W atmosferze niebios

Gdzie ulokowałeś swoje uczucia? — 27 październik

“Jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego, co w górze, szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; o tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi”. Kolosan 3,1-2. AN 307.1

Możemy mieć wielkie oczekiwania związane z doczesnym życiem, ale spotka nas rozczarowanie. Odkryjemy, że w tym życiu wszystko przemija. Jednak jest dziedzictwo nieznikome, nieskalane i niezwiędłe, “jakie zachowane jest w niebie dla was”. 1 Piotra 1,4. Powinniśmy skupić myśli na tym, co trwałe, a nie na tym, co przemijające. (...) AN 307.2

Gdy Chrystus przyszedł na ten świat, zobaczył, że ludzie usunęli przyszłe, wieczne życie ze swojego pola widzenia. On przyszedł, aby wskazać nam to życie, abyśmy przez patrzenie zostali doprowadzeni do zmiany naszego sposobu odnoszenia się do spraw doczesnych, a swoje uczucia ulokowali w sprawy niebiańskie, a nie sprawy tego świata, który wkrótce przeminie. Chrystus pragnie usunąć cień, który szatan rozciągnął między nami a Bogiem, abyśmy otrzymali wyraźny obraz Boga i wieczności. Choć Bóg nie gardzi tym światem, to jednak postrzega go we właściwym świetle. Sprawy wieczne stawia zdecydowanie wyżej, abyśmy mogli skupić wzrok wiary na rzeczach niewidzialnych. Sprawy o doczesnym znaczeniu pobudzają myśli i uczucia, więc ważne jest, byśmy stale kierowali nasze myśli na zagadnienia o wiecznym znaczeniu. Czy to uczyni nas nieszczęśliwymi? Czy sprawi, że nasze życie stanie się trudniejsze? Nie, ani trochę. (...) Im więcej Ducha Bożego i łaski Bożej znajdzie się w naszym codziennym życiu, tym mniej będzie problemów, a więcej szczęścia, którym będziemy się dzielić z bliźnimi. — The Review and Herald, 8 marzec 1892. AN 307.3

Bóg nie zaplanował, że wieczność ma nas pochłonąć w stu procentach, tak iż myślenie o niej uczyni nas niezdolnymi do spełniania doczesnych obowiązków. Nigdy do tego nie dojdzie, jeśli nauczymy się rozmyślać o wieczności wykonując codzienne obowiązki. Rozmyślanie o wiecznej rzeczywistości nie uczyni nas niezdolnymi do pełnienia obowiązków doczesnego życia. Wszystkie pożyteczne zajęcia i działania w tym życiu zostaną nam wskazane jako otoczone jasną tęczą obietnicy. — The Review and Herald, 2 luty 1897. AN 307.4