W atmosferze niebios

Dokąd Bóg prowadzi? — 19 listopad

“Okażmy się wdzięcznymi, my, którzy otrzymujemy królestwo niewzruszone, i oddawajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z nabożnym szacunkiem i bojaźnią”. Hebrajczyków 12,28. AN 330.1

Monotonne życie nie sprzyja duchowemu rozwojowi. Niektórzy mogą osiągnąć najwyższy poziom uduchowienia jedynie wtedy, gdy zwykły porządek rzeczy w ich życiu ulegnie zmianie. Gdy w swej opatrzności Bóg widzi, że zmiany są konieczne dla skutecznego budowania charakterów tych ludzi, wówczas zakłóca gładki bieg ich życia. (...) AN 330.2

Bóg widzi, że Jego pracownik potrzebuje bliższego związku z Nim, i żeby tego dokonać, odłącza go od przyjaciół i znajomych. Gdy przygotowywał Eliasza do przemienienia, przenosił go z miejsca na miejsce, aby nie przyzwyczaił się do łatwizny i w ten sposób nie przestał nabierać duchowej mocy. Bożym zamiarem było, aby wpływ Eliasza stał się mocą pomagającą wielu ludziom. (...) AN 330.3

Niechaj ci, którym nie jest dane żyć w spokoju i którzy muszą być stale w ruchu, rozbijając swój namiot dziś tu, a jutro gdzie indziej, pamiętają, że Pan prowadzi ich i że to jest Jego sposób pomagania im w kształtowaniu doskonałego charakteru. We wszystkich zmianach, jakie musimy przeżywać, powinniśmy dostrzegać w Bogu naszego towarzysza, przewodnika i pomocnika. (...) AN 330.4

Wielu nie wie, jak pracować dla Boga, nie dlatego, że zostali skazani na niewiedzę w tej kwestii, ale dlatego, że nie chcą się poddać Jego szkoleniu. Moab poniósł klęskę, gdyż, jak oświadczył prorok: “Moab miał spokój od swojej młodości, (...) nie przelewano go z jednego naczynia w drugie i nie poszedł do niewoli; dlatego zachował swój smak, a jego woń się nie zmieniła”. Jeremiasza 48,11. Podobnie jest z tymi, których odziedziczone i nabyte skłonności do zła nie zostały z nich usunięte. (...) AN 330.5

Chrześcijanin ma być przygotowany do wykonywania dzieła, w którym objawiają się uprzejmość, cierpliwość, wyrozumiałość, łagodność, cierpliwość. Chrześcijanin musi posiąść te cenne dary, aby — będąc powołanym do służby Pańskiej — był gotowy używać swoich duchowych mocy pomagając i błogosławiąc ludzi żyjących wokół niego. — The Review and Herald, 2 maj 1907. AN 330.6