Weźmiecie moc

Jedność — 18 marzec

“Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie. Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś”. Jana 17,20-21. WM 86.1

Zgoda i jedność panujące wśród ludzi o różnych usposobieniach są najmocniejszym świadectwem tego, iż Bóg posłał swojego Syna na świat, aby ratować grzeszników. Naszym przywilejem jest składać to świadectwo. Jednak, aby to czynić, musimy oddać się pod kierownictwo Chrystusa. Nasze charaktery muszą być ukształtowane stosownie do Jego charakteru, a nasza wola poddana Jego woli. Wtedy będziemy mogli współpracować ze sobą w jedności. WM 86.2

Drobne sprzeczności ujawniające się wśród nas prowadzą do czynów, które niszczą chrześcijańską wspólnotę. Nie pozwólmy, by wróg w ten sposób zyskiwał przewagę nad nami. Przybliżmy się do Boga i do siebie nawzajem. Wtedy będziemy drzewami sprawiedliwości zasadzonymi przez Pana, nawadnianymi przez rzekę żywota. Jakże obficie będziemy owocować! Czyż Chrystus nie powiedział: “Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie i staniecie się moimi uczniami”? Jana 15,8. WM 86.3

Serce Zbawiciela zwraca się ku Jego naśladowcom spełniającym Boże zamierzenia w całej ich wielkości i głębi. Mają oni być jedno z Nim, choć są rozproszeni po całym świecie. Jednak Bóg nie może ich uczynić jednością w Chrystusie, jeśli nie chcą oni podporządkować swoich zamiarów Bożym zamiarom. WM 86.4

Gdy w pełni wierzymy w modlitwę Chrystusa i wprowadzamy zawarte w niej prawdy w nasze życie, wówczas jedność działania będzie widoczna w szeregach ludu Bożego. Wierzący będzie związany z innym wierzącym złotymi więzami miłości Chrystusowej. Tylko Duch Boży może stworzyć taką jedność. Ten, który poświęcił się dla ratowania grzeszników, potrafi uświęcić swoich uczniów. Zjednoczeni z Nim, będą oni także zjednoczeni ze sobą nawzajem w najświętszej wierze. Gdy dążymy do tej jedności, której Bóg pragnie dla nas, wówczas dojdziemy do niej niechybnie. — Testimonies for the Church VIII, 242-243. WM 86.5