Biblijny komentarz

Księga Kaznodziei Salomona

Smutna autobiografia Salomona

Księga Kaznodziei została napisana przez Salomona w sędziwym wieku, po tym, gdy w pełni stwierdził, że wszystkie ziemskie przyjemności są marnością i nie dają zadowolenia. Wykazuje, że próżności świata nigdy nie mogą wyjść naprzeciw pragnieniom duszy. Na koniec stwierdza, że do mądrości należy radość z okazywania wdzięczności za dobre dary otrzymane od Boga i ze sprawiedliwego postępowania, a to przede wszystkim dlatego, że wszystkie nasze czyny zostaną poddane sądowi. BK 163.2

Autobiografia Salomona jest wręcz żałosna. Przekazuje nam historię jego pogoni za szczęściem i intelektualną wiedzą. Zaspokajał swoje przyjemności; realizował plany handlowych dokonań. Był otoczony urzekającym splendorem pałacowego życia. Wszystko, czego ziemskie serce może zapragnąć, było na jego rozkazy; a mimo to, tym oto smutnym zapisem, podsumowuje swoje doświadczenia: [cyt. Kaznodziei 1,14; 2,11]. — The Health Reformer, czerwiec 1878. BK 163.3