Wybrane poselstwa III

Rozdział 45 — Wyważona rada na temat robienia obrazów i bałwochwalstwa

Trudną sprawą dla mężczyzn i kobiet jest nakreślić granicę w kwestii robienia obrazów. Niektórzy dokonują obławy przeciwko zdjęciom, dagerotypom i wszelkiego rodzaju obrazom. Wszystko musi zostać spalone, mówią, przekonując, że robienie wszelkich obrazów jest zakazane przez drugie przykazanie; że są one bożkiem. WP3 295.1

Bożkiem jest wszystko, co ludzkie istoty kochają i czemu ufają, zamiast kochać i ufać Panu swojemu Stwórcy. Każda ziemska rzecz, której ludzie pragną i której ufają jako mającej moc, by im pomóc i wyświadczyć im dobro, odprowadza ich od Boga i jest dla nich bożkiem. Wszystko, co dzieli uczucia lub pozbawia duszę najwyższej miłości Boga lub staje na przeszkodzie nieograniczonej ufności i całkowitemu zaufaniu do Boga, przyjmuje charakter i przybiera postać bożka w świątyni duszy. WP3 295.2

Pierwsze wielkie przykazanie brzmi: “Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej”. Mateusza 22,37. Nie zostało tu dopuszczone żadne oderwanie uczuć od Boga. W 1 Jana 2,15-17 czytamy: “Nie miłujcie świata ani tych rzeczy, które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki”. Jeśli zatem obrazy mają skłonność do odrywania uczuć od Boga i są czczone w miejsce Boga, to są one bożkami. Czy ci, którzy twierdzą, że są naśladowcami Jezusa Chrystusa, wynieśli te rzeczy ponad Boga i oddali im swoje uczucia? Czy ich miłość do skarbów wypełniła w ich sercach miejsce, które powinien zajmować Jezus? WP3 295.3

Czy ci, którzy spalili wszystkie swoje zdjęcia przyjaciół i wszelkiego rodzaju obrazy, jakie zdarzyło im się mieć, wspięli się z powodu tego czynu na wyższy stan poświęcenia i czy w słowach, zachowaniu się i w duszy wydają się być uszlachetnieni, podniesieni, bardziej niebiańsko usposobieni? Czy ich doświadczenie jest bogatsze niż wcześniej? Czy więcej się modlą i wierzą z doskonalszą wiarą po tej palonej ofierze, jakiej dokonali? Czy wspięli się na górę? Czy święty ogień został rozpalony w ich sercach, dając nową gorliwość i większe oddanie dla Boga i jego dzieła niż wcześniej? Czy żywy węgiel z ołtarza ofiary dotknął ich serc i ich ust? Po ich owocach możecie odróżnić charakter tego dzieła. — Manuscript 50, 1886. WP3 296.1