W atmosferze niebios

Nosiciele światła na drodze do niebios — 5 listopad

“... abyście się stali nienagannymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie”. Filipian 2,15. AN 316.1

Duch Chrystusowy, który był w prawdziwych dzieciach Bożych żyjących we wszystkich wiekach, czynił ich światłością wśród ludzi. Józef był nosicielem światła w Egipcie. W swojej czystości, dobroczynności i braterskiej miłości reprezentował Chrystusa pośród bałwochwalczego narodu. Gdy Izraelici wyszli z Egiptu i zmierzali do ziemi obiecanej, szczerze wierzący wśród nich byli światłością dla okolicznych narodów. Przez nich Bóg objawił się światu. Przez Daniela i jego towarzyszy w Babilonie oraz przez Mordochaja w Persji jasne promienie światła zabłysły w ciemnościach spowijających dwory królów. AN 316.2

W podobny sposób uczniowie Chrystusa są nosicielami światłości na drodze do niebios. Miłosierdzie i dobroć Ojca są przez nich objawiane światu otoczonemu ciemnością błędnych poglądów na temat Boga. Widząc ich dobre czyny inni ludzie wielbią Ojca, który jest w niebiosach, gdyż rozumieją, że na tronie wszechświata zasiada Bóg, który jest godny chwały i naśladowania. Boża miłość jaśniejąca w sercu i chrześcijańska równowaga objawiana w życiu są jak blask niebios ukazany ludziom tego świata. (...) Świat patrzy, by ujrzeć owoce przynoszone przez tych, którzy uważają się za chrześcijan. Słuszne jest oczekiwanie wyrzeczeń i ofiarności od tych, którzy twierdzą, że wierzą w prawdę. (...) AN 316.3

Bóg postanowił, że Jego dzieło ma być przedstawiane światu w sposób godny i święty. Pragnie, by Jego wierni okazywali swym życiem przewagę chrześcijaństwa nad zeświecczeniem. Dzięki Jego łasce zapewnione zostało wszystko, byśmy we wszystkich dziedzinach naszego życia objawiali wyższość niebiańskich zasad nad zasadami świata. Mamy objawiać swoim postępowaniem, że znajdujemy się na wyższym poziomie niż ludzie tego świata. We wszystkich sprawach mamy przejawiać czystość charakteru wskazując, iż praktykowana prawda czyni tych, którzy ją przyjmują, synami i córkami Bożymi, dziećmi niebiańskiego Króla, i że jako tacy są oni uczciwi w swoim postępowaniu, wierni, szczerzy i prawi zarówno w drobnych, jak i wielkich sprawach. — The Review and Herald, 27 lipiec 1905. AN 316.4