Biblijny komentarz

Rzymian 8,15-21

(1 Tymoteusza 1,9-10; Jakuba 1,22-25; patrz komentarz EGW do 2 Koryntian 3,6-9) — Nie posłuszni lecz przestępcy są w niewoli

Paweł w swoim liście do Tymoteusza opisuje akurat tych ludzi, którzy są w niewoli Zakonu. Oni są przestępcami Zakonu. Nazywa ich nieprawymi, nieposłusznymi, grzesznikami, bezbożnymi, bluźniercami, mordercami, bałwochwalcami, kłamcami i wszystkich tych, którzy odchodzą od zdrowej nauki. 1 Tymoteusza 1,9-10. BK 349.3

Prawo Boże jest lustrem, pokazującym człowiekowi braki w jego charakterze. Jednak tym, którzy lubują się w niesprawiedliwości, nie sprawia przyjemności oglądanie swoich moralnych wad. Dlatego też nie szanują tego wiernego lustra, ponieważ pokazuje im ono ich grzechy. I zamiast zwalczać swoje cielesne usposobienie, zwalczają prawdziwe i wierne lustro, dane im przez Jahwe właśnie po to, aby nie oszukiwali samych siebie, lecz by dostrzegli w nim wady swoich charakterów. BK 349.4

Czy zatem takie objawienia wad powinny prowadzić ich do znienawidzenia lustra czy też znienawidzenia samych siebie? Czy więc mają usunąć owo lustro wskazujące im ich braki? Nie! Przecież owe pielęgnowane grzechy — na co skrupulatnie wskazuje im lustro, że istnieją w ich charakterach — zamkną przed nimi bramy nieba; chyba, że zostaną usunięte, a oni staną się doskonałymi przed Bogiem. — The Review and Herald, 8 marca 1870. BK 349.5

(Galacjan 4,24-31) — Posłuszeństwo nie jest niewolą

Nikt z tych, którzy wierzą w Jezusa Chrystusa, nie jest w niewoli Zakonu Bożego, gdyż Jego Zakon jest Zakonem życia a nie śmierci dla tych, którzy są posłuszni jego przykazaniom. Wszyscy, którzy zrozumieli ducha Zakonu i rozumieją jego moc jako wykrywacza grzechu, są w tak samo beznadziejnym stanie, jak sam szatan, chyba że przyjmą ofiarowane im pojednanie w zbawczej ofierze Jezusa Chrystusa, który jest naszym pojednaniem — uczynieniem jedno z Bogiem. BK 349.6

Przez wiarę w Chrystusa, możliwe jest posłuszeństwo każdej zasadzie Zakonu. — Manuscript 122, 1901. BK 349.7

(Galacjan 3,6-9) — Niewola legalistycznej religii

Duch niewolnictwa rodzi się wówczas, gdy staramy się żyć zgodnie z legalistyczną religią, usiłując wypełniać przykazania Zakonu naszą własną mocą. W tej sytuacji, jedyną nadzieją dla nas jest wejście w przymierze Abrahama, które jest przymierzem łaski, przez wiarę w Chrystusa Jezusa. Ewangelia głoszona Abrahamowi, dzięki której miał on nadzieję, jest tą samą Ewangelią, która dzisiaj jest nam głoszona, a dzięki której i my mamy nadzieję, bowiem Abraham spoglądał na Jezusa, jako Autora i Dokończyciela wiary. — The Youth's Instructor, 22 września 1892. BK 349.8