W atmosferze niebios

Posłuszeństwo dowodem prawdziwej pobożności — 4 maj

“Każde bowiem drzewo poznaje się po jego owocu, bo nie zbierają z cierni fig ani winogron z głogu”. Łukasza 6,44. AN 131.1

“Poddawajcie samych siebie próbie, czy trwacie w wierze”. 2 Koryntian 13,5. Niektórzy szczerzy ludzie, czytając to, natychmiast zaczynają poddawać krytyce każde swoje uczucie i emocję. Jednak takie testowanie samego siebie nie jest poprawne. To nie przelotne uczucia i emocje należy wypróbowywać. Życie i charakter należy mierzyć jedynym standardem charakteru — świętym prawem Bożym. Owoc świadczy o rodzaju drzewa. Nasze czyny, a nie nasze uczucia, składają świadectwo o nas. AN 131.2

Uczucia, czy to pozytywne, czy zniechęcające, nie powinny być próbą naszego duchowego stanu. Nasz stan przed Bogiem mamy oceniać na podstawie Słowa Bożego. Wielu błądzi w tej sprawie. Kiedy są szczęśliwi i radośni, wówczas są pewni Bożej akceptacji. Jednak gdy ich uczucia się zmieniają, wtedy popadają w przygnębienie i myślą, że Bóg ich opuścił. (...) Bóg nie życzy sobie, byśmy szli przez życie nie ufając Mu. (...) Gdy byliśmy jeszcze grzesznikami, Bóg wydał swego Syna na śmierć za nas. Czy możemy wątpić w Jego dobroć? (...) AN 131.3

Wierne spełnianie obowiązków idzie ręka w rękę z właściwym docenieniem charakteru Boga. Mamy z zapałem wykonywać dzieło dla Mistrza. Chrystus przyszedł, by głosić ewangelię ubogim, a swoich uczniów posłał, by czynili to samo. Podobnie posyła swoich pracowników dzisiaj. Snopy dla Niego mają być zebrane z wszystkich miejsc. AN 131.4

Poważne sprawy dotyczące wieczności wymagają od nas czegoś więcej niż religijnej fikcji opartej na słowach i formach, w której prawda pozostaje na zewnątrz i jest podziwiana tak, jak podziwia się piękne kwiaty. Sprawy te wymagają czegoś więcej niż religia oparta na uczuciach, pełna nieufności do Boga w chwilach prób i trudności. Świętość nie polega na wyznawaniu wiary ustami, ale na niesieniu krzyża — pełnieniu woli Bożej. (...) “Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża”. 1 Jana 2,4.5. — The Review and Herald, 28 luty 1907. AN 131.5