Biblijny komentarz

Przypowieści 31,26

Zasada uprzejmości na waszych ustach

Pan pomoże każdemu w tej wielkiej walce zwyciężania własnego “ja”. Niech zasada uprzejmości będzie na waszych ustach, a olej łaski w waszych sercach. Da to wspaniałe wyniki. Staniecie się czułymi, życzliwymi i uprzejmymi. Potrzebujecie tych wszystkich cech. Duch Święty musi być przyjmowany i wprowadzany do waszych charakterów, a wówczas będzie niczym święty ogień wydający dym kadzidła, unoszący się do Boga nie z ust, które potępiają, ale jako uzdrowiciel dusz ludzkich. Wasze oblicza będą odbijały podobieństwo Boże. Nie powinniście wypowiadać żadnych ostrych, krytykujących i potępiających słów. Jest to powszechnie znany ogień, który musi być usunięty z wszystkich naszych narad i współżycia z naszymi braćmi. Bóg wymaga, aby każda dusza w Jego służbie, zapalała swoją kadzielnice od węglika świętego ognia. Pospolite, dotkliwe, szorstkie słowa, które tak szybko wychodzą z waszych ust, musza być powstrzymane, gdyż przez ludzkie narzędzie powinien przemawiać Duch Boży. Przez wpatrywanie się w charakter Jezusa, zostaniecie przemienieni na Jego podobieństwo. Jedynie łaska Chrystusa może odmienić wasze serca, a wówczas będziecie odbijać podobieństwo Pana, Jezusa. Bóg wzywa nas, abyśmy byli podobni do Niego — czyści, święci, bez zmazy. Mamy być podobni do Boga. — Letter 84, 1899. BK 162.3

(Kolosan 3,12-13) — Żyć zasadą życzliwości

Pan Jezus jest jedynym naszym pomocnikiem. Dzięki Jego łasce uczymy się pielęgnowania miłości, uczenia się uprzejmej i delikatnej mowy. Dzięki Jego lasce nasze zimne i szorstkie maniery ulegają zmianie. Przez nasze usta będzie przewijać się zasada uprzejmości, a ci, którzy będą cennym wpływem Ducha Świętego, nie będą uważali za dowód słabości płakanie z płaczącymi, czy cieszenie się z uradowanymi. Musimy pielęgnować niebiańską doskonałość charakteru. Uczmy się, co oznacza mieć dobrą wolę wobec wszystkich ludzi i co oznacza szczere pragnienie być w życiu innych słonecznym promieniem, a nie cieniem. BK 162.4

Moi bracia, niech wasze serca będą ukorzone i skruszone. Niech z waszych ust wychodzą wyrazy współczucia i miłości, a nie rozdrażnienia. Niech inni odczują, że tylko ciepło miłości może zmienić serce i wychować uznających się za uczni Jezusa do usunięcia tak długo istniejącego w nich takiego zła, jak: samolubstwo, oziębłość i zatwardziałość serca. Wszystkie te cechy ujawniają fakt, że Jezus nie mieszka w duszy. [Cyt. Kolosan 3,12-13.] — The Review and Herald, 2 stycznia 1894. BK 162.5