Prawda o aniołach

Ukrzyżowanie Chrystusa

Syn Boży został wydany ludziom na ukrzyżowanie. (...). Włożono na Niego ciężki krzyż (...), ale Jezus ugiął się pod ciężarem. Wtedy pochwycono (...) człowieka, który nie wyznawał otwarcie wiary w Chrystusa, ale wierzył w Niego potajemnie. Na niego to włożono krzyż i on poniósł go na miejsce kaźni Jezusa. Kompanie aniołów przemieszczały się w powietrzu ponad tym miejscem. — Spiritual Gifts I, 57. PA 144.11

Kto był świadkiem tych scen? Niebiański wszechświat, Bóg Ojciec, szatan i jego aniołowie. — Bible Echo and Signs of the Times, 29 maj 1899. PA 145.1

Niebiańscy aniołowie (...) słyszeli szyderstwa i widzieli potrząsanie głowami. Pragnęliby wyłamać się ze swoich szeregów i pospieszyć do Syna Bożego w Jego upokorzeniu i fizycznej męce, ale nie pozwolono im tego uczynić. — Manuscript Releases XVIII, 71. PA 145.2

— “Innych ratował, a siebie samego ratować nie może” (Mateusza 27,42) — brzmiało szyderstwo rzucane pod adresem Chrystusa w czasie Jego męki i konania na krzyżu. PA 145.3

Oczywiście Chrystus mógłby się uratować w każdej chwili i zejść z krzyża, ale gdyby to uczynił, świat zostałby wydany całkowicie na pastwę wielkiego odstępcy. Aniołowie zdumiewali się, że Chrystus powstrzymał się przed uciszeniem bluźnierców przez odebranie im życia. — The Youth's Instructor, 14 czerwiec 1900. PA 145.4

Ci, którzy szydzili z Chrystusa wiszącego na krzyżu, uosabiali szatana i jego aniołów. On to wypełnił ich brutalnymi i obrzydliwymi słowami. On inspirował ich szyderstwa. — Manuscript Releases XVIII, 72. PA 145.5

Zwierzchności i moce ciemności zebrały się wokół Jego krzyża. PA 145.6

Arcyodstępca, który wciąż zachował wyniosłą postawę, stał na czele zastępu buntowników, którzy wraz z ludźmi walczyli przeciwko Bogu. — The Signs of the Times, 14 kwiecień 1898. PA 145.7

Chrystus zmagał się z mocą szatana, który oświadczył, że ma Chrystusa w swojej mocy, jest silniejszy niż Syn Boży, zaś Ojciec wyrzekł się swego Syna, więc nie może On liczyć na Bożą przychylność, tak samo jak i szatan. — Testimonies for the Church II, 214. PA 145.8

Chrystus nawet w największej męce nie uległ wrogowi, który Go torturował. Legiony złych aniołów otaczały Go, ale świętym aniołom zabroniono rozproszyć ich szeregi i wszcząć walkę z szydzącymi i wrzeszczącymi wrogami. Nie pozwolono im też wesprzeć cierpiącego ducha boskiego Męczennika. W tej strasznej godzinie ciemności, gdy oblicze Ojca zostało ukryte, legiony złych aniołów otoczyły Jezusa, a grzechy świata ciążyły na Nim, z Jego pobladłych ust wyrwało się wołanie: PA 145.9

— “Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” Mateusza 15,34. — Bible Echo and Signs of the Times, 1 styczeń 1887. PA 145.10

Ciemność, która okryła ziemię w czasie ukrzyżowania Chrystusa, ukrywała ogromny zastęp niebiańskich istot, ale ziemia zatrzęsła się pod stopami niebiańskiej armii. Skały popękały, a ziemia przez trzy godziny była okryta nieprzeniknionym mrokiem. Przyroda czarną szatą okryła cierpienie Syna Bożego. — Manuscript Releases V, 353. PA 146.1

Ojciec wraz z niebiańskimi aniołami był ukryty w gęstej ciemności. Bóg był tuż przy swoim Synu, choć nie objawił swojej obecności ani Jemu, ani nikomu z ludzi. Gdyby choć jeden promień Jego chwały przeniknął gęsty obłok, który Go spowijał, wszyscy obecni tam ludzie padliby martwi. — Manuscript Releases XII, 385. PA 146.2

Jakże niebo mogło zachować milczenie? Czy możemy się dziwić, że straszna i nienaturalna ciemność zawisła nad krzyżem? Czy możemy się dziwić, że skały popękały, pod niebem rozległ się grom, rozbłysły błyskawice, a ziemia zatrzęsła się w posadach pod stopami niebiańskiej armii widzącej tak niepojętą zniewagę wyrządzoną ich Umiłowanemu Wodzowi? — The Review and Herald, 1 wrzesień 1891. PA 146.3

Gdy Chrystus zawołał: “Wykonało się!” (Jana 19,30), nieupadłe światy stały się bezpieczne. Dla nich walka została zakończona, a zwycięstwo stało się faktem. Od tej pory szatan nie mógł już liczyć na przychylność mieszkańców wszechświata. — The Review and Herald, 12 marzec 1901. PA 146.4

Święci aniołowie z przerażeniem myśleli o tym, iż jeden z nich upadł do tego stopnia, iż był w stanie dopuścić się takiego okrucieństwa, jakie przejawiło się wobec Syna Bożego na Golgocie. Wszelkie odczucia litości i współczucia, jakie mieli wobec szatana po jego wygnaniu, zgasły na zawsze w ich sercach. — The Signs of the Times, 23 wrzesień 1889. PA 146.5

Nie ręka kapłana rozdarła z góry na dół wspaniałą zasłonę oddzielającą miejsce najświętsze od miejsca świętego. Uczynił to sam Bóg. Gdy Chrystus zawołał: “Wykonało się!” (Jana 19,30), Święty Strażnik, który niegdyś jako niewidzialny przebywał na uczcie Belsazara, teraz ogłosił naród izraelski jako pozbawiony świątyni. Ta sama ręka, która nakreśliła na ścianie litery zwiastujące klęskę Belsazara i koniec królestwa babilońskiego, rozdarła zasłonę świątynną z góry na dół. — SDA Bible Commentary V, 1109. PA 146.6

Gdy ciało Jezusa zostało zdjęte z krzyża i złożone w grobowcu Józefa z Arymatei, [żydowscy przywódcy] dopilnowali, by wejście zostało zamknięte i opieczętowane, aby, jak twierdzili, uczniowie Jezusa nie przyszli i go nie wykradli pod osłoną nocy. Źli aniołowie triumfowali przy grobie, gdyż sądzili, że Chrystus został pokonany. Oddział rzymskich żołnierzy objął straż przy grobowcu, a Żydzi podjęli wszelkie środki, by upewnić się, że ich zwycięstwo będzie zupełne. Ale niebiańscy aniołowie strzegli miejsca, gdzie spoczywał ich Umiłowany Wódz, śpiąc snem śmierci. — The Review and Herald, 9 październik 1888. PA 146.7

Aż do śmierci Chrystusa, charakter szatana nie został wyraźnie objawiony aniołom i mieszkańcom nieupadłych światów. Jednak wtedy intrygi i oskarżenia tego, który niegdyś był wywyższonym aniołem, zostały ukazane w prawdziwym świetle. — The Signs of the Times, 27 sierpień 1902. PA 147.1

Śmierć Chrystusa na krzyżu przypieczętowała ostateczne unicestwienie tego, który miał władzę nad śmiercią jako inicjator grzechu. Gdy szatan zostanie unicestwiony, nie będzie więcej pokusy do złego. Odkupienie nigdy więcej nie będzie musiało być powtórzone. Nie będzie też niebezpieczeństwa kolejnego buntu we wszechświecie Bożym. PA 147.2

To, co jedynie skutecznie mogło ograniczyć panowanie grzechu w tym świecie ciemności, zapobiegnie także grzechowi w niebie. PA 147.3

Znaczenie śmierci Chrystusa zostanie zrozumiane przez świętych i aniołów. Upadli ludzie nie mogliby wrócić do domu w raju Bożym, gdyby nie Baranek zabity od założenia świata. (...). Aniołowie oddają cześć i chwałę Chrystusowi, gdyż nawet oni nie byliby bezpieczni, gdyby nie patrzyli na cierpienia Syna Bożego. To dzięki skuteczności krzyża Chrystusa niebiańscy aniołowie są strzeżeni przed odstępstwem. Bez Jego ofiary nie byliby bezpieczni od zła tak samo jak aniołowie przed upadkiem szatana. Anielska doskonałość zawiodła w niebie. Ludzka doskonałość zawiodła w Edenie. (...). Plan zbawienia, objawiający sprawiedliwość i miłość Boga, daje wieczne zabezpieczenie przed buntem w nieupadłych światach. (...). Śmierć Chrystusa na krzyżu Golgoty jest naszą jedyną nadzieją w tym świecie i będzie tematem naszych studiów w przyszłym wiecznym świecie. — The Signs of the Times, 30 grudzień 1889. PA 147.4

Chrystus przez swoje życie i swoją śmierć na zawsze rozstrzygnął bardzo ważną kwestię, czy Bóg jest zdolny do wyrzeczenia się siebie oraz czy jest światłem i miłością. Ta kwestia została podniesiona w niebie na wysokościach i zapoczątkowała odsunięcie się szatana od Boga. Żądanie zmiany lub usunięcia prawa, na którym opierały się rządy Pana w niebie, dowiodło ostatecznie tylko miłości Bożej. — The Review and Herald, 21 październik 1902. PA 147.5