Świadectwa dla zboru IX

Ofiarowanie się i odpoczynek

Ach, jakże wielu traci najobfitsze łaski jakie ma Bóg w pogotowiu dla nich, błogosławieństwo zdrowia i duchowych darów! Wiele dusz walczy o szczególne zwycięstwo i o szczególne błogosławieństwo by móc uczynić coś doniosłego, jakąś wielką rzecz. To jest przyczyną iż czują się zawsze tak jak gdyby w męce duszy z modlitwą i ze łzami musieli walczyć o siebie. Gdyby te dusze z modlitwą zgłębiały Pismo Święte chcąc poznać wyraźnie wolę Boga i tę wolę całym sercem chciały wykonywać bez żadnych zastrzeżeń czy jakichkolwiek egoistycznych pobudek, znalazłyby wytchnienie dla swojej duszy. Żadna męka duchowa, żadne łzy ani zmagania nie przyniosą im błogosławieństwa, którego tak pragną. Trzeba całkowicie pokonać własne “ja”, zmóc je. Trzeba wykonać pracę, która się właśnie nadarza, musi się dostąpić obfitości łaski Bożej obiecanej wszystkim, którzy w wierze o nią proszą. S9 165.2

“Kto chce za mną iść — powiedział Jezus — niech zaprze samego siebie a niech bierze krzyż swój na każdy dzień i naśladuje mię”. Łukasza 9,23. Idźcie w ślad za Zbawicielem, naśladujcie Jego prostotę i wyrzeknijcie się siebie! Wysoko wynieście Męża Golgoty słowem i świętobliwym życiem! Zbawiciel bardzo blisko podchodzi do tych, którzy poświęcają się Bogu. Jeżeli był kiedykolwiek czas kiedy potrzebowaliśmy działania Ducha Bożego na serca nasze i życie nasze to jest on teraz. Uchwyćmy się mocy Bożej, weźmy ją w posiadanie ażeby wystarczająco być silnym i móc prowadzić życie świętobliwe, Bogu zupełnie oddane. S9 165.3

*****

Słowo Boże ma być naszym podręcznikiem. Bóg jest naszym pomocnikiem i Panem. Patrzmy tylko na Niego aby nam otworzył drogę do urzeczywistnienia naszych przedsięwzięć. S9 166.1