Świadectwa dla zboru VIII

Niebezpieczeństwo, przed którym jest konieczne mieć się na baczności

Kiedy studentów kształci się w ten sposób, czyni się ich mniej zdolnymi do wykonania pracy akceptowanej przez Mistrza. Zmęczenie przez jakie przechodzą aby zdobyć poszerzoną wiedzę medyczną uniemożliwia im pracowanie tak jak powinni w służbie kaznodziejskiej. Zmęczenie fizyczne i psychiczne przychodzi z powodu przeciążenia studiami i ponieważ studentów zachęca się aby pracowali nadmiernie dla opuszczonych i poniżonych. W ten sposób niektórzy są straceni dla dzieła, które mogliby wykonać gdyby zaczęli pracę misyjną tam gdzie jej potrzeba a część medyczna weszłaby jako bardzo ważna część połączona z dziełem ewangelii jako całość tak jak ręka jest połączona z ciałem. Nie można stwarzać zagrożenia dla życia ludzkiego z powodu wysiłku zdobycia wykształcenia medycznego. W niektórych przypadkach istnieje niebezpieczeństwo że studenci zrujnują sobie zdrowie i uniemożliwią sobie wykonywanie służby, którą mogliby wykonać gdyby niemądrze ich nie zachęcano do podjęcia studiów medycznych. S8 163.2

Często błędne opinie opanowują umysł a to prowadzi do niemądrego postępowania. Studenci powinni mieć czas na codzienną rozmowę z Bogiem, czas na świadome obcowanie według zasad prawdy, sprawiedliwości i miłosierdzia. W tym okresie zasadnicze jest dokładne badanie serca. Student musi umiejscowić się tam gdzie może czerpać ze źródła mocy duchowej i intelektualnej. Musi sprawić aby każdy przypadek wymagający jego sympatii i współpracy zgadzał się z tym co dał mu Bóg i ze sumieniem, które kontroluje Duch Święty. Nie ma on podejmować działań, które nie harmonizują z głębokimi świętymi zasadami, które dają światło duszy a życie woli. Tylko w ten sposób może wykonywać dla Boga najwyższą służbę. Nie można go uczyć że misyjna praca medyczna zwiąże go z każdym człowiekiem, który będzie dyktował czym jego praca ma być. S8 164.1

Medyczna praca misyjna nie może być oddzielona i odseperowana od organizacji zboru. Studenci medyczni nie mogą odbierać wrażenia że mogą się uważać za odpowiedzialnych tylko wobec przewodniczących pracy medycznej. Mają być pozostawieni wolni aby otrzymywać rady od Boga. Nie mają wiązać ani siebie ani swojej przyszłości z niczym co błądzące istoty ludzkie mogą dla nich zaplanować jako zadanie. Żadna nić samolubstwa nie śmie być wplątana do przędzy życia ludzkiego, nie można planować żadnego przedsięwzięcia, które ma w sobie chociaż jedną cząsteczkę niesprawiedliwości. Samolubstwo nie może kontrolować ani jednej linii pracy. Pamiętajmy że indywidualnie pracujemy na oczach całego wszechświata. S8 164.2