Świadectwa dla zboru VII

Wezwanie do kolorowej rasy

Pan patrzy ze smutkiem na ten najżałośniejszy z widoków, kolorową rasę poddaną niewolnictwu. Pragnie On abyśmy w swojej pracy dla Niego pamiętali o ich opatrznościowym wyzwoleniu z niewolnictwa, ich bliskim związku z nami dzięki stworzeniu i odkupieniu i ich prawie do błogosławieństwa wolności. S7 223.2

Jakiś czas temu byłam w widzeniu nocnym jakby na spotkaniu, na którym dyskutowano o dziele na terenach południowych. Grupa inteligentnych kolorowych ludzi wysunęła pytania: “Czy Pan nie ma poselstwa dla ludzi kolorowych z Południa? Jeśli ma wkrótce przyjść, czy nie jest to czas aby uczyniono coś dla terenów południowych? S7 223.3

“Nie kwestionujemy”, powiedzieli, “potrzeby misji w innych krajach ale poddajemy w wątpliwość prawo tych, którzy głoszą że mają prawdę do przechodzenia obok milionów istot ludzkich w ich własnym kraju — istot, które są ciemne niczym poganie. Dlaczego tak niewiele zostało zrobione dla kolorowych ludzi na Południu, spośród których wielu jest nieświadomych i pozbawionych środków do życia? Trzeba aby ich nauczono że Chrystus jest ich Stworzycielem i Odkupicielem. Jakże usłyszą to bez kaznodziei? A jak może ktoś głosić jeśli nie będzie wysłany?” S7 224.1

Przedstawiliśmy ten problem tym, którzy wyznają że wierzą w prawdę na obecny czas. Co czynicie dla nieoświeconej kolorowej rasy? Dlaczego nie odczuwacie poważnej potrzeby jaką mają tereny południowe? Czyż nie spoczywa na kaznodziejach ewangelii odpowiedzialność za wprowadzenie w życie planów, przy pomocy których ludzie ci mogliby zostać pouczeni? Czy polecenie Zbawiciela nie uczy tego? Czy to właściwe ze strony zdeklarowanych chrześcijan żeby nieliczni dźwigali ciężar? Czy we wszystkich waszych planach medycznej służby misyjnej i dzieła misyjnego za granicą Pan nie dał wam poselstwa dla nas? S7 224.2

Potem Ten, który ma władzę, powstał i wezwał wszystkich aby zwrócili uwagę na instrukcję jakiej udzielił Pan odnośnie dzieła na Południu. Powiedział On: “Powinno się wykonać o wiele więcej pracy ewangelizacyjnej na Południu. Stu pracowników powinno być tam gdzie teraz jest tylko jeden”. S7 224.3

“Niech lud Boży przebudzi się. Czyż myślicie że Pan będzie błogosławił tych, którzy nie czują ciężaru tego dzieła i którzy pozwalają aby droga jego rozwoju zarastała?” S7 224.4

Gdy te słowa zostały wypowiedziane, objawiona została poważna reakcja. Niektórzy ofiarowali się jako misjonarze podczas kiedy inni siedzieli w milczeniu jakoby nie okazując zainteresowania przedmiotem. S7 225.1

Wówczas usłyszano słowa: “Południe jest najmniej obiecującym terenem ale jakże to można było zmienić, teraz gdyby po wyzwoleniu ludzi kolorowych z niewolnictwa, mężczyźni i niewiasty pracowali dla nich tak jak powinni pracować chrześcijanie ucząc ich jak dbać o siebie”! S7 225.2

Stan ludzi kolorowych na Południu nie jest bardziej zniechęcający niż stan świata kiedy Chrystus opuścił niebo aby przyjść mu z pomocą. Ujrzał On ludzkość tonącą w marnościach i grzechu. On wiedział że mężczyźni i niewiasty zostali zdeprawowani i upodleni i że pielęgnowali najbardziej obrzydliwe występki. Aniołowie dziwili się że Chrystus podejmuje się czegoś co im wydawało się beznadziejnym przedsięwzięciem. Dziwili się oni że Bóg może tolerować rodzaj tak grzeszny. Nie widzieli miejsca na miłość. Ale “Bóg tak świat umiłował że Syna swego jedynego dał aby każdy kto Weń wierzy nie zginął ale miał życie wieczne”. Jana 3,16. S7 225.3

Chrystus przyszedł na ten świat z poselstwem miłosierdzia i przebaczenia. Założył podwaliny religii, poprzez którą Żyd i poganin, biały i czarny, wolny i niewolnik połączeni są w jedno wspólne braterstwo, uznawani jako równi w oczach Bożych. Zbawiciel ma niezmierzoną miłość dla każdej istoty ludzkiej. Z Boską energią i nadzieją wita On tych, za których oddał swoje życie. W Jego sile mogą oni żyć życiem bogatym w dobre czyny wypełniane mocą Ducha. S7 225.4