Biblijny komentarz

2 Królewska 24,10-16

(2 Kronik 36,20) — Izrael sam doprowadził siebie do stanu, w którym nie zasługiwał na zaufanie

Izraelici zostali zabrani do niewoli babilońskiej, ponieważ odłączyli się od Boga i nie przestrzegali przekazanych im zasad, mających na celu uchronienie ich przed metodami i praktykami plemion, które nie szanowały Boga. W tej sytuacji Pan nie mógł zapewnić im dobrobytu, ani też wypełnić przymierza, jakie z nimi zawarł, gdyż oni sami okazali się niewierni zasadom, które im dał do ścisłego przestrzegania. Swoim nastawieniem i postępowaniem fałszywie przedstawiali Jego charakter i dlatego pozwolił na to, aby wpadli w niewolę. Pan Bóg upokorzył ich z powodu odłączenia się od Niego i pozostawił ich własnemu losowi. Z tego też względu niewinny musiał cierpieć razem z winnymi. BK 115.2

Wybrany lud Boży sam udowodnił, że nie jest godzien zaufania, bowiem pokazał, że jest samolubny, bezwstydny i nikczemny. Ale między dziećmi Izraela znajdowali się chrześcijańscy patrioci, którzy byli zdecydowanie wierni zasadom i na tych lojalnych mężów Pan patrzył z wielką przyjemnością. Byli to ludzie, nie zepsuci samolubstwem, którzy nie splamili dzieła Bożego wprowadzaniem błędnych metod i praktyk oraz szanujący Boga ponad wszystko. Również i oni musieli cierpieć wraz z winnymi, ale dzięki zrządzeniu opatrzności Bożej, ich niewola babilońska była sposobem wprowadzenia ich na czoło walki, a przykład nieskazitelnej ich uczciwości świecił niebiańskim blaskiem. — The Review and Herald, 2 maja 1899. BK 115.3