Wybrane poselstwa III

Szatan oświadczył, że człowiek nie może zachowywać prawa Bożego

Odkupiciel świata przeszedł przez teren, gdzie Adam upadł z powodu swego nieposłuszeństwa wobec wyrażonego prawa Jahwe, a jednorodzony Syn Boży przyszedł na nasz świat jako człowiek, aby objawić światu, że ludzie mogą zachować prawo Boże. Szatan, upadły anioł, oświadczył, że po nieposłuszeństwie Adama żaden człowiek nie jest w stanie zachować prawa Bożego. Oświadczył, że cała rasa znajduje się pod jego kontrolą. WP3 123.1

Syn Boży umieścił siebie samego na miejscu grzesznika, i przeszedł przez teren, na którym upadł Adam, i na pustkowiu zniósł kuszenie, które było stokrotnie silniejsze niż to, jakie kiedykolwiek było lub będzie zastosowane wobec ludzkiej rasy. Jezus oparł się pokusom szatana w taki sam sposób, w jaki oprzeć się może każda kuszona dusza, poprzez odniesienie się do natchnionego zapisu i mówiąc: “Napisane jest”. WP3 123.2

Przez boską moc ludzkość może zachować prawo Boże — Chrystus przezwyciężył pokusy szatana jako człowiek. Każdy człowiek może zwyciężyć tak, jak zwyciężył Chrystus. On upokorzył samego siebie dla nas. Był we wszystkim kuszony tak jak my. Odkupił niewdzięczne niepowodzenie i upadek Adama i był zwycięzcą, w ten sposób zaświadczając wszystkim nieupadłym światom i upadłej ludzkości, że człowiek przez boską moc udzieloną mu z nieba może zachować przykazania Boże. Jezus, Syn Boży, upokorzył się dla nas, zniósł dla nas kuszenie, zwyciężył za nas, aby nam pokazać, jak my możemy zwyciężyć. W ten sposób związał On najbliższymi więzami swe zainteresowania z ludzkością i dał stanowcze zapewnienie, że nie będziemy kuszeni ponad to, co jesteśmy w stanie znieść, ponieważ z pokusą uczyni On drogę ucieczki. WP3 123.3

Duch Święty umożliwia nam bycie zwycięzcami — Obiecano, że Duch Święty, w demonstracji wszelkiej potęgi, będzie z tymi, którzy zmagają się, aby uzyskać zwycięstwo, wyposażając ludzkich przedstawicieli w ponadnaturalne moce i nauczając nieświadomych tajemnic królestwa Bożego. Cudowną obietnicą jest to, że Duch Święty ma być wielkim Pomocnikiem. Jaką korzyścią byłoby dla nas to, że jednorodzony Syn Boży upokorzył się, zniósł pokusy podstępnego wroga i zmagał się z nim podczas całego swego życia na ziemi i umarł Sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby ludzkość mogła nie zginąć, gdyby Duch nie został dany jako stale działający, odnawiający Przedstawiciel, aby to, co zostało dokonane przez Odkupiciela świata, uczynić skutecznym w naszym przypadku? WP3 123.4

Udzielony Duch Święty uzdolnił jego uczniów, apostołów, aby stali stanowczo przeciwko wszelkim rodzajom bałwochwalstwa i wychwalali Pana, i jedynie jego. Kto, jeśli nie Jezus Chrystus przez swego Ducha i boską moc, prowadził pióra świętych historyków, aby mógł zostać przedstawiony światu drogocenny zapis wypowiedzi i dzieł Jezusa Chrystusa? WP3 124.1

Obiecany Duch Święty, którego posłał On po tym, gdy wstąpił do swego Ojca, nieustannie działa, aby przyciągać uwagę do wielkiej oficjalnej ofiary na krzyżu Kalwarii i odsłaniać światu miłość Boga do człowieka i otwierać przekonanej duszy drogocenne rzeczy w Piśmie Świętym oraz otwierać zaciemnionym umysłom jasne promienie Słońca Sprawiedliwości, prawdy, które sprawiają, że ich serca płoną obudzonym zrozumieniem prawd wieczności. WP3 124.2

Kto poza Duchem Świętym przedstawia przed umysłem moralny standard sprawiedliwości i przekonuje o grzechu oraz wywołuje pobożny smutek, który sprawia żal, którego nie trzeba żałować, i inspiruje ćwiczenie wiary w Tego, który jedynie może zbawić od wszelkiego grzechu? WP3 124.3

Kto poza Duchem Świętym może pracować nad ludzkimi umysłami, aby przekształcić charakter przez odciągnięcie uczuć od rzeczy, które są doczesne, ulegające zepsuciu, i przepaja duszę gorącym pragnieniem przez przedstawianie nieśmiertelnego dziedzictwa, wiecznej własności, która jest niezniszczalna, i odtwarza, oczyszcza i uświęca ludzkich przedstawicieli, aby mogli stać się członkami królewskiej rodziny, dziećmi niebiańskiego króla?... WP3 124.4

Chrystus zwyciężył grzech jako człowiek — Upadek naszych pierwszych rodziców złamał złoty łańcuch bezwarunkowego posłuszeństwa ludzkiej woli wobec boskiej. Posłuszeństwo nie było dłużej uważane za absolutną konieczność. Ludzcy przedstawiciele naśladują swe własne wyobrażenia, co do których Pan powiedział o mieszkańcach starego świata, że były złe i to nieustannie złe. Pan Jezus oświadcza: Zachowałem przykazania Ojca mego. Jak? Jako człowiek. Oto idę czynić wolę twoją, o Boże. Wobec oskarżenia Żydów wychodził w swoim czystym, prawym, świętym charakterze i rzucał im wyzwanie: “Kto z was może mi dowieść grzechu?” Jana 8,46. WP3 124.5

Nasz przykład i ofiara za grzech — Odkupiciel świata przyszedł nie tylko po to, aby być ofiarą za grzech, ale aby we wszystkim być dla człowieka przykładem świętego, ludzkiego charakteru. Był on nauczycielem, wychowawcą, jakiego świat nigdy wcześniej nie widział i nie słyszał. Przemawiał jako moc mający, a jednak przyciągał zaufanie wszystkich. “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje lekkie”. Mateusza 11,28-30. WP3 125.1

Jednorodzony Syn nieskończonego Boga, przez swoje słowa [i], swój praktyczny przykład, zostawił nam jasny wzór, który mamy naśladować. Przez swoje słowa nauczał nas bycia posłusznymi Bogu, i przez swoją własną praktykę pokazał nam, jak możemy być posłuszni Bogu. WP3 125.2

Jest to to samo dzieło, które chce On, aby wykonywał każdy człowiek, aby był rozumnie posłuszny Bogu. Przez przykazanie i przykład nauczał innych, co muszą robić, aby być posłusznymi dziećmi Bożymi... WP3 125.3

Chrystus nie tylko dał wyraźne reguły, pokazując jak możemy stać się posłusznymi dziećmi, ale w swoim własnym życiu i charakterze pokazał nam dokładnie, jak czynić rzeczy, które są słuszne i mile widziane u Boga, tak że nie ma wymówki, dla której nie mielibyśmy czynić rzeczy, które są przyjemne w jego oczach. WP3 125.4

On obalił twierdzenie szatana — Mamy być zawsze wdzięczni, że Jezus udowodnił nam przez rzeczywiste fakty, że człowiek może zachowywać przykazania Boże, zadając kłam kłamstwu szatana, iż człowiek nie może ich zachowywać. Wielki Nauczyciel przyszedł na nasz świat, aby stanąć na czele ludzkości, by w ten sposób podnieść i uświęcić ludzkość przez swoje święte posłuszeństwo wszystkim Bożym wymaganiom, pokazując, że jest to możliwe, aby być posłusznym wszystkim przykazaniom Bożym. Dowiódł, że trwające całe życie posłuszeństwo jest możliwe. W ten sposób dał On światu wybranych przedstawicieli, tak jak Ojciec dał Syna, aby zilustrować w ich życiu życie Jezusa Chrystusa. WP3 125.5

On zniósł próbę jako prawdziwa ludzka istota — Nie musimy identyfikować samego posłuszeństwa Chrystusa jako czegoś, do czego był On szczególnie przystosowany przez swoją specyficzną boską naturę, ponieważ stał On przed Bogiem jako reprezentant człowieka i był kuszony jako Zastępca i Poręczyciel człowieka. Gdyby Chrystus posiadał szczególną moc, której posiadanie nie jest przywilejem człowieka, szatan obróciłby tę sprawę na swoją korzyść. Dziełem Chrystusa było osłabienie pretensji szatana do kontroli nad człowiekiem, a mógł to uczynić jedynie na drodze, którą przeszedł — człowiek, kuszony jako człowiek, okazujący posłuszeństwo człowieka... WP3 125.6

Pamiętajcie, że przezwyciężanie i posłuszeństwo Chrystusa jest posłuszeństwem prawdziwej ludzkiej istoty. W naszych wnioskach popełniamy wiele błędów z powodu naszych błędnych opinii o ludzkiej naturze naszego Pana. Gdy do jego ludzkiej natury dodajemy moc, której posiadanie jest niemożliwe dla człowieka w jego konfliktach z szatanem, niszczymy pełnię jego człowieczeństwa. Swą przypisaną łaskę i moc daje On wszystkim, którzy przyjmują go przez wiarę. Posłuszeństwo Chrystusa wobec jego Ojca było tym samym posłuszeństwem, które wymagane jest od człowieka. WP3 126.1

Człowiek nie może przezwyciężyć pokus szatana bez boskiej mocy połączonej z jego pomocą. Tak było z Jezusem Chrystusem, mógł On uchwycić się boskiej mocy. Nie przyszedł na nasz świat, aby oddać posłuszeństwo mniejszego Boga wobec większego, ale aby jako człowiek być posłusznym Świętemu Prawu Bożemu i w ten sposób jest On naszym przykładem. WP3 126.2

Jezus ukazał, co może uczynić człowiek — Pan Jezus przyszedł na nasz świat nie po to, aby objawić to, co może uczynić Bóg, ale co może uczynić człowiek, przez wiarę w Bożą moc ku pomocy w każdym niebezpieczeństwie. Człowiek, przez wiarę, ma być uczestnikiem boskiej natury i przezwyciężyć każdą pokusę, jaką jest dręczony. Pan wymaga teraz, aby każdy syn i córka Adama przez wiarę w Jezusa Chrystusa służyli mu w [tej] ludzkiej naturze, którą teraz mamy. WP3 126.3

Pan Jezus przerzucił most nad przepaścią, którą uczynił grzech. Połączył ziemię z niebem i skończonego człowieka z nieskończonym Bogiem. Jezus, Odkupiciel świata, mógł zachować przykazania Boże jedynie w taki sam sposób, jak może zachować je ludzkość. “Przez które darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami boskiej natury, uniknąwszy skażenia, jakie na tym świecie pociąga za sobą pożądliwość”. 2 Piotra 1,4... WP3 126.4

Musimy praktykować przykład Chrystusa, pamiętając o jego synostwie i jego człowieczeństwie. To nie Bóg był kuszony na pustkowiu ani to nie Bóg zniósł sprzeciw grzeszników przeciwko sobie. To Majestat nieba, który stał się człowiekiem — upokorzył samego siebie do naszej ludzkiej natury. WP3 126.5

Jak mamy służyć Bogu — Nie mamy służyć Bogu, jak gdybyśmy nie byli ludźmi, ale mamy służyć mu w naturze, jaką posiadamy, jaka została odkupiona przez Syna Bożego; przez sprawiedliwość Chrystusa staniemy przed Bogiem jako ci, którym wybaczono i jak gdybyśmy nigdy nie zgrzeszyli. Nigdy nie zdobędziemy siły poprzez rozważanie tego, co moglibyśmy uczynić, gdybyśmy byli aniołami. Mamy zwrócić się w wierze do Jezusa Chrystusa i okazać naszą miłość do Boga przez posłuszeństwo jego poleceniom. Jezus “był we wszystkim kuszony jak my, a mimo to bez grzechu”. Hebrajczyków 4,15 (KJV). Jezus mówi: “Pójdź za mną”. “Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną”. Mateusza 16,24. — Manuscript 1, 1892. WP3 126.6