Biblijny komentarz

2 Mojżeszowa 34,29-33

(2 Koryntian 3,13-15) — Mojżesz widział dzień Chrystusa

Na górze, gdy Mojżesz otrzymywał Zakon, zostało mu także pokazane przyjście Jedynego. Widział on dzieło Chrystusa, Jego misję na ziemi; widział, jak Syn Boży przyjął na Siebie człowieczeństwo, stał się Nauczycielem i Przywódcą świata, by w końcu oddać samego Siebie na okup za jego grzechy. Kiedy miała być złożona doskonała ofiara za grzechy ludzi, miały ustać symboliczne ofiary wskazujące na Mesjasza. Wraz z przyjściem Jezusa będzie podniesiona zasłona niepewności i potoki światła zostaną wylane na zaciemnione zrozumienie Jego ludu. BK 43.2

Gdy Mojżesz ujrzał dzień Chrystusa oraz nową i żywą drogę zbawienia, jaka otwarła się przez Jego krew, został tym urzeczony i zachwycony. Jego serce wypełniło się ogromnym uwielbieniem dla Boga, a Boska chwała, towarzysząca podanemu mu Zakonowi tak bardzo odbijała się na jego obliczu, że po zejściu z góry do Izraelitów, jej blask był dla nich bardzo bolesny. Lud, na skutek przestępstw nie mógł patrzeć na jego oblicze i Mojżesz musiał nosić zasłonę, by nie siać grozy wśród ludu... BK 43.3

Gdyby Izraelici rozpoznali światło Ewangelii, które otaczało Mojżesza, byliby w stanie z wiarą i niezachwianie patrzeć na to, co miało zostać usunięte, i wówczas też mogliby znieść światło promieniujące z jego oblicza. “Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu starego przymierza, ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta.” Żydzi, jako lud Boży nie dostrzegli tego, że Mesjasz, którego odrzucili był tym Aniołem, który prowadził ich ojców w wędrówce przez pustynię. Aż do dziś leży zasłona na ich sercach, a jej ciemność zakrywa przed nimi dobrą nowinę zbawienia przez zasługi ukrzyżowanego Zbawiciela. — The Signs of the Times, 25 sierpnia 1887. BK 43.4