Świadectwa dla kaznodziejów i pracowników ewangelii

Pan prowadzi spór ze Swym ludem

Cooranbong, Australia

5 lipiec 1896

Należy dołożyć wszelkich starań, by nauczyć każdego człowieka zależności od Boga, On bowiem jest źródłem mądrości, mocy i skuteczności. Pokazano mi, iż błędem jest uważać, że osoby na wysokich stanowiskach w Battle Creek posiadają mądrość, która znacznie przewyższa mądrość zwykłych ludzi. Ci, którzy tak myślą przypisując im boskie oświecenie, polegają na ludzkim osądzie tych ludzi i biorą ich radę za głos Boży. Ale nie jest to bezpieczne, bo jeśli ludzie nie są całkowicie i bez reszty poświęceni Bogu, to szatan będzie przez nich działał, by przekazać taką wiedzę, która nie będzie służyć ani doczesnemu ani wiecznemu dobru tych, którzy słuchają. SdK 354.3

Wielu nauczyło się pisać lub prosić o radę, gdy znajdują się w trudnej sytuacji. Lecz błędem jest, jeśli ci, którzy zajmują odpowiedzialne stanowiska w rozmaitych naszych instytucjach, polegają na ludziach, którzy sami mają zbyt wiele ciężarów i obowiązków do udźwignięcia. Udziałem tych, którzy nauczyli się bez reszty polegać na innych, będzie słabowite, wypaczone doświadczenie. Ci, na których tak bardzo liczą, mogą mieć mniej bojaźni Bożej niż oni sami i nie więcej intelektualnych zdolności i talentu. Muszą więc uświadomić sobie fakt, że nie mogą zachowywać się jak dzieci, lecz śmiało i zdecydowanie przeć do przodu, zdobywając większe umiejętności przez ćwiczenie tych, które już posiadają, przez wykorzystywanie talentów, których użyczył im Bóg. Każdy indywidualnie odpowiada za wykorzystanie talentów, których Bóg mu udzielił. Nasz intelekt musi się rozwijać. Rozwiązywanie problemów wymaga umysłowego wysiłku. SdK 355.1

Każdemu człowiekowi Pan wyznaczył konkretne zadanie i jeśli On stawia ludzi na odpowiedzialnych stanowiskach, przekaże im Swojego Ducha Świętego, który jest gwarancją skuteczności ich pracy. Lecz ludzie, których wzywa się do odbywania długich i kosztownych podróży, by pomóc innym myśleć i planować, nie mają ścisłej łączności z Bogiem wszelkiej mądrości, jeśli ufają własnej sile i mądrości. Jeśli nie są skorzy wziąć na siebie Chrystusowe jarzmo i nie chcą uczyć się w Jego szkole, jak być cichymi i pokornego serca, jeśli nie nauczyli się dźwigać ciężarów, które Bóg na nich nałożył i iść za Nim, dokądkolwiek by ich nie poprowadził, to na cóż zdadzą się ich kosztowne podróże? Ileż warta jest ich mądrość? Czyż nie jest ona głupstwem u Boga? SdK 355.2

Uczcie tego lud

Konferencje stanowe (zjednoczenia) mogą opierać się na Generełnej Konferencji w kwestii światła poznania i mądrości, lecz czy jest to dla nich bezpieczne? Battle Creek nie może stanowić centrum Bożego dzieła. Jedynie Bóg może wypełnić to miejsce. Gdy na różnych miejscach odbywają się specjalne zgromadzenia naszego ludu, uczcie ich przez wzgląd na Chrystusa i dla dobra ich własnych dusz, by nie czynili z ciała swojego oparcia. Ludzie nie są w stanie czytać w sercach swoich bliźnich. Bezpiecznie polegać możemy wyłącznie na Panu, i jest On dostępny w każdym miejscu i w każdym zborze zjednoczenia. Stawianie ludzi w miejscu zarezerwowanym dla Boga, nie przynosi Mu czi ani chwały. Czy przewodniczący Generalnej Konferencji ma być bogiem dla ludu? Czy ludzie z Battle Creek mają być uważani za nieskończenie mądrych? Gdy Pan będzie działał na ludzkie serca i umysły, wówczas ludowi zostaną przedstawione zupełnie inne zasady i praktyki. “Dajcie sobie spokój z człowiekiem”. Izajasza 2,22. SdK 356.1

Pan prowadzi spór ze Swym ludem w tej sprawie. Dlaczego opuścili Pana, swego Boga, który ich tak umiłował, “że Syna Swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”? Jego miłość nie jest niepewna ani zmienna; Jego miłość tak dalece przewyższa każdą inną miłość, jak niebiosa są wyższe niż ziemia. Stale czuwa nad Swoimi dziećmi z bezmierną, nieskończoną miłością. “O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże niezbadane są wyroki Jego i nie wyśledzone drogi Jego!” Rzymian 11,33. SdK 356.2

“A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania, a będzie mu dana”. Jakuba 1,5. Miłosierdzia, miłości i mądrości należy szukać u Boga. Jednak wielu z tych, którzy twierdzą, że Go znają, odwróciło się od Tego, w którym skupia się cała nasza nadzieja na wieczne życie i uzależniło się od swoich błądzących i omylnych bliźnich. Świadczy to o ich duchowym kalectwie, ponieważ nie ma ludzi nieomylnych, a ich wpływ może być zgubny. Ten, kto ufa człowiekowi, nie tylko opiera się na złamanej trzcinie i otwiera drzwi szatanowi, ale wyrządza również krzywdę temu, któremu ufa, bowiem jego mniemanie o sobie rośnie i człowiek taki zatraca poczucie swojej zależności od Boga. Z chwilą, gdy człowiek zajmie miejsce należne Bogu, zaczyna tracić swoją czystość, swoją żywotność, swoją ufność w Bożą moc. Skutkuje to moralną dezorientacją, ponieważ jego siły i zdolności są nieuświęcone i ulegają degeneracji. Czuje się upoważniony do osądzania swoich bliźnich i bezwzględnie dąży do tego, by być dla nich bogiem. SdK 356.3

“Takiego bądźcie usposobienia”

W dziele Bożym nie ma miejsca dla samowywyższania się. Bez względu na to jak rozległą mamy wiedzę i jak wielkie są nasze intelektualne możliwości nikt z nas nie powinien się tym chełpić, bo to, co posiadamy, to tylko powierzony nam dar, wypożyczony nam na próbę. Rzetelne doskonalenie tych umiejętności decyduje o naszym wiecznym losie, lecz my nie mamy niczego, co byłoby powodem wywyższania się, bo to co mamy, nie jest naszą własnością. SdK 357.1

Mamy być uprzejmi wobec wszystkich ludzi, wrażliwi i współczujący, bo taki charakter objawiał Chrystus, kiedy żył na ziemi. Im bliżej będziemy związani z Jezusem, tym czulsze i serdeczniejsze będą nasze relacje z bliźnimi. Odkupienie rodzaju ludzkiego zostało zaplanowane po to, by człowiek, pomimo tego, że upadł, mógł stać się uczestnikiem boskiej natury, uwolniwszy się od zepsucia, jakie jest na świecie przez pożądliwość. Jeśli dzięki Jego łasce staniemy się uczestnikami boskiej natury, nasz wpływ na tych, którzy nas otaczają, nie będzie zgubny, lecz zbawienny. Patrząc na Jezusa, Sprawcę i Dokończyciela naszej wiary, możemy być błogosławieństwem dla wszystkich, z którymi się stykamy, ponieważ moc Ducha Świętego działająca na ludzkie serce może je oczyścić i zachować w czystości. SdK 357.2

Ci, którzy nie przyjmują Chrystusa jako swego osobistego Zbawiciela, którzy nie odczuwają potrzeby Jego łaski dla odrodzenia serca i kształtowania charakteru, nie mogą wywierać dobrego wpływu na tych, którzy ich otaczają. Bez względu na zajmowaną pozycję będą nieść ze sobą wpływ, który szatan wykorzysta do swojej służby. Tacy ludzie sami tracą wszelką nadzieję na wieczne życie, a przez swój zły przykład innych sprowadzają na manowce. SdK 358.1

Studiujcie krzyż

Krzyż Golgoty jest wszystkim dla ginących dusz. Przez mękę i śmierć Syna Człowieczego zbawienie człowieka stało się możliwe. Za pośrednictwem Ducha Świętego Bóg pragnie odtworzyć w ludzkości Swój obraz, by do skażonych przez grzech umysłów została wprowadzona nowa żywa zasada życia. Miłość Boża jest w stanie całkowicie odnowić, odbudować, zachęcić i wzmocnić każdą wierzącą duszę, która przyjmie Prawdę, jaka jest w Jezusie. Lecz by można było tego dokonać, ludzie muszą wziąć na siebie Chrystusowe jarzmo i dźwigać je wraz z Nim. Trzeba studiować krzyż Chrystusa. Musi on przykuwać uwagę i budzić najtkliwsze uczucia. Krew, która została na nim przelana za grzechy, oczyści umysł i serce od każdego przejawu samolubstwa. SdK 358.2

Uświęceni przez prawdę

Bóg jest ojcem wszelkiej Prawdy, a Prawda wyżywana przygotowuje drogę dla wyższej Prawdy. Gdy wyznaczeni słudzy głoszą nowe aspekty Prawdy, Duch Święty oddziaływuje na umysł, który został przygotowany przez chodzenie w świetle, pobudza zdolności postrzegania, by słuchacze mogli dostrzec piękno i majestat Prawdy. SdK 358.3

Jednak Prawda nie zostanie rozpoznana jako prawda przez tego, który nie objawia w swym uwznioślonym, duchowym charakterze tej mocy, która przewyższa wszystko, co może zaofiarować świat — owego wpływu harmonizującego z samą Prawdą, w swoim świętym szczególnym charakterze. Ten, kto jest uświęcony przez Prawdę, będzie wywierał zbawczy, ożywczy wpływ na tych wszystkich, z którymi się zetknie. Taka jest religia Biblii. SdK 359.1

Ludzie, zbawieni wyłącznie przez pojednawczą ofiarę Chrystusa, nie mają prawa do wywyższania się ponad swoich bliźnich. Niechaj usiądą u stóp Jezusa i uczą się od Niego, nie starając się błyszczeć. Jeśli miłość Chrystusowa w nich zamieszka, będą jaśnieć nieświadomie, rozprzestrzeniając światło chwały Chrystusa po świecie. “A gdy Ja będę wywyższony ponad ziemię, wszystkich do Siebie pociągnę”. Jana 12,32. Gdy kaznodzieja czyni Chrystusa swoją nadzieją, swoją ufnością, swoim oparciem, wówczas stanowi z Chrystusem jedno, jest Bożym współpracownikiem, a dzięki jego służbie dusze nawracają się do Chrystusa. SdK 359.2

Wszelkie umiejętności pochodzą od Boga

Są ludzie, którzy nie mają wykształcenia i nie posiadają wielu przyrodzonych zdolności, jednak nie powinni się z tego powodu zniechęcać. Niech wykorzystują to, co mają, usilnie zabiegając o to, by łaska Boża uczyniła słabe punkty ich charakteru, ich mocną stroną. Nie ma człowieka, który posiadałby jakąś moc czy umiejętność, której nie otrzymałby od Boga, a źródło z którego one pochodzą, jest dostępne dla najsłabszej ludzkiej istoty. Jeśli tylko zbliży się do Boga, niewyczerpanego źródła mocy, przekona się, że Bóg wypełni Swoją obietnicę. Nie musimy wzywać ludzi z odległych miejsc, by przybyli nam z pomocą, bo Chrystus obiecał: “Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie”! SdK 359.3

Bóg nie rozdziela ludziom talentów w sposób nieprzemyślany, ale odpowiednio do zdolności, jakie im dał, by mogli z nich zrobić użytek. Im większych udziela talentów, tym lepszych oczekuje wyników. Bóg żąda, by każdy człowiek radził się żywej wyroczni i gruntownie się zapoznał z wyrażoną przez Niego wolą we wszystkich sprawach, żeby przez rzetelne wykorzystanie użyczonych mu talentów mógł pozyskiwać inne dusze. SdK 360.1

Bóg chce nas nauczyć ważnej lekcji — że sami wypracowujemy swój własny los. Charakter, jaki ukształtujemy W tym życiu, zdecyduje, czy będziemy się nadawać do życia w wieczności. Bezczynność jest bardzo niebezpieczna. Ktoś może nie posiadać wielu talentów, lecz niech obraca tymi, które ma, a Pan będzie mu błogosławił proporcjonalnie do uczciwości, jaką wykaże się wobec Boga i bliźnich. SdK 360.2

Duch Święty czeka, by wspomóc każdą wierzącą duszę, a Jezus oświadcza: “Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mateusza 28,20. Niech ci, którzy wierzą w Jezusa, będą silni, nieustający w modlitwie i pełni ufności, że Chrystus ma moc zbawić. “Wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty Mnie uwielbisz”. Psalmów 50,15. SdK 360.3

Usilna prośba Pana

Usilnie proszę, by nasze konferencje stanowe i nasze zbory przestały polegać na ludziach i z ciała czynić swoje oparcie. Nie patrzycie na innych, by się przekonać jak się prowadzą znając Prawdę, ani nie proście ich o pomoc. Nie oczekujcie siły od ludzi na wysokich stanowiskach, bo to właśnie oni są najbardziej narażeni na pokusę traktowania swojego urzędu jako dowodu szczególnej mocy Bożej. Nasze zbory są słabe, ponieważ członkowie nauczyli się polegać na ludzkiej zaradności i tysiące dolarów wydaje się niepotrzebnie, by przetransportować zwykłych śmiertelników z jednego miejsca na drugie po to, by mogli rozwiązywać błahe problemy, kiedy Jezus jest zawsze blisko, w zasięgu ręki, by pomóc tym, którzy są w potrzebie i niedoli. SdK 360.4

Ostrzeżenia kierowane w Słowie Bożym do dzieci Izraela były adresowane nie tylko do nich, ale do wszystkich, którzy będą żyć na ziemi. Bóg mówi do nich: “Biada przekornym synom, mówi Pan, którzy wykonują plan, lecz nie mój, i zawierają przymierze, lecz nie w moim duchu, aby dodawać grzech do grzechu. Wyruszają hen do Egiptu, nie radząc się Moich ust, aby oddać się pod opiekę faraona [“by wzmocnić się siłą faraona”, KJV] i szukać schronienia w cieniu Egiptu”. Izajasza 30,1-2. Jeżeli Pan w starożytności ganił Swój lud w za to, że w trudnych sytuacjach nie szukał Jego rady, to czy dzisiaj nie będzie niezadowolony, jeśli Jego lud zamiast polegać na jasnych promieniach Słońca Sprawiedliwości, które oświecą jego drogę, odwraca się od Niego w godzinie próby, prosząc o pomoc ludzkie istoty, które są równie omylne i nieskuteczne jak oni sami? Gdzie jest nasza siła? Czy jest ona w ludziach, którzy są tak samo bezradni i zależni jak my, i którzy tak samo jak my potrzebują Bożego prowadzenia? SdK 361.1

Pomoc na obecny czas

Chrystus powiedział: “Beze Mnie nic uczynić nie możecie” i zapewnił nam Ducha Świętego jako pomoc w każdej potrzebie. Lecz doświadczenie religijne wielu ludzi jest słabowite, ponieważ zamiast szukać skuteczności u Pana, ciało czynią swoim oparciem. Niechaj lud Boży nauczy się zwracać w potrzebie do Boga i czerpać siłę z obietnic, które są “tak i amen” dla każdej wierzącej duszy. SdK 361.2

Oto Słowa Pana dla nas: “Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą. Gdzież jest taki ojciec pośród was, który, gdy syn będzie go prosił o chleb, da mu kamień? Albo gdy będzie go prosił o rybę, da mu zamiast ryby węża? Albo gdy będzie go prosił o jajo, da mu skorpiona? Jeśli więc wy, którzy jesteście źli, umiecie dobre dary dawać dzieciom swoim, o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy Go o to proszą”. Łukasza 11,9-13. SdK 362.1

Obietnice Boże są niezawodne i nie ma potrzeby, by ktokolwiek szukał siły w człowieczeństwie. Bóg bliski jest wszystkim, którzy Go wzywają, bliski, by pomagać i ratować. Bardzo Go znieważamy, gdy nie bacząc na Jego zapewnienia, odwracamy się od Tego — który jako jedyny dobrze nas rozumie i może udzielić właściwej rady — ku ludziom, którzy w swej słabości są omylni i mogą nas sprowadzić na złą drogę. SdK 362.2

“I rzekł Pan: Ponieważ ten lud zbliża się do Mnie swoimi ustami i czci Mnie swoimi wargami, a jego serce jest daleko ode Mnie, tak że ich bojaźń przede Mną jest wyuczonym przepisem ludzkim, dlatego też Ja będę nadal dziwnie postępował z tym ludem, cudownie i dziwnie, i zginie mądrość jego mędrców, a rozum jego rozumnych będzie się chował w ukryciu. Biada tym, którzy głęboko ukrywają przed Panem swój zamysł, których działanie odbywa się w ciemności i którzy mówią: Kto nas widzi? Kto wie o nas”. Izajasza 29,13-15. SdK 362.3

Pan pokazał nam Swoją drogę. Czy będziemy nią chodzić? Czy też nie bacząc na to, że jesteśmy śmiertelni i omylni, będziemy postępować według własnego uznania i ustalimy własne zasady mimo tego, że Bóg nas przed tym przestrzegał? SdK 362.4

Ostrzeżenie na obecny czas

“Teraz idź, napisz to wobec nich na tablicy i utrwal to w księdze, i niech to będzie na przyszłość świadectwem wiecznym. Gdyż jest to lud przekorny, synowie zakłamani, synowie, którzy nie chcą słuchać Zakonu Pana, którzy mówią do jasnowidzów: Nie miejcie widzeń; a do wieszczów: Nie wieszczcie nam Prawdy! Mówcie nam raczej słowa przyjemne, wieszczcie rzeczy złudne! Zejdźcie z drogi, zboczcie ze ścieżki, dajcie nam spokój ze Świętym Izraelskim. Dlatego tak mówi Święty Izraelski: Ponieważ pogardziliście tym słowem i ufacie gwałtowi i przewrotności, i polegacie na niej, dlatego ta wina stanie się dla was jak rysa grożąca zawaleniem, występująca w wysokim murze, który nagle, w okamgnieniu się rozpada”. Izajasza 30,8-13. SdK 362.5

“Kogóżby uczyć miał [Pan] umiejętności? A komu da zrozumieć, co słyszał? Izali odstawionym od mleka, a odsądzonym od piersi? Ponieważ podawał im przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem, trochę tu, trochę ówdzie: A wszakże jakby nieznajomą mową i językiem obcym mówił do ludu tego. A gdy im rzekł: Toć jest odpocznienie, sprawcie odpoczynek spracowanemu, toć jest odpocznienie: ale oni nie chcieli słuchać. I będzie im słowo Pańskie: przykazanie za przykazaniem, przykazanie za przykazaniem, przepis za przepisem, przepis za przepisem; trochę tu, trochę ówdzie, na to, aby szli, a padłszy wznak stłukli się, a uwikłani będąc, pochwytani byli. Przetoż słuchajcie słowa Pańskiego, mężowie naśmiewcy! Panujący nad tym ludem, który jest w Jeruzalemie. Dlatego, że mówicie: Uczyniliśmy przymierze z śmiercią, i z piekłem mamy porozumienie, bicz gwałtowny nas nie dojdzie, gdy przechodzić będzie; bośmy położyli kłamstwo za ucieczkę swoją, a pod fałszem ustawiliśmy się; dlategoż tak powiedział panujący Pan: Oto Ja za grunt kładę w Syonie kamień, kamień doświadczony, węgielny, kosztowny, gruntownie ugruntowany; kto wierzy, nie pokwapi się. A wykonam sąd według sznuru, a sprawiedliwość według wagi; i potłucze grad nadzieję omylną, a ucieczkę wody zatopią”. Izajasza 28,9-17 (BG). SdK 363.1

“Tak mówi Wszechmocny, Pan, święty Izraelski: Jeżeli się nawrócicie i zachowacie spokój, będziecie zbawieni, w ciszy i zaufaniu będzie wasza moc; lecz wy nie chcieliście” (Izajasza 30,15); “W owym dniu głusi będą słyszeć słowa księgi, a oczy ślepych z mroku i z ciemności będą widzieć, pokorni zaś na nowo będą się radować Panem, a ubodzy weselić świętym Izraelskim. Gdyż nie będzie tyrana i skończy się szyderca, i będą wytępieni wszyscy, którzy czyhają na sposobność do zbrodni, którzy słowem przywodzą ludzi do grzechu, zastawiają pułapkę na rozjemcę w sądzie, a tego, który ma słuszność, odprawiają z niczym. Dlatego tak mówi Pan, Bóg domu Jakuba, Ten, który odkupił Abrahama: Jakub nie dozna wtedy hańby i nie zblednie wtedy jego twarz, bo gdy ujrzą wśród siebie dzieło Moich rąk, uświęcą Moje imię i świętego Jakubowego będą czcić jako świętego, i będą się bać Boga Izraelskiego. Ci, którzy duchowo błądzili, nabiorą rozumu, a ci, którzy szemrali, przyjmą pouczenie”. Izajasza 29,18-24. SdK 364.1

Czy przejdziemy nad tymi ostrzeżeniami do porządku dziennego, jakby były bez znaczenia? Pan wzywa każdego nauczyciela, każdego kaznodzieję, każdego, kto otrzymał światło Jego Prawdy, by dobrze zastanowił się nad swoim duchowym stanem. Mają oni wielkie światło i jeśli chcą zapewnić sobie życie wieczne, nie mogą już dłużej opierać się na śmiertelnych ludziach lecz budować na pewnym, mocno ugruntowanym fundamencie. SdK 364.2

Trzymajcie się mocno Bożych zasad

Niebezpieczną rzeczą jest usuwanie Bożych zasad, by w ich miejsce ustanawiać swoje własne, bo Słowo Boże mówi: “Uczynię prawo miarą, a sprawiedliwość wagą. Lecz schronienie kłamstwa zmiecie grad, a kryjówkę zaleją wody”; “Pan bowiem powstanie jak na górze Perazym, jak w dolinie Gibeon się uniesie, aby dokonać Swojego dzieła — niesamowite to jego dzieło, aby wykonać Swoją pracę — dziwna ta Jego praca! Teraz więc nie drwijcie, aby nie zacieśniły się wasze więzy, gdyż słyszałem od Wszechmogącego, Pana Zastępów, że postanowiona jest zagłada całej ziemi”. Izajasza 28,17.21-22. SdK 364.3

Żyjemy w czasach niezwykłej wagi dla każdego człowieka. Wokół nas świeci światło jasnymi, równymi promieniami. Jeśli to światło zostanie właściwie przyjęte i docenione, stanie się błogosławieństwem dla nas i dla innych. Jeśli jednak będziemy polegać na własnej mądrości i sile, lub na mądrości i sile naszych bliźnich, światło to zamieni się w truciznę. W walce o wieczne życie nie możemy się wzajemnie na sobie opierać. Każdy musi żywić się chlebem żywota. Musimy go spożywać indywidualnie, by dusza, ciało i umysł odżyły i zostały wzmocnione przez jego przekształcającą moc i upodobniły się do umysłu i charakteru Jezusa Chrystusa. Bóg musi być dla nas pierwszym i ostatnim, i najlepszym we wszystkim. SdK 365.1

Każdy musi łaknąć i pragnąć sprawiedliwości dla samego siebie. Opieranie się na ludziach i ufanie ich mądrości jest niebezpieczne dla duchowego życia każdego chrześcijanina. Ci, w których pokładamy zaufanie, mogą być uczciwi i szczerzy, mogą sumiennie służyć Panu. Jeśli jednak sami, indywidualnie, będziemy starać się kroczyć śladami Chrystusa, możemy Go naśladować równie dobrze jak ci, których podziwiamy za ich konsekwentne i pokorne życie. SdK 365.2

Nie człowiek, lecz Pan

Często się okazuje, że ci, w których jesteśmy wpatrzeni, nie są tacy, jacy być powinni. Często w ich sercach czai się grzech, a niewłaściwe nawyki i oszukańcze praktyki kalają ich charakter. Co o tym sądzi nasz niebieski Ojciec? Na Jego radzie zawsze można polegać i On udowodnił Swoją wielką miłość do rodzaju ludzkiego. Patrzy ze smutkiem, gdy Jego dzieci zachęca się do tego, by się od Niego odwróciły i złożyły swoją ufność w śmiertelnych ludziach, których nie znają i których osąd i doświadczenie mogą się okazać zawodne. Jednak to właśnie się czyni, a Boga spycha się na dalszy plan. SdK 365.3

W imieniu Jezusa Chrystusa z Nazaretu błagam, by lud Boży szukał siły u Pana. Strzeżcie się stawiać ludzi na miejscu, które zajmować może tylko Bóg. Nie jest rzeczą bezpieczną czynić ludzi swoimi autorytetami czy przewodnikami, bo z pewnością nas rozczarują. Niech każdy indywidualnie, z bojaźnią i z drżeniem sprawuje swoje zbawienie, “albowiem Bóg to według upodobania sprawia w was i chcenie i wykonanie”. Filipian 2,13. Mamy najwyższe powołanie w Jezusie Chrystusie. Wykonujemy wielkie i święte dzieło. Bóg wzywa każdego z nas, byśmy wysoko nieśli Jego sztandar przed światem i przed całym uniwersum mocą Boga Jehowy, w którym jest “niewyczerpana siła”. SdK 366.1

*****

Musimy być jedno z Chrystusem jak On jest jedno z Ojcem, a Ojciec będzie nas miłował jak miłuje Swego Syna. Możemy otrzymać taką samą pomoc jaką otrzymał Chrystus w każdej potrzebie, bo Bóg będzie naszą przednią i tylną strażą. Będzie nas strzegł z każdej strony, a kiedy zostaniemy doprowadzeni przed władców, przed najwyższe autorytety ziemi, nie będziemy musieli się troszczyć o to, co mamy mówić. Bóg pouczy nas, gdy znajdziemy się w potrzebie. Oby Bóg pomógł nam przyjść do stóp Jezusa i uczyć się od Niego zanim będziemy się ubiegać o to, by stać się nauczycielami innych. — The Review and Herald, 18 luty 1890. SdK 366.2