Prawda o aniołach

Tuż po zmartwychwstaniu Chrystusa

Przez pewien czas szatan wydawał się zasępiony i przygnębiony. Następnie zwołał naradę ze swoimi aniołami, by zdecydować, co powinni dalej czynić, aby przeciwdziałać panowaniu Boga. Szatan powiedział: PA 150.8

— Musicie się niezwłocznie udać do kapłanów i starszyzny. Udało nam się ich zwieść, zaślepić oraz znieczulić ich serca na Jezusa. Wmówiliśmy im, że jest On samozwańcem i fałszywym mesjaszem. Teraz jednak ci rzymscy strażnicy zaniosą im fatalną wieść, że Chrystus zmartwychwstał. Doprowadziliśmy kapłanów i starszych do nienawiści wobec Jezusa i zamordowania Go. Teraz musimy im dobitnie uświadomić, że jako Jego mordercy zostaną ukamienowani przez lud, jeśli rozniesie się wieść, że On zmartwychwstał, a oni zabili niewinnego człowieka. — Spiritual Gifts I, 67-68. PA 150.9

Rzymscy strażnicy uciekli od grobowca przejęci tym, co widzieli i słyszeli. Skierowali się pospiesznie do miasta, rozpowiadając napotkanym ludziom zdumiewające sceny, których byli świadkami. (...). W tym czasie posłaniec dotarł do kapłanów i przywódców, oznajmiając im: PA 151.1

— Chrystus, którego ukrzyżowaliście, zmartwychwstał! PA 151.2

Natychmiast wysłano sługę z dyskretnym zadaniem wezwania rzymskich strażników do stawienia się w pałacu arcykapłana. Tam przesłuchano ich uważnie, a oni złożyli pełne sprawozdanie z tego, co widzieli przy grobowcu, iż przerażający posłaniec przybył z nieba z twarzą jaśniejącą jak błyskawica, odziany w szaty białe jak śnieg, a wówczas ziemia zadrżała i zatrzęsła się, a oni padli bezsilni. Następnie anioł odrzucił zamykający wejście do grobowca ogromny kamień, jakby był on małym kamykiem. Wtedy z grobowca wyszła majestatyczna postać w wielkiej chwale, a niebo rozbrzmiało chóralną pieśnią zwycięstwa i radości. Gdy światłość zgasła, a pieśń wybrzmiała, odzyskali siłę i stwierdzili, że grobowiec jest pusty, a ciała Jezusa nigdzie nie ma. — Redemption: Or the Resurrection of Christ; and His Ascension 14-15. PA 151.3

Rzymscy strażnicy pospieszyli do kapłanów i starszych z niezwykłym opisem tego, co widzieli. Gdy mordercy usłyszeli zdumiewające sprawozdanie, ich twarze pobladły. Przerażenie ogarnęło ich, gdy uświadomili sobie, co zrobili. Zrozumieli, że jeśli to sprawozdanie zawiera prawdę, to są zgubieni. Przez pewien czas nie byli w stanie wykrztusić słowa i patrzyli tylko jeden na drugiego w milczeniu, nie wiedząc, co powiedzieć. Znaleźli się w położeniu, jakiego się nie spodziewali, podobnie jak nie przewidywali swojego potępienia. PA 151.4

Udali się na sekretną naradę, by postanowić, co mają czynić. Wiedzieli, że jeśli rozniesie się wieść o zmartwychwstaniu Jezusa i towarzyszącej Mu chwale, która poraziła strażników, wówczas lud wpadnie w gniew i może targnąć się na ich życie. Postanowili więc przekupić żołnierzy, aby zataili to, co widzieli. Dali im dużo pieniędzy i powiedzieli: PA 151.5

— “Powiedzcie, że uczniowie jego w nocy przyszli i ukradli go, gdy spaliśmy”. Mateusza 28,13. PA 152.1

Gdy żołnierze zaprotestowali, mówiąc, że za spanie na posterunku grozi im surowa kara, kapłani i starsi zobowiązali się przekonać namiestnika, by zaniechał ukarania ich. — Spiritual Gifts I, 68. PA 152.2