Weźmiecie moc

Posłuszeństwo rozkazom Wodza — 25 czerwiec

“Cierp wespół ze mną jako dobry żołnierz Chrystusa Jezusa. Żaden żołnierz nie daje się wplątać w sprawy doczesnego życia, aby się podobać temu, który go do wojska powołał”. 2 Tymoteusza 2,3-4. WM 185.1

Krótki czas pozostał już do zakończenia walki. Wkrótce Chrystus przyjdzie i bunt przejdzie do historii. Minie czas podejmowania przez nas wysiłków w pracy dla Chrystusa i Jego królestwa. Ci, którzy stali na linii frontu, odpierając ataki zła, padli na posterunku. Inni ze smutkiem patrzyli na tych bohaterów, ale wiedzieli, że dzieło musi być wykonywane dalej. Musieli zewrzeć szereg, przejąć sztandar z rąk tych, których zabrała śmierć, i z nową energią wywyższać prawdę i chwałę Chrystusa. Musimy stawiać, tak zacięty jak nigdy dotąd, opór grzechowi i mocom ciemności. Czas, w którym żyjemy, wymaga zdecydowanego działania ze strony tych, którzy wierzą w prawdę. Powinni oni nauczać prawdy zarówno słowem, jak i przykładem. WM 185.2

Jeśli czekając na Odkupiciela, wydaje się nam, że czas się dłuży, a złamani chorobą i trudem ponad siły niecierpliwie wyglądamy zakończenia dzieła i uwolnienia od walki, to pamiętajmy — i niech to uciszy wszelkie szemrania — że Bóg pozostawił nas na ziemi, byśmy przechodząc przez wszystkie burze i konflikty posiedli chrześcijański charakter, lepiej poznali Boga, naszego Ojca, i Chrystusa, naszego Starszego Brata, oraz pracowali dla Mistrza pozyskując dla Niego naszych bliźnich. Przyjdzie dzień, gdy z radością w sercu usłyszymy słowa: “Dobrze, sługo dobry i wierny! (...) Wejdź do radości pana swego”. Mateusza 25,21. WM 185.3

Bądźcie cierpliwi, chrześcijańscy żołnierze. Jeszcze chwila i przyjdzie Ten, który ma przyjść. Noc czekania, czuwania i tęsknoty dobiega końca. Wkrótce otrzymacie nagrodę, zaświta dla was wieczny dzień. Nie czas teraz spać, nie czas na próżne żale. Ten, kto teraz drzemie, traci cenne okazje do czynienia dobra. Mamy błogosławiony przywilej gromadzenia snopów wielkiego żniwa. Każdy zbawiony człowiek będzie dodatkową gwiazdą w koronie Jezusa, naszego uwielbionego Odkupiciela. Któż odkładałby broń w środku bitwy, gdy może osiągnąć nowe zwycięstwa i zgromadzić więcej trofeów na wieczność? — The Review and Herald, 25 październik 1881. WM 185.4