Biblijny komentarz
Jana 17,17
Samozadowolenie nie jest uświęceniem
“Uświęć ich w Prawdzie. Słowo Twoje jest Prawdą” [wg BT]. Przyjemne, pełne zadowolenia z siebie uczucie nie jest dowodem uświęcenia. Dokonywane są wierne zapisy wszystkich czynów ludzi. Nic nie może ukryć się przed oczami potężnego i świętego Boga, który mieszka w wieczności. Niektórzy przynoszą Chrystusowi wstyd przez różne wymysły, planowania i układy. Pan Bóg nie pochwala ich sposobu postępowania, ponieważ ani duchem, ani pracą nie czczą Pana Jezusa. Oni zapominają o słowach apostoła: “staliśmy się widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi.” [Cyt. 1 Koryntian 4,9.] — Manuscript 159, 1903. BK 309.6
Wszyscy są poddani próbie Adama
Zakon Boży jest tą jedyną wielką normą, według której będzie mierzony charakter każdego jednego człowieka w owym Dniu Bożym. Prośbą Jezusa było: “Uświęć ich w Prawdzie. Słowo twoje jest Prawdą.” Dlatego też uświęcenie serca przez Ducha Bożego, kieruje ludzi do stąpania po ścieżce Bożych przykazań. Ta sama próba, którą Pan Bóg dopuścił na Adama w Edenie, przyjdzie na każdego członka rodziny ludzkiej. Od Adama wymagano posłuszeństwa wobec Boga, a my znajdujemy się w tym samym miejscu, w którym stał Adam; zostaliśmy poddani drugiej próbie, aby okazało się, czy usłuchamy głosu szatana i będziemy nieposłuszni Bogu, czy też usłuchamy Słowa Bożego i będziemy Mu posłuszni. — The Review and Herald, 10 czerwca 1890. BK 309.7
(1 Tesaloniczan 4,3; 2 Tymoteusza 3,16) — Podręcznik uświęcenia
Biblia jest wzorcem, na podstawie którego będą testowani ci wszyscy, którzy roszczą sobie prawo do bycia święconymi. Jezus modlił się, aby Jego uczniowie mogli zostać uświęceni przez Prawdę. On powiedział: “Słowo Twoje jest Prawdą”, podczas gdy psalmista oświadczył: “Zakon Twój jest Prawdą.” Wszyscy, którzy są prowadzeni przez Boga, okażą wielkie poważanie Pismu Św., które jest głosem Boga. Biblia będzie dla nich “pożyteczna do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”. “Po owocach ich poznacie je.” Nie potrzebujemy żadnych innych dowodów do osądzania ludzkiego uświęcenia. Jeśli w bojaźni [Bożej] chcą być posłuszni całej woli Bożej, jeśli pilnie będą zważać na Jego głos, zaufają Jego mądrości i Jego Słowo uczynią swoim doradcą, wtedy nie będą pysznić się swoją [jakoby] wielką dobrocią i możemy być pewni, że oni dążą do osiągnięcia doskonałości chrześcijańskiego charakteru. Lecz, jeśli owi roszczący pretensje do bycia uświęconymi dają nam do zrozumienia, że oni już nie muszą studiować Biblii, wtedy nie musimy wahać się, aby oświadczyć, że ich uświęcenie jest nieprawdziwe. Oni opierają się na własnym przekonaniu, zamiast być w zgodzie z wolą Bożą. — The Review and Herald, 5 października 1886. BK 310.1
Posłuszeństwo wobec Bożych wymagań
Prawda, jaka jest w Jezusie polega na posłuszeństwie wobec każdego przykazania Jahwe. Jest to twarda walka. Biblijne uświęcenie nie jest tym sztucznym, powszechnie dzisiaj znanym uświęceniem, którego nie można znaleźć w Piśmie Świętym, ani też nie opiera się na pozytywnych odczuciach czy emocjach. Prawdziwego uświęcenia należy szukać w Prawdzie, jak ukrytego skarbu. Biblijne uświęcenie to znajomość i posłuszeństwo wobec wymagań Bożych. Czyste i święte niebo czeka na tych, którzy zachowują Boże przykazania, a ono jest warte stałych, uporczywych i nie ustających wysiłków. Szatan osacza cię z lewej i prawej strony; on jest przed tobą i za tobą; on przygotował pełny półmisek bajek dla każdej duszy, która nie żywi się Prawdą jaka jest w Jezusie. Ów niszczyciel tylko czeka, aby sparaliżować wszelkie twoje wysiłki. Jednak do zdobycia jest korona życia — życia, które ma wymiar życia Bożego. — Manuscript 58, 1897. BK 310.2
Prawda, jeśli zostanie przyjęta, posiada właściwości stałego wzrostu i rozwoju. Gdy będziemy ją studiować, będzie coraz bardziej świecić, a gdy będziemy usiłowali ją zrozumieć, będzie wznosić się na wysokości i osiągać głębokości. W ten sposób podniesie nas do doskonałości i przyda nam wiary i ufności do Boga oraz wzmocni do wykonania dzieła, które jest przed nami. — Manuscript 153, 1898. BK 310.3
(Hebrajczyków 4,12) — Żadne wyciszone [owijane w bawełnę] postępowanie
Prawda jest Prawdą! Ona nie powinna być upiększana, aby podziwiać tylko jej zewnętrzną formę. Nauczyciel powinien przedstawiać Prawdę tak, aby była jasna, przekonywująca, zrozumiała i dotykała sumienia. Słowo jest obosiecznym mieczem, który tnie obustronnie. Prawda nie skrada się niczym człowiek w miękkich pantoflach. BK 310.4
W wielu przypadkach ludzie broniąc chrześcijaństwa przed sceptycyzmem, sami zagubili swe dusze w labiryncie sceptycyzmu. Zarazili się jego wpływem i duchowo umarli. I chociaż posiadali mocne argumenty przemawiające za Prawdą i wiele postronnych dowodów, jednak nie posiadali trwałej wiary Jezusa. Ach, tysiące nad tysiącami jest takich pozornych chrześcijan, którzy nigdy nie studiowali Biblii! Z modlitwą studiuj to Święte Słowo dla dobra własnej duszy! Gdy słyszysz głoszone owe żywe Słowo, mające żywy związek z Bogiem, wówczas stwierdzisz, że Duch i Słowo zgadzają się z sobą. BK 310.5
Stary i Nowy Testament są złączone ze sobą złotą klamrą Bożą. Koniecznie powinniśmy zaznajomić się z Pismem Starego Testamentu. Wyraźnie musimy dostrzec niezmienność Boga; powinno się rozważać podobieństwo postępowania z Jego ludem w minionych wiekach w aspekcie obecnego czasu... BK 311.1
Poprzez działanie Ducha Świętego, Prawda zostanie zakorzeniona w umyśle i zapisana w sercu pilnego, bojącego się Boga badacza [Pisma Świętego], Przez tego rodzaju pracę nie tylko on zostanie pobłogosławiony, ale dusze — którym głosi tę Prawdę, a za które będzie musiał pewnego dnia zdać rachunek — także zostaną nią wielce pobłogosławione. Ten, kto wybiera Boga za swego doradcę, żąć będzie najwspanialsze żniwo, jeśli będzie czerpać złote ziarna Prawdy z Jego Słowa, gdyż niebiański Nauczyciel stoi zdecydowanie po jego stronie. Ten, kto otrzymał swoje uzdolnienia do służby w ten właśnie sposób, ma prawo do błogosławieństw, które obiecane są każdemu, kto wielu skierował na drogę sprawiedliwości. — The Review and Herald, 20 kwietnia 1897. BK 311.2