181.3