Świadectwa dla zboru VIII

Rozdział 33 — Szerszy widok

St. Helena, Kalifornia

30 październik 1903

Do misjonarzy medycznych

Jezus, wielki Misjonarz i Lekarz, przybył na nasz świat jako ideał wszelkiej prawdy. Prawda nigdy nie cierpiała na Jego ustach ani nie marniała w Jego rękach. Słowa prawdy spadały z Jego ust ze świeżością i mocą nowego objawienia. Odkrywał tajemnice królestwa niebieskiego objawiając klejnoty prawdy jeden za drugim. S8 201.1

Chrystus przemawiał z autorytetem. Każdą zasadniczą prawdę dla ludzi głosił z niezachwianą pewnością wiedzy. Nie wypowiadał niczego dziwacznego czy sentymentalnego. Nie przedstawiał żadnej sofistyki, żadnych ludzkich opinii. Nie można było usłyszeć z Jego ust żadnych próżnych opowieści, żadnych fałszywych teorii przybranych w piękny język. Zdania, które wypowiadał, były prawdami zbudowanymi na osobistej wiedzy. Przepowiedział zwodnicze teorie, które napełnią świat, ale ich nie uczył. W swoich naukach opierał się na niezmiennych zasadach Słowa Bożego. Powiększał proste praktyczne prawdy, które zwyczajni ludzie mogli zrozumieć i wprowadzić w codzienne doświadczenia życia. S8 201.2

Chrystus mógł otworzyć przed ludźmi najgłębsze tajniki wiedzy. Mógł rozwiązać zagadki, których rozwiązanie wymagało wieków ciężkiej pracy i badań. Mógł był uczynić sugestie naukowe, które dostarczyłyby pożywienia myślom i bodźca do wnikliwych badań aż do skończenia świata. Ale nie uczynił tego. Nie powiedział niczego aby zaspokoić ciekawość czy usatysfakcjonować ambicję człowieka przez otwarcie drzwi wielkości ziemskiej. W całym swoim nauczaniu Chrystus przyprowadzał ludzką myśl do łączności z umysłem nieskończonym. Nie kierował ludzi aby badali teorie innych ludzi na temat Boga, Jego słowa czy Jego dzieła. Uczył ich kierowania uwagi na Boga objawionego w Jego dziełach, słowie i opatrzności. S8 201.3