Weźmiecie moc

Duch Święty oświeca nas — 24 styczeń

“Na to rzekł im Jezus: Jeszcze na małą chwilę światłość jest wśród was. Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemność nie ogarnęła; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie”. Jana 12,35. WM 32.1

Jezus powiedział: “Chodźcie, póki światłość macie, aby was ciemność nie ogarnęła”. Gromadźcie wszystkie promienie światłości, nie pomijajcie żadnego. Żyjcie każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych, a będziecie szli za Jezusem, dokądkolwiek On prowadzi. Kiedy Pan przedstawia kolejne dowody na rzecz prawdy i udziela kolejnych porcji światła, dlaczego ludzie wahają się w wyborze kroczenia drogą światłości? Dlaczego zaniedbują chodzenie w świetle i dążenie do jeszcze większego światła? WM 32.2

Pan nie odmawia swego Ducha Świętego tym, którzy Go proszą. Kiedy nasze sumienie zostaje poruszone i nabieramy przekonania, dlaczego nie mielibyśmy usłuchać głosu Ducha Bożego? Wahając się i zwlekając stawiamy się w miejscu, w którym coraz trudniej nam przyjąć niebiańskie światło, tak iż w końcu wydaje się, że nie słuchamy już przestróg i lekceważymy napomnienia. Coraz łatwiej jest grzesznikowi wypowiadać takie słowa: “Na teraz dość, odejdź; w sposobnej chwili każę cię zawezwać”. Dzieje Apostolskie 24,25. WM 32.3

Wiem, w jakim niebezpieczeństwie są ci, którzy odmawiają kroczenia w światłości udzielanej im przez Boga. Ściągają na siebie straszliwe nieszczęście, ponieważ zdają się na samych siebie, kierując się własną wolą i rozsądkiem. Ich sumienia są się coraz mniej wrażliwe, a głos Boży coraz bardziej odległy. Aż wreszcie złoczyńcy zostają wydani na pastwę ułudy. W swym uporze odrzucają wszelkie wezwania, gardzą radami i odwracają się od wszystkiego, co zostało dokonane dla ich zbawienia. Głos Bożych posłańców nie dociera do nich. Duch Święty nie może wywierać na nich swego powstrzymującego wpływu, więc ogłoszony zostaje wyrok: “Z bożkami związał się przyjaźnią, zostaw go!” Ozeasza 4,17 (BT). Jakże mroczna, ponura i pełna zawziętości jest tego rodzaju niezależność! Wydaje się, jakby serca tych ludzi pogrążyły się w martwocie. W ten sposób giną ci, którzy odrzucają działanie Ducha Świętego. — The Review and Herald, 29 czerwiec 1897. WM 32.4