Weźmiecie moc

“Nowe wino” królestwa Bożego — 13 styczeń

“Nikt (...) nie wlewa młodego wina do starych bukłaków, bo inaczej wino rozsadzi bukłaki, i wino i bukłaki zniszczeją. Lecz młode wino należy lać do nowych bukłaków”. Marka 2,22. WM 21.1

Nasze umysły muszą być stale napełnione Chrystusem, a egoizm i grzech z nich usunięte. Kiedy Chrystus przyszedł na świat, religijni przywódcy żydowscy byli tak przesiąknięci obłudą, iż nie potrafili zaakceptować Jego nauczania. Jezus porównał ich do starych bukłaków, które nie nadawały się do przechowywania nowego wina. Nowe wino królestwa Bożego należy nalewać do nowych bukłaków. Dlatego też Chrystus omijał faryzeuszy, a wybrał prostych rybaków z Galilei. WM 21.2

Jezus jest największym nauczycielem, jakiego kiedykolwiek oglądał świat, a wybrał ludzi, których mógł uczyć, gotowych przyjmować Jego słowa i przekazywać je innym. Tak więc przez Jego Ducha i Słowo przygotuje także was do służby w Jego dziele. Jeśli tylko oczyścicie swoje umysły z próżności i frywolności, ich miejsce zajmie dar, który Bóg pragnie wam dać — Duch Święty. Wówczas z dobrej skarbnicy serca będziecie wydobywać dobre rzeczy, wspaniałe klejnoty myśli, a inni ludzie przyjmą wasze słowa i zaczną wielbić Boga. Wówczas nie będziecie mieć na uwadze tylko samych siebie. Nie będziecie się popisywać, nie będziecie się kierować egoizmem, ale wasze myśli i uczucia będą się zwracać ku Chrystusowi, tak iż wobec bliźnich będziecie odzwierciedlać światłość, która spływa na was ze Słońca Sprawiedliwości. WM 21.3

Chrystus powiedział: “Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije”. Jana 7,37. Czy wyczerpałeś to źródło? Nie, gdyż nie sposób je wyczerpać. Kiedy tylko odczujesz pragnienie, możesz pić do woli. Źródło zawsze jest pełne. Kiedy raz napijesz się ze źródła, nie będziesz już pragnął pić z dziurawych cystern tego świata. Nie będziesz dążył do przyziemnych przyjemności, rozrywek, zabaw i swawoli. Gdy raz napijesz się ze strumienia, który rozwesela miasto Boże, wówczas twoja radość będzie zupełna, gdyż Chrystus zamieszka w tobie jako nadzieja chwały. — The Review and Herald, 15 marzec 1892. WM 21.4