Służba dobroczynna

Rozdział 18 — Kwalifikacje kobiet do służby

Kobiety powołane do służby — Bóg powołuje gorliwe pracownice — mądre, serdeczne, wrażliwe i wierne zasadom. Wzywa wytrwałe kobiety, które przestaną myśleć tylko o sobie i własnych wygodach, a skupią myśli na Chrystusie. (...). Czy nasze siostry odpowiedzą na wezwanie? Czy będą pracować dla Mistrza? — Testimonies for the Church VI, 118. SD 122.1

Uczcie się w szkole Chrystusa — Pan ma pracę do wykonania zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Mogą oni wykonać dobre dzieło dla Boga, jeśli najpierw nauczą się w szkole Chrystusa cennej i bardzo ważnej lekcji pokory. Muszą nie tylko nosić imię Chrystusa, ale także mieć Jego Ducha. Muszą żyć tak, jak On żył, oczyściwszy swoje dusze z wszelkiego skalania. Wtedy będą mogli czynić dobro dla bliźnich, przedstawiając im Jezusa jako jedynego Zbawiciela. — Manuscript 119, 1907. SD 122.2

Mocne zasady i silny charakter — Potrzeba kobiet o mocnych zasadach i nieugiętym charakterze, wierzących w to, że naprawdę żyjemy w czasach ostatecznych i mamy do przekazania ostatnie uroczyste przesłanie ostrzeżenia dla świata. Powinny one wiedzieć, że uczestniczą w ważnym dziele szerzenia promieni światła, którymi niebo je oświeciło. Gdy miłość Boga i Jego prawda są ich trwałą zasadą, nic nie odwróci ich od obowiązku ani nie zniechęci do działania. Będą one bogobojne i nie zaprzestaną pracy w dziele Bożym. Nie ulegną pokusie luksusu ani ziemskim atrakcjom. Zachowają swoją uczciwość za wszelką cenę. Są to kobiety, które właściwie będą reprezentować religię Chrystusa i wypowiadać stosowne słowa jak złote jabłka na srebrnych tacach. Takie osoby mogą na różne sposoby wykonywać cenne dzieło dla Boga. On wzywa je, by udały się na żniwo i pomogły zbierać snopy. — The Signs of the Times, 16 wrzesień 1886. SD 122.3

Takt, spostrzegawczość i umiejętności — Potrzebne są kobiety będące prawdziwymi chrześcijankami. Istnieje szerokie pole, na którym mogą one wykonywać dzieło dla Pana. Są to szlachetne kobiety, które miały moralną odwagę opowiedzieć się po stronie prawdy na podstawie dostarczonych dowodów. Mają one takt, spostrzegawczość i cenne umiejętności, więc mogą być skutecznymi chrześcijańskimi pracownicami. — The Signs of the Times, 16 wrzesień 1886. SD 122.4

Połączone zalety Marty i Marii — Wszyscy, którzy pracują dla Boga, powinni mieć połączone zalety Marty i Marii — gotowość do służby i szczerą miłość do prawdy. Egoizm musi być zdecydowanie odrzucony. — Testimonies for the Church VI, 118. SD 123.1

Potrzebne są szlachetne kobiety — Potrzebne są kobiety, które nie uważają się za ważne, ale posiadają dobre maniery i uniżoność serca, więc będą pracować z pokorą Chrystusową, gdziekolwiek znajdą coś do zrobienia dla ratowania bliźnich. Wszyscy, którzy stali się uczestnikami niebiańskich dobrodziejstw, powinni gorliwie zabiegać o to, by ci, którzy nie przyjęli jeszcze tych przywilejów, otrzymali dowody prawdy właściwie im przedstawione. Ludzie ci będą nie tylko pragnąć, by inni posiedli te dobrodziejstwa, ale będą działać, by tak się stało, czyniąc wszystko w tym celu. SD 123.2

Ci, którzy stali się współpracownikami Boga, będą wzrastać w moralnej i duchowej mocy, podczas gdy ci, którzy poświęcają swój czas i energię służeniu samym sobie, będą karłowacieli, więdli i obumierali. — The Signs of the Times, 16 wrzesień 1886. SD 123.3

Rozwijanie talentów — Nasze siostry (...) nie są pozbawione umiejętności. Jeśli właściwie będą używać talentów, jakie posiadają, ich efektywność w działaniu będzie znacząco wzrastać. — Testimonies for the Church IV, 629-630. SD 123.4

Odważne i zaradne — Wiele rodzin jest bardzo nieszczęśliwych wskutek bezsensownych narzekań żony i matki, która z niesmakiem odwraca się od prostych obowiązków domowych i zwyczajnego rodzinnego życia. Rozmyśla nad troskami i obowiązkami, jakie są jej udziałem, a to, co dzięki pogodzie ducha mogłoby być dla niej nie tylko przyjemne i interesujące, ale także korzystne, zamienia w przykry mozół. Uważa się za niewolnicę i myśli z odrazą o swoim życiu, wyobrażając sobie, że jest męczennicą. SD 123.5

To prawda, że koła domowej maszynerii nie zawsze kręcą się sprawnie. Często życie rodzinne wystawia na próbę cierpliwość i siły. Choć matki nie są odpowiedzialne za okoliczności, na które nie mają wpływu, to bezsensowne byłoby zaprzeczanie, iż okoliczności w znacznym stopniu wpływają na życiowe dzieło matki. Jednak gdy matki pozwalają, by okoliczności panowały nad nimi, skłaniały je do rezygnacji z zasad, wyczerpywały ich siły oraz odwodziły od wierności wzniosłemu powołaniu i obowiązkom, wówczas same ściągają na siebie potępienie. SD 123.6

Żona i matka, która szlachetnie pokonuje trudności, wskutek których inni załamują się z braku cierpliwości i wytrwałości, nie tylko nabiera siły do pełnienia obowiązków, ale przez swoje doświadczenie pokonuje pokusy i trudności, dzięki czemu może służyć pomocą innym, tak słowem, jak i przykładem. Wielu z tych, którzy dobrze sobie radzą w sprzyjających okolicznościach, wydaje się zmieniać swój charakter wskutek przeciwności i prób. Im większych doświadczają kłopotów, tym bardziej nikczemnieją. Bóg nigdy nie zamierzył, byśmy byli zdani na okoliczności. — The Health Reformer, sierpień 1877. SD 124.1

Elementy chrześcijańskiego charakteru — Matki, pamiętajcie, że rozwijacie charakter. Wasz współczujący Odkupiciel patrzy na was z miłością i współczuciem. Jest gotowy wysłuchać waszych modlitw i udzielić wam wsparcia potrzebnego w waszym życiowym dziele. Miłość, radość, pokój, cierpliwość, łagodność, wiara i miłosierdzie to elementy chrześcijańskiego charakteru. Te cenne zalety są owocami Ducha Świętego. Są chrześcijańską koroną i tarczą. Największe marzenia i najwznioślejsze aspiracje nie mogą sięgać wyżej. Nic nie może dać doskonalszego zadowolenia i satysfakcji. Te niebiańskie osiągnięcia nie są zależne od okoliczności, woli czy niedoskonałego osądu człowieka. Najdroższy Zbawiciel, który rozumie zmagania naszego serca i słabość naszej natury, lituje się nad nami i przebacza nam nasze błędy, udzielając nam łask, których gorliwie pragniemy. — The Health Reformer, sierpień 1877. SD 124.2

Prawdziwie szlachetna kobieta — Czy zdarza się wam popełniać błędy? Niech was to nie zniechęca. Pan może dopuścić, byście popełnili drobne błędy, aby uratować was przed popełnieniem poważniejszych. Udajcie się do Jezusa i proście Go o przebaczenie, a potem wierzcie, że wam przebaczył. “Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 Jana 1,9. SD 124.3

Gdy niemiłe i zniechęcające słowa są wypowiadane pod waszym adresem, nie odpłacajcie tym samym. Nie odpowiadajcie, póki nie będziecie w stanie udzielić miłej odpowiedzi. Powiedzcie sobie: Nie zawiodę mojego Zbawiciela. Chrześcijanka to prawdziwie szlachetna kobieta. Jej słowami zawsze rządzi prawo uprzejmości. Nie wypowiada słów pochopnie. Wypowiadanie łagodnych słów wtedy, gdy jesteście poir ytowani, wniesie blask słońca w wasze serce i uczyni waszą drogę łatwiejszą. Pewna uczennica zapytana o definicję łagodności odpowiedziała: SD 124.4

— Łagodni ludzie to tacy, którzy udzielają miękkich odpowiedzi na twarde pytania. SD 125.1

Chrystus powiada: SD 125.2

— “Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię”. Mateusza 5,5. SD 125.3

Będą oni poddanymi królestwa niebios, gdyż są gotowi się uczyć. — The Review and Herald, 7 kwiecień 1904. SD 125.4

Wdzięczne i pełne godności — Nie traktuj życia jak romansu, ale jak rzeczywistość. Spełniaj swoje najdrobniejsze obowiązki w bojaźni i miłości Bożej oraz wiernie i w pogodzie ducha. Bóg mówi: SD 125.5

— “Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny”. Łukasza 16,10. SD 125.6

Studiuj życie Chrystusa na ziemi. On nie zaniedbywał najmniejszych i najprostszych obowiązków. Doskonałość znaczyła wszystko, co czynił. Oczekuj od Niego pomocy, a zostaniesz uzdolniona do wykonywania twoich codziennych obowiązków z wdziękiem i godnością kogoś, kto zabiega o koronę nieśmiertelności.^* — The Review and Herald, 7 kwiecień 1904. SD 125.7

Wierni w najmniejszych sprawach — Moi bracia i moje siostry, nie pomijajcie drobnych spraw, rozglądając się za większym dziełem. Możecie skutecznie wykonywać mniejszą pracę, ale zawieść, usiłując wykonać większą, i popaść w zniechęcenie. Trzymajcie się tego, co macie do zrobienia. Czyniąc to, co w waszej mocy, by wykonać to, co jest do zrobienia, będziecie rozwijać talenty i przygotowywać się do większego dzieła. Lekceważąc codzienne możliwości i zaniedbując drobne sprawy, wielu staje się nieowocującymi i więdnie. — The Review and Herald, 26 sierpień 1902. SD 125.8

Pilność w małych rzeczach — Wiele uwagi poświęcamy wielkości życia Jezusa. Mówimy o wielkich rzeczach, jaki dokonał — o cudach. O tym, jak słowem uciszył wzburzone wody, jak przywracał wzrok niewidomym i słuch głuchym oraz jak wskrzeszał zmarłych do życia. Jednak Jego uwaga zwracana na małe sprawy jest jeszcze większym dowodem Jego wielkości. Posłuchajcie Go mówiącego do Marty, gdy ta przyszła do Niego, prosząc, by nakazał jej siostrze pomóc jej w usługiwaniu. Powiedział jej wówczas, by nie pozwoliła troskom związanym z prowadzeniem domu pozbawić ją pokoju duszy: SD 125.9

— “Marto, Marto, troszczysz się i kłopoczesz o wiele rzeczy; niewiele zaś potrzeba, bo tylko jednego; Maria bowiem dobrą cząstkę wybrała, która nie będzie jej odjęta”. Łukasza 10,41-42. — The Review and Herald, 7 kwiecień 1904. SD 126.1

Oszczędność — zbieranie okruchów — SD 126.2

— “Pozbierajcie pozostałe okruchy, aby nic nie przepadło!” Jana 6,12. Ten, który ma wszelkie zasoby do dyspozycji, uczy, że nie należy marnować okruchów. Nawet ten, kto ma dużo, nie powinien nic marnować. Niech nie zmarnuje się nic, co może się komuś przydać. Zbierajcie okruchy, bo ktoś może ich potrzebować. Te nauki dotyczące duchowych błogosławieństw powinny być starannie rozważane. — Manuscript 60, 1897. SD 126.3

Moc uprzejmości — Każda kobieta powinna rozwijać zrównoważony umysł oraz czysty charakter odzwierciedlający tylko to, co prawdziwe, dobre i piękne. Żona i matka może przywiązać męża i dzieci do serca przez stałą miłość okazywaną w łagodnych słowach i grzecznym zachowaniu. Uprzejmość nic nie kosztuje, a ma moc zmieniania usposobienia, które w przeciwnym razie stałoby się kłótliwe i niemiłe. Chrześcijańska uprzejmość powinna panować w każdym domu. Pielęgnowanie wzajemnej uprzejmości i gotowość czynienia innym tego, czego oczekuje się od nich, usunie połowę zła z naszego życia. — The Signs of the Times, 15 sierpień 1906. SD 126.4

Nie zaniedbujcie pracy dla Chrystusa — Nasze siostry nie są zwolnione z pełnienia swojej roli w dziele Bożym. Każdy, kto zakosztował mocy przyszłego świata, ma do wykonania pilne dzieło w jakiejś części winnicy Pańskiej. Nasze siostry potrafią zająć ręce ciągłym wytwarzaniem małych przedmiotów mających upiększać ich dom albo przeznaczonych na prezenty dla przyjaciółek. Co by było, gdyby wielkie ilości tego rodzaju przedmiotów zostały przyniesione i złożone w darze u stóp Jezusa? SD 126.5

Czy przyjąłby te owoce mozolnej pracy jako żywą ofiarę dla Niego? Czy pochwaliłby osoby, które to wszystko wytworzyły? Czy powiedziałby: SD 126.6

— “Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją (...). Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś”? Objawienie 2,2-3. SD 126.7

Niechaj nasze siostry zapytają same siebie w duchu: Jak mam stanąć na sądzie przed tymi ludźmi, których znałam lub powinnam była poznać? Czy starałam się poznać ich sytuację? Czy tak dobrze znałam Biblię, iż byłam w stanie im ją objaśnić? (...). SD 127.1

Czy Bóg wyznaczył wam jako Jego powołanym sługom studiowanie skomplikowanych i delikatnych wzorów haftu oraz sposobów ich wykonywania po to, żebyście, przyglądając się cudzym dziełom, usiłowały je naśladować, by popisać się swoimi umiejętnościami? Czy do takiej pracy Bóg was powołał i czy pochwali was za to, co robicie i co pochłania wasze zainteresowania oraz dane przez Niego czas i talenty, tak iż nie macie ochoty uczyć się i praktykować pracy misyjnej? Wszelkie tego rodzaju zajęcia są jak siano, drewno i słoma, które pochłonie ogień w dniu ostatecznym. Gdzie są wasze ofiary składane Bogu? Gdzie są wasza cierpliwa praca oraz wasz gorliwy zapał prowadzący was do więzi z Chrystusem, niesienia Jego jarzma i dźwigania Jego ciężarów? Gdzie są złoto, srebro i drogie kamienie, z których budowaliście na fundamencie, a których nie spali ogień dnia ostatecznego, gdyż są niezniszczalne? — The Review and Herald, 31 maj 1887. SD 127.2

Jezus zna los kobiet — Ten, który oddał wdowie jej jedynego syna niesionego w pogrzebowym kondukcie na miejsce pochówku, troszczy się dzisiaj o samotne matki. Ten, który oddał Marii i Marcie ich zmarłego brata, który płakał łzami współczucia przy grobie Łazarza, który przebaczył Marii Magdalenie, który pamiętał o swojej matce, cierpiąc mękę na krzyżu, który ukazał się płaczącym kobietom po zmartwychwstaniu i posłał je, by głosiły Jego zmartwychwstanie: “Idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20,17), jest Najlepszym Przyjacielem Kobiet. Jest gotowy pomagać im w ich codziennym trudzie, jeśli tylko pokładają w Nim swoje zaufanie. — The Health Reformer, sierpień 1877. SD 127.3