Służba dobroczynna
Rozdział 17 — Kobiety powołane do działania
Tabita — współczesny ruch dobroczynny — Z pewnością więcej kobiet powinno się zaangażować w dzieło służenia cierpiącej ludzkości, podnoszenia na duchu i uczenia ludzi, jak mają wierzyć — po prostu wierzyć w Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Gdy ludzie powierzają siebie Panu Jezusowi, poddając się Mu w całkowicie, wówczas zrozumieją doktrynę. (...). SD 117.1
Boleję nad tym, że większość naszych sióstr w Stanach Zjednoczonych nie wykonuje takiej pracy dla Pana Jezusa, jaką mogłyby wykonać. Gdyby tr wały w Chrystusie, otrzymałyby odwagę, siłę i wiarę do działania. Wiele kobiet lubi mówić. Dlaczego nie miałyby przekazywać słów Chrystusa ginącym duszom? Im ściślej jesteśmy związani z Nim, tym lepiej serce poznaje nędzę duszy, która nie zna Boga i nie odczuwa zniewagi, jaką wyrządza Chrystusowi, który odkupił ją za wielką cenę. SD 117.2
Gdy wierzące kobiety odczują odpowiedzialność za bliźnich i ciężar cudzych grzechów, wówczas będą pracować tak, jak pracował Chrystus. Nie będą uważać żadnego poświęcenia za zbyt wielkie, by pozyskiwać ludzi dla Chrystusa. Wszyscy, którzy tak miłują bliźnich, narodzili się z Boga. Są gotowi iść w ślady Chrystusa, a swoje słowa i swój głos uważają za talenty, które należy wykorzystywać w służbie Mistrza. Odżywcze soki, które czerpią z krzewu dla siebie, będą przekazywać kanałami miłości duszom więdnącym i usychającym. SD 117.3
To dzieło wiąże się z ciągłą edukacją. Pragnienie bycia błogosławieństwem dla bliźnich pozwala pracownikowi odkrywać własne słabości i niedostatki. To prowadzi duszę w modlitwie do Boga, a Pan Jezus daje jej światło i Ducha Świętego, tak iż zaczyna ona rozumieć, że to Chrystus zmiękcza i kruszy twarde serca. — Letter 133, 1898. SD 117.4
Wartość organizacji — Praca, którą wykonujesz*, pomagając naszym siostrom odczuć osobistą odpowiedzialność przed Bogiem, jest dobra i niezbędna. Praca ta była od dawna zaniedbywana. Jednak gdy ta sprawa zostanie przedstawiona w sposób jasny, prosty i dobitny, możemy się spodziewać, że obowiązki domowe nie tylko nie będą zaniedbywane, ale będą wykonywane lepiej. Pan pomoże docenić wartość ludzkiej duszy tym, którzy dotąd nie pojmują tej wartości. SD 118.1
Gdybyśmy mogli zorganizować grupy, które zostaną w inteligentny sposób nauczone tego, jak mają spełniać swoje zadania jako słudzy Pana, w naszych zborach zapanowałyby życie i żywotność, jakich od dawna potrzebujemy**. Wartość duszy zbawionej przez Chrystusa zostałaby doceniona. Nasze siostry zazwyczaj borykają się ze swoimi rodzinami i trudnościami życia. Tak bardzo pragnęłabym, by znalazły się kobiety, które nauczą się pomagać naszym siostrom otrząsnąć się z przygnębienia i odczuć, że mogą one pracować dla Pana. To wniesie w ich życie promienie słońca, które będą przekazywać innym. Bóg będzie błogosławił was i wszystkich, którzy przyłączą się do was w tym wielkim dziele. — Letter 54, 1899. SD 118.2
Pan ma pracę dla kobiet — Pan ma pracę dla kobiet i dla mężczyzn. Mogą oni podjąć służbę w Jego dziele w tych trudnych czasach, a On będzie działał przez nich. Jeśli będą przejęci poczuciem obowiązku i będą pracować pod wpływem Ducha Świętego, posiądą opanowanie niezbędne w tych czasach. Zbawiciel oświeci te pobożne kobiety światłem swego oblicza i da im moc przekraczającą tę, którą dysponują mężczyźni. Mogą one wykonać w rodzinach dzieło, którego nie wykonają mężczyźni — dzieło związane z wewnętrznym życiem. Mogą przybliżyć się do serc tych, do których mężczyźni nie są w stanie dotrzeć. Ich praca jest niezbędna. — The Review and Herald, 26 sierpień 1902. SD 118.3
Kobiety mają wzniosłe przeznaczenie — Siostry, możemy wykonać szlachetną pracę dla Boga, jeśli tylko zechcemy ją wykonać. Kobiety nie znają swojej siły. Bóg nie życzy sobie, by wszystkie zdolności kobiety były zaabsorbowane znalezieniem odpowiedzi na pytania: SD 118.4
— Co będę jeść? Co będę pić? W co się ubiorę? SD 119.1
Kobieta ma wyższy cel i wznioślejsze przeznaczenie. Powinna ona rozwijać i doskonalić swoje siły, gdyż Bóg może użyć ich w wielkim dziele zbawienia ludzi od wiecznej zguby. — Testimonies for the Church IV, 642. SD 119.2
Możemy bezpiecznie stwierdzić, że godność i znaczenie misji kobiety i jej szczególnych obowiązków mają świętszy charakter niż znaczenie obowiązków mężczyzny. (...). Niechaj kobieta uświadomi sobie świętość swojego dzieła oraz w mocy i bojaźni Bożej podejmie się realizacji swojej misji. — Testimonies for the Church III, 565. SD 119.3
Gdybyśmy potrafili uświadomić naszym siostrom dobro, jakiego są w stanie dokonać dzięki Panu Jezusowi Chrystusowi, ujrzelibyśmy wykonane wielkie dzieło. — Letter 119, 1898. SD 119.4
Kobiety powołane jako posłanniczki miłosierdzia — Bardzo potrzebujemy poświęconych kobiet, które jako posłanniczki miłosierdzia będą odwiedzać kobiety i dzieci w ich domach, by pomagać im w codziennych obowiązkach, gdy zajdzie taka potrzeba, zanim zaczną im mówić o prawdzie na obecny czas. Przekonacie się, że dzięki tej metodzie będziecie pozyskiwać dusze w wyniku waszej służby. — The Review and Herald, 12 lipiec 1906. SD 119.5
Dlaczego pozostajecie bezczynne? — Pan Winnicy mówi do wielu kobiet, które dzisiaj nie robią nic: SD 119.6
— “Dlaczego tutaj bezczynnie przez cały dzień stoicie?” Mateusza 20,6. SD 119.7
Mogą one stać się narzędziami sprawiedliwości spełniającymi świętą służbę. To Maria jako pier wsza głosiła zmartwychwstanie Jezusa. Oczyszczający i łagodzący wpływ chrześcijańskich kobiet jest bardzo potrzebny w wielkim dziele głoszenia prawdy w obecnym czasie. Gdyby tam, gdzie dzisiaj jest jedna, było 20 kobiet działających z poświęceniem dla ratowania bliźnich, ujrzelibyśmy wiele osób nawróconych do prawdy. Ich wielka i nieustająca gorliwość dla sprawy Bożej przyniesie sukces i wprawi je w zdumienie swymi wynikami. Dzieło musi być wykonane dzięki cierpliwości i wytrwałości, a w tym objawia się prawdziwe poświęcenie dla Boga. On wzywa do czynu, a nie tylko do wypowiadania słów. SD 119.8
Dzieło Boże zasługuje na nasze najlepsze wysiłki. (...). Często jesteśmy tak zajęci naszymi egoistycznymi sprawami, że nasze serca nie dopuszczają nawet do siebie myśli o potrzebach i niedostatkach ludzi. Brakuje nam czynów współczucia i dobroczynności oraz świętej i społecznej służby dla ubogich, uciskanych i cierpiących. — The Signs of the Times, 16 wrzesień 1886. SD 120.1
Dzieło do wykonania — Bierność i wydelikacone próżniactwo prowadzi do osłabienia sił żywotnych młodych kobiet. Są takie, które spędzają godziny cennego czasu w łóżku. To nie jest błogosławieństwem dla nich ani nie przysparza im sił do niesienia innym pomocy w dźwiganiu życiowych ciężarów, ale raczej prowadzi je do upośledzenia i utwierdza w złych nawykach. Te godziny spędzone na bezsensownym lenistwie w łóżku nigdy nie zostaną odzyskane. Taki grzech marnowania czasu zostaje zapisany w księdze rejestrów. SD 120.2
Jest dość do zrobienia dla nas w tym świecie, w którym tak dużo się dzieje. W wielkiej Bożej rodzinie jest mnóstwo takich, którzy potrzebują współczucia i pomocy. Gdy tylko mamy czas wolny od pracy, są chorzy do odwiedzenia oraz ubodzy wymagający pomocy i wsparcia. — The Health Reformer, czerwiec 1873. SD 120.3
Szczególne miejsce w dziele dla kobiet — Istnieje w różnych dziedzinach dzieła związanych z Jego sprawą szerokie pole, na którym nasze siostry mogą wykonać dobrą służbę dla Pana. Dzięki pracy misyjnej mogą dotrzeć do takich osób, do których nie potrafią dotrzeć duchowni. (...). Jest to zaniedbana albo niekompetentnie wykonywana praca, którą można by wykonać właściwie z pomocą naszych sióstr. Istnieje wiele rodzajów pracy zbyt trudnej dla kobiet i do takiej pracy powołani są nasi bracia. Jednak wiele dziedzin dzieła misyjnego jest zaniedbanych. Wiele rzeczy związanych z różnymi zborami pozostaje niewykonanych, a mogłyby je wykonać właściwie wyszkolone kobiety. Nasze siostry mogłyby służyć jako urzędniczki zborowe, a sprawy zboru nie byłyby w tak przykry sposób zaniedbywane. Jest wiele funkcji związanych ze sprawą Bożą, do których nasze siostry są lepiej przygotowane niż bracia, a wykonując je, mogą pełnić efektywną służbę. — The Review and Herald, 19 grudzień 1878. SD 120.4
Misyjna korespondencja — Kobiety mogą wykonać dobre dzieło na polu misyjnym, pisząc do przyjaciół i poznając ich prawdziwe odczucia względem sprawy Bożej. W ten sposób wywodzone są na światło bardzo cenne informacje. Pracownicy nie powinni dążyć do wywyższenia siebie, ale powinni przedstawiać prawdę w jej prostocie wszędzie tam, gdzie mają ku temu okazję. — The Signs of the Times, 16 wrzesień 1886. SD 120.5
Bóg ma prawo do naszego czasu i naszych pieniędzy — Moje siostry chrześcijanki, nie mamy prawa marnować naszego czasu oraz dawać innym przykładu marnowania czasu i energii na niepotrzebne ozdoby, zbytkowne ubiory, drogie meble czy ekstrawagancję w sposobie odżywiania. Mamy do wykonania religijne obowiązki, a jeśli je zaniedbamy i poświęcimy nasz czas na rzeczy niepotrzebne, nasz intelekt ulegnie skarleniu, a nasze uczucia odseparują się od Boga. Ten, który obdarzył nas życiem, ma prawo do naszego czasu i naszych pieniędzy. Wszędzie wokół nas są Jego ubodzy i cierpiący, którym możemy pomagać naszymi pieniędzmi oraz błogosławić pogodnymi i zachęcającymi słowami*. Chrystus utożsamia się z potrzebami cierpiącej ludzkości. Gdy zaniedbujecie odwiedzanie wdów i sierot doświadczanych w piecu ucisku oraz cierpiących niedostatek i braki, nie uświadamiacie sobie, że Chrystus notuje wasze zaniedbania w księgach rejestrów tak, jakbyście je popełnili wobec Niego samego. — The Health Reformer, czerwiec 1873. SD 121.1
Zaangażujcie się w osobistą ewangelizację — Najpilniejsze potrzeby są zaspokajane dzięki działalności kobiet, które poświęciły się Panu i starają się pomagać porażonym grzechem ludziom. W ten sposób wykonywana jest osobista praca ewangelizacyjna. Kobiety, które podejmują to dzieło, niosą ewangelię do domów ludzi, na drogi i między opłotki. Czytają i objaśniają Słowo rodzinom, modlą się z nimi, troszczą się o chorych oraz wychodzą naprzeciw ich pilnym potrzebom. — Testimonies for the Church VI, 118. SD 121.2