Prawda o aniołach

Rozdział 14 — Aniołowie przy chrzcie Chrystusa i podczas Jego kuszenia na pustyni

Chrzest Chrystusa

Gdy Jezus przyszedł się ochrzcić, Jan rozpoznał w Nim czystość charakteru, jakiej nigdy dotąd nie spotkał u żadnego człowieka. (...) Gdy Jezus poprosił o chrzest, Jan odmówił Mu, wołając: PA 122.1

— “Ja potrzebuję chrztu od ciebie, a ty przychodzisz do mnie?” Mateusza 3,14. PA 122.2

Stanowczo, a mimo to delikatnie Jezus odpowiedział: PA 122.3

— “Ustąp teraz, albowiem godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość”. Mateusza 3,15. PA 122.4

I Jan, ustępując, poprowadził Zbawiciela do Jordanu i zanurzył Go w wodzie. “A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim”. Mateusza 3,16. — Życie Jezusa 87.89. PA 122.5

Niebiańscy aniołowie z największym zainteresowaniem przyglądali się scenie chrztu Zbawiciela, a gdyby oczy obecnych tam ludzi zostały otwarte, zobaczyliby niebiański zastęp otaczający Syna Bożego, gdy ten skłonił się w modlitwie na brzegu Jordanu. — The Youth's Instructor, 23 czerwiec 1892. PA 122.6

Spojrzenie Zbawiciela zdawało się przenikać niebo, gdy wylewał swą duszę w modlitwie. Dobrze wiedział, jak bardzo grzech zatwardził serca ludzi i jak trudno będzie im pojąć Jego misję i przyjąć dar zbawienia. Błagał Ojca o siłę do pokonania ich niewiary i o zerwanie kajdan, jakimi skuł ich szatan, by dla ich dobra pokonać niszczyciela. Prosił o znak, że Bóg w osobie swojego Syna przyjmuje rodzaj ludzki. Aniołowie nigdy dotąd nie słyszeli takiej modlitwy. Pragnęli zanieść Ukochanemu Przywódcy poselstwo zapewnienia i pociechy, lecz tak się nie stało. Oto sam Ojciec miał odpowiedzieć na prośbę Syna. Wprost od Jego tronu rozchodzą się promienie Jego chwały. Otwiera się niebo i na głowę Zbawiciela zstępuje najczystsze światło w postaci gołębicy — odpowiedni znak Tego, który jest cichy i pokorny. (...). PA 122.7

Ludzie stali w milczeniu, wpatrując się w Chrystusa. Jego sylwetkę otuliło światło, które zawsze otacza tron Boży. Jego zwrócona ku niebu twarz była pełna chwały, jakiej nigdy przedtem nie widziano na ludzkiej twarzy. Z otwartych niebios dochodził głos: PA 123.1

— “Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem”. Mateusza 3,17. — Życie Jezusa 90-91. PA 123.2

Pan obiecał dać Janowi znak, przez który będzie mógł on rozpoznać Mesjasza, a teraz, gdy Jezus wyszedł z wody, obiecany znak został dany. Jan ujrzał niebiosa otwarte i Ducha Bożego symbolizowanego przez gołębia jaśniejącego złotym blaskiem, unoszącego się nad głową Chrystusa, oraz usłyszał głos z nieba mówiący: PA 123.3

— “Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem”. Mateusza 3,17. — The Youth's Instructor, 23 czerwiec 1892. PA 123.4

Poza Janem tylko nieliczni spośród zgromadzonego nad Jordanem tłumu rozpoznali niebiańskie wyobrażenie. — Życie Jezusa 90. PA 123.5

W czasie chrztu Zbawiciela szatan znajdował się wśród świadków tego wydarzenia. Widział chwałę Ojca przysłaniającą Jego Syna. Usłyszał głos Jahwe potwierdzający boskość Jezusa. Od czasu grzechu Adama bezpośredni kontakt człowieka z Bogiem został przerwany; relacja między niebem a ziemią zachodziła za pośrednictwem Chrystusa. Lecz teraz gdy Jezus przyszedł “w postaci grzesznego ciała” (Rzymian 8,3), Ojciec sam przemówił. Wcześniej Bóg komunikował się z ludzkością przez Chrystusa, teraz komunikował się z nią w Chrystusie. Szatan liczył na to, że Boży wstręt wobec zła spowoduje wieczny rozdział między niebem a ziemią. Ale teraz zostało objawione, że związek pomiędzy Bogiem a człowiekiem został przywrócony. — Życie Jezusa 95. PA 123.6

Przez człowieczeństwo Chrystusa szatan potrafił dojrzeć chwałę i czystość Tego, w obecności którego przebywał na niebiańskim dworze. W wyobraźni kusiciela powracał obraz tego, kim on sam wówczas był — nakrywającym cherubinem pełnym piękna i świętości. — Bible Echo and Signs of the Times, 23 lipiec 1900. PA 123.7