W atmosferze niebios

Ufaj w czasie trudności — 26 kwiecień

“Zaiste, drzewo figowe nie wydaje owocu, a na winoroślach nie ma gron. Zawodzi drzewo oliwne, a rola nie dostarcza pożywienia. W ogrodzeniu nie ma owiec, a w oborach nie ma bydła. Lecz ja będę radował się w Panu, weselił się w Bogu mojego zbawienia”. Habakuka 3,17.18. AN 123.1

Dzieci Boże mogą się radować z wszystkiego i w każdym czasie. Kiedy napotykasz problemy i trudności, możesz zachować radość wierząc w mądrą opatrzność Bożą. Nie musisz czekać na przypływ radosnych uczuć, ale w wierze możesz uchwycić się obietnic i w wielkim dniu, kiedy ludzie otrzymają nagrodę według swoich uczynków, wznieść dziękczynną pieśń Bogu. (...) AN 123.2

W naszej pamięci powinny być zachowane święte sceny nauczanych prawd, pełna niezrównanego czaru osoba Jezusa. Jeśli to będzie w naszej pamięci, nie będziemy narzekać na ciężki los. Nie będziemy też opowiadać o wadach innych ludzi. Nasze dusze będą wypełnione Jezusem i Jego miłością. Nie będziemy dyktować Panu, jaką drogą ma nas prowadzić. Będziemy miłować Boga ponad wszystko, a bliźniego swego jak samego siebie. Kiedy w duszy jest radość Pańska, nie będziesz mógł jej stłumić, ale będziesz pragnął opowiadać innym o skarbie, który znalazłeś. Będziesz mówił o Jezusie i Jego niezrównanych zaletach. Powinniśmy wszystko Mu poświęcić. Nasze umysły należy uczyć, by rozmyślały o tym, co służy uwielbieniu Boga. Kiedy siły umysłu poświęcimy Bogu, nasze talenty będą się rozwijać, a my będziemy mieli coraz więcej zdolności, które będziemy mogli poświęcić Mistrzowi. Staniemy się przekazicielami światła dla bliźnich. AN 123.3

Możemy mieć bliską więź z Bogiem i ze Zbawicielem. Kiedy jesteśmy związani z Bogiem, staniemy się światłością w Panu, gdyż w Nim nie ma żadnej ciemności. — The Review and Herald, 11 luty 1890. AN 123.4

Kiedy poznajemy Chrystusa, powinniśmy rozumieć, jak zachować naszą duchową siłę karmiąc się Słowem Bożym i mieć błogosławione doświadczenie opisane przez apostoła w następujących słowach: “Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną”. 1 Piotra 1,8. — The Review and Herald, 11 luty 1890. AN 123.5