Świadectwa dla zboru VI

Przygotowanie do chrztu

Kandydaci do chrztu potrzebują bardzo dokładnego przygotowania. Potrzebują gruntowniejszego pouczenia niż to zazwyczaj bywa im udzielane. Tym, którzy dopiero co przyszli do znajomości prawdy, należy wyjaśniać zasady chrześcijańskiego życia. Nikt nie może polegać na swym wyznaniu wiary jako na dowodzie że posiadł zbawienną łączność z Chrystusem. Mamy nie tylko mówić “ja wierzę” ale także praktykować prawdę. Naszą łączność z Nim udowadniamy tym że wypowiadane przez nas słowa, nasze postępowanie i nasz charakter jest zgodny z wolą Bożą. Jeżeli ktoś wyrzeka się grzechu, który jest przestępstwem Zakonu Bożego, jego życie doprowadzane jest do zgodności z owym Zakonem, czyli do doskonałego posłuszeństwa. To jest praca Ducha Świętego. Światło starannie studiowanego Słowa budzi głos sumienia a starania Ducha budzą w sercu szczerą miłość do Chrystusa, który oddał samego siebie na doskonałą ofiarę by całkowicie odkupić człowieka — jego ciało, duszę i ducha. Miłość przejawia się w posłuszeństwie. Wyraźnie będzie widoczna graniczna linia między tymi, którzy miłują Boga i przestrzegają Jego przykazań a tymi, którzy Go nie miłują i lekceważą Jego ustawy. S6 91.4

Wierni chrześcijanie (mężowie i niewiasty) powinni żywo interesować się tym by nowonawrócone dusze doprowadzone zostały do właściwego zrozumienia sprawiedliwości Chrystusa Jezusa. Jeżeli ktoś pozwala sobie by samolubne słabostki zaczynały panować w jego życiu, wówczas wierni powinni bacznie na niego uważać gdyż będą musieli zdać z tego rachunek Bogu. Nie wolno zaniechać szczerych serdecznych pouczeń, tak niezbędnych nowoochrzczonym, nie może przy tym zachodzić żadna połowiczna praca. Pierwsze przeżycie powinno być tym właściwym przeżyciem. S6 92.1

Szatan nie chce dopuścić aby ktokolwiek dostrzegał konieczność całkowitego poddania się Bogu. Jeżeli człowiek nie uczyni tego, oznacza to że nie porzucił grzechu, wówczas namiętności i żądze zaczną brać górę a pokusy przytępią sumienie tak iż nie może być w ogóle mowy o prawdziwym nawróceniu. Gdyby wszyscy mieli jednakowe zrozumienie co do walki jaką każda dusza musi stoczyć ze wspólnikami szatana usiłującymi zwieść, usidlić i oszukać, wówczas byłoby znacznie więcej wytrwałej pracy na rzecz tych, którzy są jeszcze młodymi w wierze. S6 92.2

Dusze te, pozostawione same sobie, często są kuszone i nie dostrzegają zła pokusy. Dajcie im odczuć że mają prawo ubiegać się o radę. Pomóżcie znaleźć im towarzystwo tych, którzy mogą im dopomóc. Poprzez stowarzyszenie się z tymi, którzy miłują i boją się Boga, mogą otrzymać od nich posilenie. S6 93.1

Rozmowy jakie prowadzimy z tymi duszami winny mieć duchowy i pokrzepiający charakter. Pan widzi walki każdego słabego wątpiącego zmagającego się z sobą i chce dopomóc wszystkim, którzy się do Niego zwracają. Oni ujrzą otwarte niebo i aniołów Bożych zstępujących i wstępujących po olśniewającej jasnością drabinie, na którą choć z trudem będą także chcieli wejść. S6 93.2

Praca rodziców — Rodzice, których dzieci pragną być ochrzczone, mają do wykonania pewną pracę i to zarówno wtedy gdy chodzi o zbadanie samych siebie jak i o udzielenie właściwych pouczeń swym dzieciom. Chrzest to święte i ważne zarządzenie i powinno się dokładnie zrozumieć jego znaczenie. Wyraża on skruchę za grzech oraz rozpoczęcie nowego życia w Chrystusie Jezusie. Nie należy niestosownym pośpiechem nalegać na przyjęcie chrztu. Zarówno rodzice jak i dzieci niech wcześniej przemyślą co on oznacza. Wyrażając zgodę na ochrzczenie swych dzieci rodzice uroczyście przyrzekają że będą wiernymi ich opiekunami i pokierują kształtowaniem ich charakterów. Ze szczególną uwagą przyrzekają strzec tych owieczek trzody Bożej aby nie zniesławiły wyznawanej przez siebie wiary. S6 93.3

Religijne nauki powinny być udzielane dzieciom już od najwcześniejszych lat. Nie należy ich udzielać w duchu potępienia lecz w duchu radości i szczęścia. Matki powinny stale czuwać nad tym by żadna pokusa nie dotarła do dzieci w takiej formie iż one nie zdołałyby jej rozpoznać. Rodzice mają strzec dzieci rozumnym i miłym pouczaniem. Jako najlepsi przyjaciele tych niedoświadczonych istot powinni pomagać im w dziele przezwyciężania gdyż zostać zwycięzcami to dla nich wszystko. Powinni wiedzieć że ich własne drogie dzieci usiłujące właściwie postępować są młodszymi członkami rodziny Pańskiej i ze wszystkich sił powinni pomagać dzieciom w kroczeniu królewską ścieżką posłuszeństwa. Z miłującym zainteresowaniem powinni uczyć je codziennie co to znaczy być dzieckiem Bożym i poddawać swą wolę w posłuszeństwie dla Niego. Uczcie je że posłuszeństwo wobec Boga pociąga za sobą także posłuszeństwo wobec rodziców. To musi być powtarzane co dzień, ba, nawet co godzinę. Rodzice, czuwajcie, czuwajcie i módlcie się, uczyńcie dzieci swoimi współtowarzyszami. S6 93.4

Gdy nadejdzie najszczęśliwszy okres w ich życiu, gdy umiłują Jezusa z całego serca i zechcą być ochrzczone, wtedy okażcie im zaufanie. Zanim przyjmą chrzest zapytajcie je czy pierwszym celem ich życia będzie praca dla Boga. Potem powiedzcie im od czego mają zacząć. Właśnie te pierwsze pouczenia mają tak ogromne znaczenie. W prosty sposób pouczajcie je jak mają sprawować swą pierwszą służbę dla Boga. Uczyńcie im tę pracę tak łatwo zrozumiałą jak tylko jest to możliwe. Wyjaśniajcie co oznacza oddanie siebie Panu, czynienie tego co nakazuje Jego Słowo pod kierunkiem rad chrześcijańskich rodziców. S6 94.1

Gdy po wykonaniu tej wiernej pracy z zadowoleniem stwierdzicie że wasze dzieci zrozumiały znaczenie nawrócenia i chrztu i że są naprawdę nawrócone, pozwólcie aby zostały ochrzczone. Lecz powtarzam, przede wszystkim przygotujcie siebie — bo to powinno cechować wiernych pasterzy — do prowadzenia ich niedoświadczonych stóp wąską ścieżką posłuszeństwa. To Pan Bóg musi pracować w rodzicach aby mogli dać swym dzieciom dobry przykład miłości, uprzejmości, dobroci, chrześcijańskiej pokory oraz całkowitego poddania siebie Chrystusowi. Jeżeli zgadzacie się na chrzest waszych dzieci a potem je opuścicie aby robiły co zechcą nie odczuwając szczególnego obowiązku zatrzymania ich stóp na prostej ścieżce, sami będziecie odpowiedzialni za to gdy utracą wiarę, odwagę i umiłowanie prawdy. S6 94.2

Praca kaznodziei — Dorośli pragnący chrztu powinni jeszcze lepiej rozumieć na czym polega ich obowiązek niż może to zrozumieć młodzież. Nie mniej jednak kaznodzieja zboru ma pewien obowiązek wobec tych dusz. Jeżeli hołdują niewłaściwym zwyczajom i nawykom, obowiązkiem kaznodziei jest odbyć z nimi specjalne spotkania. Udzielajcie im biblijnych lekcji, rozmawiajcie i módlcie się z nimi i wyraźnie pokażcie im wymagania Boga. Czytajcie im nauki Biblii na temat nawrócenia. Pokażcie na czym polega owoc nawrócenia — dowód że miłują Boga. Wykażcie że prawdziwe nawrócenie jest zmianą serca, myśli i zamiarów. Złe nawyki muszą zostać odrzucone. Muszą wyzbyć się takich grzechów jak obmawianie, zawiść i nieposłuszeństwo. Należy wydać walkę wszelkim złym rysom charakteru. Wówczas każdy wierzący będzie mógł odnieść do siebie obietnicę: “Proście, a będzie wam dane!” Mateusza 7,7. S6 95.1