W atmosferze niebios

Podobieństwo do Chrystusa przez wyrzeczenie się siebie — 20 październik

“Jezus rzekł do uczniów swoich: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną”. Mateusza 16,24. AN 300.1

Najtrudniejszym kazaniem do wygłoszenia i wprowadzenia w życie jest kazanie o wyrzeczeniu się siebie. Chciwy grzesznik zamyka drzwi do dobra, które mogłoby zostać uczynione przy pomocy szylingów i funtów,^* które obecnie są marnowane na egoistyczne cele. Być może nigdy nie będziemy mieli okazji dokonać wielkich czynów ani ponieść najwyższych ofiar. Jednak największym zwycięstwem, jakie możemy odnieść, jest naśladowanie Jezusa. (...) Każdy dzień przeżyty przez Chrystusa na tym świecie był dniem wyrzeczenia się siebie. Jeśli idziemy w Jego ślady wąską ścieżką wyrzeczenia się siebie (...) to musi się ono przejawiać w naszym codziennym życiu i działaniu. (...) AN 300.2

Dążeniem świata jest gromadzenie pieniędzy i korzyści w każdy możliwy sposób. Gromadzenie dóbr tego świata jest ambicją ludzi zeświecczonych. Jednak celem naśladowcy Pana Jezusa Chrystusa jest stawanie się podobnym do Niego przez wyrzeczenie się siebie i ofiarność. Tacy ludzie kierują wzrok na wieczne bogactwa, które mogą zdobyć odrzucając ziemski skarb na rzecz niebiańskiego. Oto boskie wymagania: “Ten, kto chce być moim uczniem, niech wyrzeknie się wszystkiego i naśladuje mnie”. Miej Chrystusa przed oczyma idąc tam, gdzie On prowadzi. (...) AN 300.3

“Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać”. Dzieje Apostolskie 20,35. (...) Wyrzeczenie się siebie sprawi, że do Bożej skarbnicy wpłyną środki niezbędne do rozwoju Jego dzieła. W ten sposób możemy współpracować z Chrystusem. Naśladowcy Chrystusa wiedzą, że gdy oddają Panu to, co od Niego otrzymali, wówczas odbierają wielkie błogosławieństwo, gdyż gromadzą niebiański skarb, który zostanie im dany, gdy usłyszą: “Dobrze, sługo dobry i wierny! (...) wejdź do radości pana swego”. Mateusza 25,23. Czym jest ta radość? “Zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego”. Hebrajczyków 12,2. Radość ujrzenia odkupionych ludzi, zbawionych na zawsze, jest przywilejem tych, którzy pokonali trudności idąc śladami Tego, który powiedział: “Pójdź za mną”. — Letter 52, 1897. AN 300.4