Świadectwa dla zboru VII

Rozdział 5 — Rozprzestrzeniając zwycięstwa Ukrzyżowanego

“Który ani własnego Syna nie oszczędził ale go za nas wszystkich wydał jakoż by wszystkiego z Nim nie darował nam?” Rzymian 8,32. S7 29.1

Kiedy ten cudowny bezcenny dar został złożony, cały wszechświat został ogromnie poruszony chcąc pojąć niezgłębioną miłość Bożą, poruszony do wzbudzenia w ludzkich sercach wdzięczności proporcjonalnej do wartości owego daru. Czy my, za których Chrystus oddał swoje życie mamy się wahać między dwoma różnymi zdaniami? Czy powinniśmy oddawać Bogu jedynie okruch zdolności i sił jakie On nam pożyczył? Jak możemy tak postępować wiedząc że Ten, który był Przywódcą całego nieba, odłożył na bok swoją szatę królewską i królewską koronę i zdając sobie sprawę z bezradności upadłego gatunku przyszedł na tę ziemię w ludzkiej naturze aby umożliwić nam zjednoczenie naszego człowieczeństwa z jego Boskością? On stał się biedakiem byśmy mogli wejść w posiadanie skarbu niebieskiego, przeogromna obfitość wiekuistej chwały”. 2 Koryntian 4,17. Aby nas uwolnić przechodził z jednego upokorzenia w drugie aż został On, Bóg-człowiek, cierpiący Chrystus, wywyższony na krzyżu aby wszystkich ludzi do siebie pociągnąć. Syn Boży nie mógł już okazać większej łaskawości niż okazał, nie mógł się bardziej poniżyć. S7 29.2

Oto jest tajemnica pobożności, tajemnica, która popchnęła zastępy niebieskie do takiego służenia upadłej ludzkości że na świecie wzrośnie olbrzymie zainteresowanie planem zbawienia. Oto jest tajemnica, która popchnęła całe niebo do zjednoczenia się z człowiekiem w niesieniu wielkiego Bożego planu dla zbawienia zrujnowanego świata. S7 29.3