Weźmiecie moc

Abraham — 3 wrzesień

“Po tych wydarzeniach doszło Abrama w widzeniu następujące słowo Pana: Nie bój się, Abramie, Jam tarczą twoją; zapłata twoja będzie sowita! (...) Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie potomstwo twoje. Wtedy uwierzył Panu, a On poczytał mu to ku usprawiedliwieniu”. 1 Mojżeszowa 15,1.5.6. WM 255.1

Bóg postanowił, że Abraham będzie przekazicielem światła i błogosławieństwa, będzie wywierał wpływ na innych ludzi, a także stanie się zaczątkiem ludu Bożego na ziemi. Abraham miał odzwierciedlać swym życiem charakter Jezusa. Kiedy został powołany przez Boga, nie był człowiekiem znanym, prawodawcą czy zwycięzcą. Zajmował się hodowlą zwierząt, mieszkał w namiotach, ale ponieważ jego stada były bardzo liczne, miał sporą grupę ludzi, którzy pracowali dla niego. Wyróżnienie, jakie go spotkało, zawdzięczał swej wierności wobec Boga, uczciwości i prawości. WM 255.2

Pan powiedział o nim: “Czy mam zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? Wszak z Abrahama na pewno wywodzić się będzie wielki i potężny naród, i przez niego będą błogosławione wszystkie narody ziemi. Wybrałem go bowiem, aby nakazał synom swoim i domowi swemu po sobie strzec drogi Pana, aby zachowywali sprawiedliwość i prawo, tak iżby Pan mógł wypełnić względem Abrahama to, co o nim powiedział”. 1 Mojżeszowa 18,17-19. WM 255.3

Niesamolubne życie Abrahama uczyniło go prawdziwym “widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi”. 1 Koryntian 4,9. Pan oświadczył, że będzie błogosławił tych, którzy błogosławią Abrahama, a karał tych, którzy go krzywdzą. Dzięki religijnemu doświadczeniu Abrahama poznanie Jahwe zostało przekazane tysiącom ludzi, a jego światło oświecało ścieżkę tych, którzy pragnęli, podobnie jak on, żyć w pobożności, wierze, poświęceniu i posłuszeństwie. WM 255.4

Abraham wiedział o Chrystusie, ponieważ Pan oświecił go co do przyjścia Odkupiciela świata. Uczył swoich domowników i swoje dzieci, że ofiary ze zwierząt są jedynie symbolem Chrystusa, Baranka Bożego, który miał zostać zabity za grzechy świata. W ten sposób pozyskiwał ludzi dla wiary w jedynego, prawdziwego i żyjącego Boga. — The Youth's Instructor, 4 marzec 1897. WM 255.5