Świadectwa dla zboru IX

Ważność osobistej pracy

Członkowie naszych zborów powinni więcej wykazywać gorliwości w pracy od domu do domu, więcej udzielać lekcji biblijnych i więcej rozpowszechniać naszych publikacji. Doskonały charakter chrześcijański można tylko wtedy rozwinąć kiedy człowiek z radością bezinteresownie bierze udział w głoszeniu prawdy i wspiera dzieło Boże swymi środkami finansowymi. Musimy nad wszystkimi wodami siać zachowując w sercach miłość Boga jak długo dzień jest i używać środków jakich nam dał do wykonywania kolejnych leżących przed nami obowiązków, czymkolwiek będziemy się zajmować, wszystko musimy wykonać rzetelnie. Jakiejkolwiek by to wymagało ofiary, winniśmy złożyć ją z radością. Gdy będziemy siać nad wszystkimi wodami, zrozumiemy iż “kto obficie sieje, obficie też żąć będzie”. 2 Koryntian 9,6. S9 127.1

Kto chce być dzieckiem Chrystusowym, ten musi iść za Jego przykładem. Nieście pomoc bliźnim w materialnych potrzebach a wdzięczność ich przełamie bariery i umożliwi wam zdobyć ich serca. Zastanówcie się poważnie nad tym! Jako zbory mieliście sposobności stać się współpracownikami Boga. Gdybyście usłuchali słów Bożych i przystąpili do tej pracy, zyskalibyście błogosławieństwo i pokrzepienie, posiedlibyście bogate doświadczenie. Jako narzędzie Boga moglibyście być Jego współpracownikami w ratowaniu ludzi, odrodzeniu i zbawieniu. Dzieło to nie tkwiłoby w miejscu lecz naprzód szłoby z łaski do łaski i z mocy w moc. S9 127.2

Pan przedstawił mi pracę jaką musi się wykonać w naszych miastach. Wierni w tych miastach powinni ją wykonać w najbliższym sąsiedztwie. Mają działać spokojnie i pokornie, wnosić z sobą wszędzie atmosferę niebios gdziekolwiek się znajdują. Jeżeli usuną siebie na :plan drugi, jeżeli zawsze będą wskazywać na Chrystusa, to odczuć się da siłę ich wpływu. S9 128.1

Nie jest zamierzeniem Pana żeby przy sianiu ziarna prawdy kaznodziejom pozostawić największą część pracy. Także mężowie niepowołani do służby kaznodziejskiej powinni pracować dla swego Mistrza według posiadanych szczególnych zdolności. Gdy ktoś bez zastrzeżeń oddaje się służbie Pańskiej, to zdobywa doświadczenie, które pozwoli mu pracować dla Mistrza z coraz lepszym skutkiem. Wpływ, który przyciągnął go do Chrystusa, pomoże mu innych przyciągnąć do Niego. Może on nigdy nie przemawiać publicznie, mimo to jest kaznodzieją Bożym i czyny świadczą o tym że z Boga się narodził. S9 128.2

Kobiety — równie dobrze jak mężczyźni — mogą siać ziarna prawdy tam gdzie w ukryciu wzejść mogą. W rozstrzygającej godzinie mogą wziąć udział w dziele, zająć miejsce dla nich przeznaczone a Pan będzie przez nie działać. Jeżeli przenika ich poczucie własnego obowiązku, jeżeli są pod wpływem Ducha Bożego, to zdobędą opanowanie siebie jakiego wymagać będzie dany czas. Światłość od oblicza Zbawiciela będzie padać na ofiarne niewiasty i da im moc przekraczającą moc mężczyzn. W rodzinie mogą dbać o życie wewnętrzne czego nie potrafią mężczyźni. Mogą zdobywać te serca, do których nie znajdują dojścia mężczyźni. Praca niewiast jest bardzo potrzebna. Skromne i zachowujące dyskrecję mogą wykonać dobrą pracę gdy ludziom w ich domach wyjaśniają prawdę. Słowo Boże w ten sposób objaśnione, podobne zaczynowi, będzie potężnie działać i pod wpływem jego nawrócą się całe rodziny. S9 128.3

Bracia moi i siostry! Pomyślcie o tym, chwytajcie każdą nadającą się sposobność, rozmowy z sąsiadami, krewnymi lub znajomymi! Wykorzystujcie każdą okazję do czytania im czegokolwiek z książek zawierających prawdę na czas obecny. Złóżcie dowód że ratowanie dusz, za które Jezus złożył tak wielką ofiarę, jest dla was rzeczą najważniejszą. S9 129.1

W pracy dla dobra ginących dusz będą wam aniołowie towarzyszyć. Tysiące nad tysiącami i dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy aniołów czeka na to aby współpracować z członkami naszych zborów w przekazywaniu innym światła, którego Bóg obficie udzielił aby lud mógł się przygotować na przyjście Chrystusa. “...oto teraz jest czas przyjemny, oto teraz dzień zbawienia”. 2 Koryntian 6,2. Niechaj każda rodzina szuka Pana i w żarliwej modlitwie prosi o pomoc aby móc skutecznie działać w Jego sprawie. S9 129.2

Nie bagatelizujcie spraw drobnych mając na widoku wielką sprawę. Małe prace możesz wykonać z dobrym wynikiem natomiast podejmując wielkie zadanie możesz zawieść całkowicie i ulec zniechęceniu. Chwytaj się zawsze pracy wszędzie tam gdzie ją widzisz. Bez względu na to czyś bogaty czy ubogi, wielkiego czy niskiego stanu, Bóg wzywa cię do czynnej służby dla niego. Gdy wykonujesz każdą robotę, która ci w ręce wpada, stajesz się zdolny do każdej pracy. Natomiast gdy zaniedbujesz swe codzienne obowiązki, stajesz się bezużytecznym i słabym człowiekiem. Oto dlatego tak wiele jest nieowocujących drzew w ogrodzie Pana. S9 129.3

W kręgu rodzinnym, u sąsiadów, przy łożu chorego, możecie ze spokojem czytać Pismo Święte i wypowiadać słowa o Jezusie i prawdzie. W ten sposób możecie zasiać drogocenne ziarno, które wzejść może po wielu dniach i wydać owoce. S9 129.4

W wielu pozornie beznadziejnych miejscowościach jest praca misyjna do wykonania. Duch misjonarstwa musi w swe władanie wziąć nasze serca i natchnąć nas chęcią zdobywania ludzi do pracy, której żeśmy nie planowali a także chęcią działania w miejscowościach, o których nawet żeśmy nie myśleli. Pan posiada swój plan rozsiewania ziarna ewangelii. Siejąc ziarno stosownie do Jego woli pomnożymy je tak iż słowo Jego dotrze do tysięcy tych, którzy nigdy nic o prawdzie nie słyszeli. S9 130.1

Wszędzie nadarzają się sposobności. Wykorzystujcie każdą możliwość! Trzeba oczy namaścić niebiańskim balsamem żeby dostrzegły te sposobności. Bóg szuka czujnych i czuwających misjonarzy. Są jeszcze drogi, na które otworzą się oczy. Łaskawie nam darowane możliwości musimy dostrzec i przystać na nie. S9 130.2

Wysłannikom Boga polecono podjąć taką samą pracę jaką wykonywał Chrystus na ziemi. Muszą spełnić każdą służbę taką jaką On spełniał. Szczerze i poważnie udostępniać powinni ludziom niezmierzone bogactwa i nieprzemijające skarby nieba. Powinni być pełni Ducha Świętego, powinni oferować pokój niebios i przebaczenie łaski. Powinni wskazywać na bramy miasta Bożego mówiąc: “Błogosławieni, którzy czynią przykazania Jego, aby mieli prawo do drzewa żywota i aby weszli bramami do miasta”. Objawienie 22,14. S9 130.3