Weźmiecie moc

Cierpliwość — 6 marzec

“Przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość”. Kolosan 3,12. WM 74.1

Wódz naszego zbawienia wyrzekł się swojej chwały i przyjął postać sługi, aby zjednoczyć człowieczeństwo z boskością. Człowiek ma więc reprezentować Chrystusa. Ma być wyrozumiały wobec bliźnich, cierpliwy, przebaczający i pełen chrześcijańskiej miłości. Ten, kto jest prawdziwie nawrócony, będzie okazywał szacunek współwierzącym. Będzie postępował tak, jak każe Chrystus. Jezus powiedział: “Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie”. Jana 13,34-35. Gdzie miłość Chrystusa panuje w sercu, tam będzie się ona wyrażać w sposób zrozumiały dla świata. (...) WM 74.2

Nie wszyscy, którzy nazywają się chrześcijanami, są jedno z Chrystusem. Ci, którzy nie mają Ducha i łaski Chrystusowej, nie należą do Niego, bez względu na to, co wyznają. Można ich poznać po owocach. Zwyczaje i praktyki według porządku tego świata nie są zgodne z zasadami prawa Bożego, dlatego nie mają aprobaty Ducha Świętego ani nie wyrażają Bożego charakteru. Podobieństwo do Chrystusa może być objawiane jedynie przez tych, którzy dostosowali się do obrazu Boga. Jedynie ci, którzy są kształtowani przez działanie Ducha Świętego, są wykonawcami Słowa Bożego, wyrażając myśl i wolę Bożą. WM 74.3

W świecie istnieje zarówno fałszywe, jak i prawdziwe chrześcijaństwo. Prawdziwy duch człowieka objawia się w sposobie, w jaki traktuje on bliźnich. Możemy zapytać: Czy reprezentuje on charakter Chrystusa w swoim nastawieniu i działaniu, czy też objawia naturalne, egoistyczne cechy charakteru, właściwe ludziom nienawróconym? Samo wyznanie wiary nie ma żadnej wartości u Boga. Zanim będzie za późno zabierać się do naprawiania zła, niech każdy zada sobie pytanie: Jaki jestem? Od nas samych zależy, czy zostanie w nas ukształtowany charakter czyniący nas uczestnikami Bożej królewskiej rodziny na wysokościach. — The Review and Herald, 9 kwiecień 1895. WM 74.4