Świadectwa dla zboru VII

Rozdział 58 — Troska o pracowników

Powinno się podjąć pewne kroki w celu zapewnienia opieki dla kaznodziejów i innych Bożych sług, którzy przez narażenie się czy przepracowanie w Jego dziele popadli w chorobę i potrzebują odpoczynku i rekreacji lub którzy z powodu wieku albo utraty zdrowia nie są dłużej zdolni do dźwigania brzemion i znoszenia znoju dnia. Kaznodzieje często wyznaczani są do pracy tam gdzie wiedzą że będzie to ze szkodą dla ich zdrowia. Jednak nie chcą unikać trudnych miejsc więc ryzykują mając nadzieję być pomocą i błogosławieństwem dla ludzi. Po pewnym czasie spostrzegają że ich zdrowie szwankuje. Próbuje się zmiany klimatu i pracy ale nie przynosi to ulgi, cóż więc mają wówczas robić? S7 290.1

Ci wierni pracownicy, którzy w imię Chrystusa porzucili świeckie możliwości wybierając raczej ubóstwo niż przyjemności czy bogactwa, którzy zapominają o sobie, pracowali żarliwie aby zdobyć dusze dla Chrystusa, którzy szczodrze ofiarowali na rozwój różnych przedsięwzięć w sprawie środków do życia — takich nie powinno się pozostawić by walczyli z ubóstwem i cierpieniem albo odrzucić żeby byli żebrakami. Kiedy słabość czy choroba przychodzi na nich, niechaj nie zostaną obciążeni niepokojącym pytaniem: “Co się stanie z moją żoną i dziećmi teraz kiedy nie mogę już pracować i zaspokajać ich potrzeb?” Powinno się stworzyć pewną pulę w celu zaspokojenia potrzeb tych wiernych pracowników i potrzeb tych, którzy są od nich uzależnieni. S7 290.2

Hojnie wynagradza się weteranów, którzy walczyli za swój kraj. Ludzie ci odnieśli rany i zapadli na chroniczne choroby, które mówią o ich niebezpiecznych starciach, forsownych marszach, wstawianiu się w czasie burz, cierpienia w więzieniu. Wszystkie te dowody ich wierności i samopoświęcenia dają im słuszne prawo do narodu, który pomagali wyzwalać — prawo, które jest uznawane i przestrzegane. A jakie wynagrodzenie dają Adwentyści Dnia Siódmego żołnierzom Chrystusa? S7 290.3