Świadectwa dla zboru IX

Wyuczeni z dzieła Chrystusa

Kiedy Chrystus był w połowie swej ziemskiej działalności nauczania i uzdrawiania, jeden z tych, którzy byli wokół Niego, powiedział: “Mistrzu powiedz memu bratu aby się podzielił ze mną ze swym dziedzictwem”. Łukasza 12,13. S9 216.2

Ten człowiek był świadkiem zadziwiającej pracy Chrystusa. Był zdziwiony jasnością Jego rozumowania, Jego mądrym, rozsądnym i sprawiedliwym spoglądaniem na sprawy, które były Mu przedstawiane. Słuchał mocnych napomnień Chrystusa i poważnych ostrzeżeń kierowanych przeciwko zakonnikom i faryzeuszom. Jeżeli Zbawiciel dałby jego bratu taki nakaz, nie odważyłby się tego odrzucić. Chciał wykorzystać autorytet Chrystusa dla swej korzyści więc powiedział: “Powiedz memu bratu by się podzielił ze mną dziedzictwem”. S9 216.3

Duch Boży działał na tego człowieka żeby stał się dziedzicem niezniszczalnego i nieprzemijającego bogactwa, które jest nieskazitelne i nigdy nie kończące się. Widział dowody mocy Chrystusa. Teraz nadarzyła się okazja aby przemówić do najwyższego Nauczyciela by wyrazić swoje największe życzenia swojego serca. I tak jak człowiek z widłami do gnoju, według opowieści Bunyana, miał oczy zwrócone ku ziemi, nie widział korony nad swoją głową, podobnie jak Szymon Magus, Boży dar traktował jako środek ziemskich zysków. S9 217.1

Misja Zbawiciela na ziemi szybko zbliżała się ku końcowi, zostało Mu jeszcze kilka miesięcy aby wykonać to co postanowił uczynić dla założenia królestwa łaski. Teraz ludzka zachłanność próbowała Go odwieść od swojego dzieła i doprowadzić Go do sporu o kawałek ziemi. Lecz Jezus nie dał się odprowadzić od swojej misji. Jego odpowiedź była: “Człowieku, któż uczynił mnie sędzią albo dzielcą między wami”. Łukasza 12,14. S9 217.2

Zbawiciel dał temu człowiekowi jasno do zrozumienia że to nie jest Jego dziełem. On starał się aby zachować dusze. Nie dał się odciągnąć od swego dzieła aby zaplątywać się wokół ziemskich prywatnych spraw. S9 217.3

Jakże często obecnie zbory roztrząsają sprawy takie, które z powodu spraw ewangelizacyjnych nigdy nie miały być brane pod uwagę. S9 217.4

Zbawiciel był często proszony aby decydował i rozsądzał w sprawach politycznych i prawnych. On jednak zarzucał mieszanie się w sprawy doczesne, wiedział że w świecie politycznym władze postępują niesprawiedliwie i stosują tyranię. Lecz jedynym Jego dążeniem było wyjaśniać prawdy Pisma Świętego. Tym wielkim zastępom ludzkim, które Go naśladowały, przedstawiał czyste i święte zasady Zakonu Bożego i mówił o błogosławieństwach wypływających z posłuszeństwa tym zasadom. Moce z wysokości potwierdzały doskonałość sprawiedliwości i miłosierdzia. Lecz On nie dał się wciągnąć do prywatnych sporów. S9 217.5

Chrystus stał na tym świecie jako głowa wielkiego duchowego królestwa sprawiedliwości. On zstąpił tutaj aby ustanowić to królestwo sprawiedliwości. Jego nauki wyjaśniały uświęcające i poświęcające zasady, które rządzą Jego królestwem. Pokazał że sprawiedliwość i miłość, miłosierdzie i łaska, są mocą, która panuje w tym królestwie Jehowy. S9 218.1