Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii

Zachowywanie Sabatu znakiem lojalności

Sunnyside, Cooranbong

12 styczeń 1898

Apeluję do wszystkich, którzy obrali zasadniczo zły sposób postępowania o przeprowadzenie radykalnej reformy i pokorne chodzenie z Bogiem. Świat wkrótce zostanie osądzony. Sprawiedliwy Bóg musi pomścić śmierć Swojego Syna. Dzisiaj ludzie wybierają Barabasza krzycząc: Ukrzyżuj Chrystusa! Uczynią to na osobach Jego Świętych. Będą się kierować tymi samymi racjami co żydowscy kapłani i przywódcy w swoim postępowaniu z Jezusem. On, Syn Boży — niewinny człowiek, został zamordowany, ponieważ mówił ludziom prawdy, które im nie odpowiadały. A przecież był On Synem nieskończonego Boga. — Special Testimony to Battle Creek Church 29-40 (1898). SdK 119.1

Ci, którzy pogardzają Prawem Jehowy, nie okazując żadnego szacunku Jego przykazaniom, stają po stronie wielkiego odstępcy. Głoszą zepsutemu przez grzech światu, że Prawo Boże zostało unieważnione. Zwodzą w ten sposób lud i faktycznie przybili Prawo Jehowy do krzyża pomiędzy dwoma łotrami. Co za szokujące porównanie. Na oczach nieupadłych światów i całego Uniwersum, świat będzie musiał się wytłumaczyć przed Sędzią całej ziemi, przed Tym, którego potępił i ukrzyżował. Cóż to będzie za dzień! Dzień rozrachunku i zapłaty! Wielki dzień pomsty Boga. Chrystus tym razem nie stanie przed sądem Piłata. Piłat i Herod oraz wszyscy, którzy Go wyszydzali, biczowali, odrzucili i ukrzyżowali, zrozumieją wówczas, co znaczy doświadczyć gniewu Baranka. Ich czyny zostaną im ukazane w ich prawdziwym charakterze. SdK 119.2

Straszne zwiedzenie

Jakże strasznemu zwiedzeniu ulegają ci, którzy uważają, że świat zmierza ku lepszemu! Chrystus mówi: “Jak było za dni Noego, tak będzie i za dni Syna Człowieczego” (Łukasza 17,26); “Bo jak w dniach owych przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali, aż do tego dnia, gdy Noe wszedł do arki. I nie spostrzegli się, że nastał potop i zmiótł wszystkich, tak będzie i z przyjściem Syna Człowieczego”. Mateusza 24,38-39. Do takiego stanu dojdzie świat przez odrzucenie Prawa Bożego. SdK 120.1

“A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia”. Objawienie 14,9-11. SdK 120.2

Janowi pokazano lud odmienny od tych, którzy czczą bestię lub jej obraz przez zachowywanie pierwszego dnia tygodnia. Święcenie tego dnia jest znakiem bestii. Jan stwierdza: “Tutaj jest cierpliwość świętych, tu są ci, którzy strzegą przykazań Bożych i wiary Jezusa”. Objawienie 14,12 (KJV, BG). SdK 120.3

“I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie”. Objawienie 12,17. Pokazano nam wyraźnie, że przy pojawieniu się naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, będą istnieć dwie grupy ludzi. W której grupie chcielibyśmy się znaleźć? “Oto przyjdę wkrótce, a zapłata Moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku” — mówi Chrystus. “Ja jestem Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec. Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta”. Objawienie 22,12-14. To jest miejsce przeznaczenia, cel podróży tych, którzy zachowują przykazania. Czy nie chcielibyśmy wszyscy znaleźć się pośród tych, którzy mają prawo do drzewa życia i wchodzą przez bramy do miasta? SdK 120.4

Adam i Ewa oraz ich potomstwo stracili swoje prawo do drzewa życia z powodu nieposłuszeństwa. “I rzekł Pan Bóg: Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło. Byleby tylko nie wyciągnął teraz ręki swej i nie zerwał owocu także z drzewa życia, i nie zjadł, a potem żył na wieki! Odprawił go więc Pan Bóg z ogrodu Eden, aby uprawiał ziemię z której został wzięty”. 1 Mojżeszowa 3,22-23. Adam i Ewa przestąpili Boże Prawo. Koniecznością stało się wypędzenie ich z Edenu i oddzielenie od drzewa życia, z którego spożywanie po przestępstwie unieśmiertelniłoby grzech. “I tak wygnał człowieka, a na wschód od ogrodu Eden umieścił cheruby i płomienisty miecz wirujący, aby strzegły drogi do drzewa życia”. 1 Mojżeszowa 3,24. Człowiek był zależny od drzewa życia, by zachować nieśmiertelność i Pan zastosował te środki ostrożności, żeby ludzie nie jedli z tego drzewa i nie “żyli na wieki” stając się nieśmiertelnymi grzesznikami. SdK 121.1

Śmierć wkroczyła na świat z powodu przestępstwa. Ale Chrystus oddał Swe życie, żeby człowiek mógł zostać poddany jeszcze jednej próbie. Nie umarł na krzyżu po to, by znieść Boże Prawo, ale by zapewnić człowiekowi drugą szansę. Nie umarł po to, by unieśmiertelnić grzech, ale by uzyskać prawo do zniszczenia tego, który ma moc śmierci, to jest diabla. Poniósł pełną karę złamanego Zakonu za cały świat. Uczynił to nie po to, by ludzie nadal trwali w grzechu, ale by mogli powrócić do wierności i strzec Bożych przykazań jak źrenicy oka. SdK 121.2

Znak posłuszeństwa

Znakiem posłuszeństwa jest zachowywanie Sabatu z czwartego przykazania. Jeśli ludzie będą zachowywali czwarte przykazanie, to będą również zachowywali wszystkie pozostałe. To nie ludzki głos przemówił do Mojżesza, ustanawiając Sabat znakiem. “I rzekł Pan do Mojżesza: Powiedz synom izraelskim: Zaiste, przestrzegać będziecie Sabatów Moich, gdyż to jest znakiem między Mną a wami po wszystkie pokolenia wasze, abyście wiedzieli, żem Ja Pan, który was poświęcam. Przestrzegajcie więc Sabatu, bo jest dla was Święty. Kto go znieważy, poniesie śmierć, gdyż każdy kto wykonuje weń jakąkolwiek pracę, będzie wytracony spośród swego ludu”. 2 Mojżeszowa 31,12-14. SdK 122.1

Pan nie pozostawia tak ważnego przykazania bez szczegółowych objaśnień. “Sześć dni będzie się pracować, ale w dniu siódmym będzie Sabat, dzień całkowitego odpoczynku, poświęcony Panu. Każdy, kto w dniu Sabatu wykona jakąkolwiek pracę, poniesie śmierć. Synowie izraelscy będą przestrzegać Sabatu, zachowując Sabat w pokoleniach swoich jako przymierze wieczne”. 2 Mojżeszowa 31,15-16. SdK 122.2

Ludzka filozofia przeciwko boskiemu objawieniu

Ludzka filozofia głosi, że stworzenie świata zajęło pewien bliżej nieokreślony okres czasu. Ale czy tak mówi Bóg? Nie! Bóg mówi: “Między Mną a synami izraelskimi będzie on [Sabat] znakiem na wieki, bo w sześciu dniach [nie w sześciu nieokreślonych okresach czasu, wtedy bowiem człowiek nie miałby możliwości święcenia dnia sprecyzowanego w czwartym przykazaniu] stworzył Pan niebo i ziemię, a dnia siódmego odpoczął i wytchnął”. 2 Mojżeszowa 31,16-17. Proszę, przeczytajcie uważnie piąty rozdział piątej księgi Mojżeszowej. Bóg znowu mówi: “Pamiętaj [nie zapomnij] o dniu Sabatu, aby go święcić... Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień Sabatu i poświęcił go”. 2 Mojżeszowa 20,8.11. SdK 122.3

Jednak mając do dyspozycji żywe wyrocznie Boże, ludzie, którzy roszczą sobie prawo do głoszenia Słowa, wolą przedstawiać domniemania ludzkiego umysłu oraz zasady i przykazania człowieka. Unieważniają Prawo Boże przez swoje tradycje. Wykrętna nauka, według której stwarzanie świata zajęło Bogu nieokreślony okres czasu, jest jednym z szatańskich kłamstw. Bóg przemawia do ludzkości językiem zrozumiałym. Nie pozostawia w kwestii żadnych niejasności, które upoważniałyby istoty ludzkie do tworzenia własnych teorii na ten temat. Kiedy Pan mówi, że uczynił świat w sześciu dniach i odpoczął dnia siódmego, to ma na myśli dwudziesto-czterogodzinną dobę, mierzoną od zachodu do zachodu słońca. SdK 123.1

Bóg nie ogłosiłby wyroku śmierci za lekceważenie Sabatu, gdyby wcześniej nie dał człowiekowi jasnego zrozumienia o Sabacie. Po tym, jak Bóg stworzył nasz świat i człowieka, spojrzał na Swoje dzieło i stwierdził, że było ono bardzo dobre. I kiedy osadzone zostały filary ziemi, Bóg położył również fundament pod Sabat “ku uciesze porannych gwiazd, ku radości wszystkich synów Bożych”. Joba 38,7 (BT). Bóg wiedział, że Sabat jest niezbędny dla człowieka nawet w raju. Był on wyrazem Jego troski o duchowe i fizyczne zdrowie człowieka. SdK 123.2

Nie króryś z siedmiu

Bóg uczynił świat w sześciu literalnych dniach, a siódmego literalnego dnia odpoczął od wszelkiego dzieła, które uczynił i wytchnął. Dał więc człowiekowi sześć dni, w których ten miał pracować. Ale dzień Swego odpoczynku poświęcił i polecił go człowiekowi zachowywać jako dzień wolny od wszelkich świeckich spraw. Oddzielając w ten sposób Sabat od pozostałych dni tygodnia, Bóg ustanowił go pamiątką dla świata. Nie oddzielił któregoś z siedmiu dni, ale jeden szczególny dzień — dzień siódmy. A zachowując Sabat okazujemy, że uznajemy Boga jako Boga żywego, Stwórcę nieba i ziemi. SdK 123.3

W koncepcji Sabatu nie ma niczego, co ograniczałoby go do jakiejś szczególnej grupy ludzi. Został on dany całej ludzkości. Należy go spędzać nie na bezczynności, ale na rozmyślaniu o Bożych dziełach. To mają czynić ludzie “aby poznali, że Ja jestem Pan, który ich uświęca”. SdK 124.1

Pan jest bardzo blisko Swego ludu w dniu, który pobłogosławił i poświęcił. “Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk Jego. Dzień dniowi przekazuje wieść, a noc nocy podaje wiadomość”. Psalmów 19,2.3. Sabat jest Bożą pamiątką, kierującą ludzi do ich Stworzyciela, który uczynił świat i wszystko, co na nim jest. W potężnych górach, w wyniosłych drzewach, w każdym otwierającym się pączku i rozkwitającym kwiatku możemy dostrzec dzieło wielkiego Mistrza-Artysty. Wszystko, co istnieje opowiada nam o Bogu i głosi Jego chwałę. SdK 124.2

Każde wierne dziecko Boże będzie dążyło do poznania Prawdy. Jan wyraził tę prawdę w sposób tak prosty, że małe dziecko może ją zrozumieć: “Jeśli Mnie miłujecie, przykazań Moich przestrzegać będziecie. Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki — Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo Go nie widzi i nie zna”. Jana 14,15-17. Czy chcemy się znaleźć pośród tych, którzy nie potrafią rozpoznać Prawdy, którzy są tak zaślepieni przez zwodniczą moc wroga, że nie widzą Tego, który jest wiernym odbiciem Ojca? SdK 124.3

Naśladowcy Chrystusa to ludzie zupełnie inni. “Wy Go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. Jeszcze tylko krótki czas i świat Mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie” (Jana 14,17-19); “Kto ma przykazania Moje i przestrzega ich, ten Mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego Siebie”; “Jeśli kto Mnie miłuje, słowa Mojego przestrzegać będzie, i Ojciec Mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy. Kto Mnie nie miłuje, ten słów Moich nie przestrzega, a przecież słowo, które słyszycie, nie jest Moim słowem, lecz Ojca, który Mnie posłał”. Jana 14,23-24. Nie można przyjmować ani wierzyć bez zastrzeżeń słowu człowieka. Najpierw musimy zapytać: Czy mówią oni zgodnie ze Słowem Bożym? Czy przypadkiem nie odrzucają wyraźnego “Tak mówi Pan”, bo wiedzą, że to wiąże się z dźwiganiem krzyża. SdK 124.4

Po której jesteście stronie?

Czy jesteśmy po stronie tych, którzy nie chcą być wierni Bogu? Takich nie interesuje poznanie Boga. Odrzucają Syna Bożego, który jest uosobieniem wszelkiej ludzkiej dobroci. Stają w jednym szeregu z tymi, którzy pomimo tego, że Chrystusowi niczego nie można było zarzucić, wybrali zamiast Niego złodzieja i mordercę. Taka jest moralność świata. Czy staniemy po stronie Chrystusa, który oświadczył: “Ja zachowuję przykazania Mego Ojca”? SdK 125.1

Słowo Jehowy trwa na wieki. “Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. W nim było życie, a życie było światłością ludzi. A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła... Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat Go nie poznał. Do Swej własności przyszedł, ale Swoi Go nie przyjęli. Tym zaś, którzy Go przyjęli, dal prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga. A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas, i ujrzeliśmy chwałę Jego, chwałę, jaką ma jedyny Syn od Ojca, pełne łaski i Prawdy”. Jana 1,1-5.10-14. SdK 125.2

Ci, którzy przyjmują Chrystusa przez wiarę jako swego osobistego Zbawiciela, nie mogą żyć w zgodzie ze światem. Są dwie odrębne grupy ludzi: jedna jest wierna Bogu i zachowuje Jego przykazania, podczas gdy druga mówi i postępuje jak świat, odrzuca Słowo Boże, które jest Prawdą, a przyjmuje słowa odstępcy, który odrzucił Jezusa. SdK 126.1

Kogo wy wybierzecie?

Po czyjej jesteśmy stronie? Świat odrzucił Chrystusa; niebiosa Go przyjęły. Człowiek, śmiertelny człowiek, odrzucił Księcia życia; Bóg, nasz Najwyższy Władca, przyjął Go do nieba i wywyższył Go. Człowiek włożył Mu na głowę koronę cierniową; Bóg ukoronował Go koroną królewskiego majestatu. Musimy się poważnie zastanowić, czy chcemy, by ten człowiek, Jezus Chrystus, panował nad nami, czy też wybierzemy Barabasza. Śmierć Chrystusa sprowadza na tego, kto odrzuca Jego miłosierdzie, gniew i sądy Boże bez domieszki łaski. To jest gniew Baranka. Jednak dla wszystkich, którzy Go przyjmują i wierzą w Niego, Jego śmierć jest nadzieją wiecznego życia. SdK 126.2

Bóg niechybnie wezwie świat na sąd, by pomścić śmierć Swego jednorodzonego Syna, Tego, który stał przed sądem Piłata i Heroda. On to teraz w niebiańskiej świątyni wstawia się za ludźmi, którzy Go odrzucili. Czy wybierzemy pieczęć świata, czy zostaniemy szczególnym Bożym ludem? Czy “Tak mówi Pan” będzie dla nas ważniejsze od “Tak mówi człowiek”? Papieska moc — człowiek grzechu — postanowił zmienić Prawo Boże. W miejsce dnia siódmego kościół katolicki ochrzcił i przedstawił światu dziecko papiestwa — pierwszy dzień tygodnia — aby był święcony jako dzień odpoczynku. Protestancki świat zaadoptował to dziecko papiestwa, pielęgnuje je i oddaje mu cześć należną dniowi siódmemu. SdK 126.3

“Patrzcież! Nauczyłem was ustaw i praw, jak mi rozkazał Pan, Mój Bóg, abyście tak postępowali w ziemi, do której wchodzicie, aby ją wziąć w posiadanie. Przestrzegajcie ich więc i spełniajcie je, gdyż one są mądrością waszą i roztropnością waszą w oczach ludów, które usłyszawszy o wszystkich tych ustawach, powiedzą: zaprawdę, mądry i roztropny jest ten wielki naród. Bo któryż wielki naród ma bogów tak bliskich, jak bliski jest nam Pan, nasz Bóg, ilekroć Go wzywamy. I któryż wielki naród ma ustawy i prawa tak sprawiedliwe, jak cały ten Zakon, który wam dziś nadaję. Tylko strzeż się i pilnuj swojej duszy, abyś nie zapomniał tych rzeczy, które widziały twoje oczy, i aby nie odstąpiły od twego serca po wszystkie dni twojego życia, ale opowiadaj o nich swoim synom i synom swoich synów. O dniu, w którym stanąłeś na Horebie przed Panem, twoim Bogiem, kiedy to Pan rzekł do mnie: zgromadź Mi lud, a Ja obwieszczę im Moje słowa, aby nauczyli się bać się Mnie przez wszystkie dni swego życia na ziemi i aby nauczali tego swoich synów... I oznajmił wam [Pan] Swoje przymierze, które nakazał wam zachowywać: dziesięć słów, które wypisał na dwóch kamiennych tablicach”. 5 Mojżeszowa 4,5-13. SdK 127.1

“Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie! Będziesz tedy miłował Pana, Boga Swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej siły swojej. Niechaj słowa te, które Ja ci dziś nakazuję, będą w twoim sercu. Będziesz je wpajał w twoich synów i będziesz o nich mówił, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając. Przywiążesz je jako znak do swojej ręki i będą jako przepaska między twoimi oczyma. Wypiszesz je też na odrzwiach twojego domu i na twoich bramach”. 5 Mojżeszowa 6,4-9. SdK 127.2

“Gdyż ty jesteś świętym ludem Pana, Boga twego. Ciebie wybrał Pan, Bóg twój, spośród wszystkich ludów na ziemi, abyś był Jego wyłączną własnością. Nie dlatego, że jesteście liczniejsi niż wszystkie inne ludy, przylgnął Pan do was, i was wybrał, gdyż jesteście najmniej liczni ze wszystkich ludów. Lecz z miłości Swej ku wam i dlatego, że dochowuje przysięgi, którą złożył waszym ojcom, wyprowadził was Pan możną ręką... Przestrzegaj więc przykazań, ustaw i praw, które Ja ci dzisiaj nakazuję spełniać”. 5 Mojżeszowa 7,6-11. Przeczytajcie proszę cały siódmy rozdział 5 księgi Mojżeszowej i zastanówcie się nad słowem Pana. SdK 128.1

Czy odwrócicie się od wyraźnego “Tak mówi Pan” po przeczytaniu historii grzechu i upadku Adama? Adam upadł, ponieważ zlekceważył słowa Pana i posłuchał słów szatana. Czy opłaca się grzeszyć? Przez grzech Adam stracił Eden. Przez przestępowanie Bożych przykazań człowiek straci niebo i wieczne szczęście. Nie są to baśnie, ale Prawda. Jeszcze raz pytam — po której stoicie stronie? “Jeżeli Pan jest Bogiem, idźcie za Nim, a jeżeli Baal, idźcie za nim!” 1 Królewska 18,21. SdK 128.2