Świadectwa dla zboru VI

Rozdział 32 — Nasz obowiązek wobec współwierzących

Nowi zachowujący sobotę

Wśród nas zawsze są dwie kategorie ubogich: takich, którzy sami doprowadzili siebie do nędzy rozwiązłym życiem i trwaniem w występkach oraz takich, którzy znaleźli się w trudnych warunkach życiowych z powodu prawdy. Mamy miłować bliźnich jak siebie samych i wobec obu tych kategorii ubogich będziemy odnosić się sprawiedliwie kierowani rozsądkiem i mądrą radą. S6 269.1

Nie ma żadnych wątpliwości co do Pańskich ubogich. W każdym przypadku należy im pomóc jeżeli ta pomoc posłuży dla ich dobra. S6 269.2

Jednak Bóg chce aby Jego lud objawił grzesznemu światu że nie pozostawi ich w niebezpieczeństwie, nie pozwoli im zginąć. Trzeba pomóc zwłaszcza tym, którzy zostali wygnani z domu i muszą cierpieć dla prawdy. Potrzebne są wielkoduszne, szlachetne i otwarte serca, które zaprą się samych siebie by zająć się tymi, których Pan miłuje. Ubogich z ludu Bożego nie wolno pozostawić bez zabezpieczenia ich potrzeb. Trzeba koniecznie znaleźć jakiś sposób pozwalający zaspokoić ich pierwsze potrzeby. Niektórych ubogich trzeba będzie nauczyć jak mają pracować. Inni, ciężko pracujący do ostatnich granic wydolności by utrzymać rodzinę, potrzebują specjalnej pomocy. Powinniśmy się nimi zainteresować i pomóc im w znalezieniu odpowiedniego zatrudnienia. Powinno się też ustanowić fundusz, z którego udzielano by pomocy godnym ubogim rodzinom, którzy miłują Boga i zachowują Jego przykazania. S6 269.3

Trzeba koniecznie zwracać uwagę na to by środki przeznaczone na ten cel nie zostały obrócone na inne cele. Jest przecież różnica w tym czy pomagamy ubogim, którzy z powodu przestrzegania przykazań Bożych znaleźli się w niedostatku i cierpią biedę czy też ich zaniedbujemy ponieważ pomagamy bluźniercom łamiącym przykazania Boże. Bóg zwraca uwagę na tę różnicę. Czciciele sabatu nie powinni przechodzić obojętnie obok cierpiących dzieci Bożych, nie należy też zaniedbywać ich kosztem tych, którzy ustawicznie przestępują przykazania Boże i tylko oglądają się, z której strony przyjdzie pomoc. Nie jest to właściwa praca misyjna i nie jest też zgodna z wolą Bożą. S6 269.4

Gdziekolwiek zakłada się zbory członkowie powinni dobrowolnie nieść pomoc wierzącym znajdującym się w potrzebie. Jednak nie powinni na tym poprzestawać. Mają także pomagać innym bez względu na ich wyznanie. W wyniku takich poczynań niektórzy z nich przyjmą szczególne prawdy na nasz czas. S6 270.1