W atmosferze niebios

Bóg uczci skromnych — 22 sierpień

“Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”. Łukasza 14,11. AN 241.1

Bóg uczci tych, którzy są pokorni wobec Niego. Mojżesz, zniechęcony niezadowoleniem i szemraniem ludu, który prowadził do ziemi obiecanej, błagał Boga o zapewnienie Jego obecności. (...) A Pan powiedział: “Oblicze moje pójdzie przed tobą, a dam ci odpocznienie”. 2 Mojżeszowa 33,14 (BG). AN 241.2

Zachęcony zapewnieniem Bożej obecności Mojżesz ośmielił się prosić o dalsze błogosławieństwa. W końcu poprosił: “Pokaż mi, proszę, chwałę twoją!” Wiersz 18. Czy sądzisz, że Bóg upomniał Mojżesza za tę śmiałość? Otóż nie. Ta prośba nie wynikała bowiem z próżnej ciekawości. Mojżesz miał na myśli pewien cel. Wiedział, że o własnych siłach nie może właściwie wykonać dzieła Bożego. Wiedział, że gdy otrzyma wyraźniejsze objawienie chwały Bożej, wówczas będzie w stanie podźwignąć ciężar zleconej mu misji nie o własnych siłach, ale w mocy Pana, Boga Wszechmogącego. Całym sercem pragnął Boga, chciał więcej o Nim wiedzieć, aby mógł odczuwać boską obecność w każdej potrzebie i w każdym zmartwieniu. Nie egoizm skłonił Mojżesza, by prosić o ukazanie chwały Bożej. Jego jedynym celem było pragnienie większego uczczenia Stwórcy. AN 241.3

Bóg zna myśli i zamiary serca, więc rozumiał motywację przyświecającą tej prośbie swego wiernego sługi. (...) “Przeszedł Pan przed jego oczym i wołał: Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność”. 2 Mojżeszowa 34,6 (BT). AN 241.4

Mojżesz był prawdziwie skromnym człowiekiem, a Pan uczcił go ukazując mu swoją chwałę. Podobnie uczci tych, którzy Mu służą jak Mojżesz, ze szczerego serca. On nie wymaga, by Jego słudzy pracowali o własnych siłach. On sam udzieli swojej mądrości tym, którzy są pokorni i ubodzy w duchu. Sprawiedliwość Chrystusa pójdzie przed nimi, a chwała Pańska będzie ich nagrodą. Nic w tym świecie nie może skrzywdzić tych, którzy w ten sposób zostali uczczeni bliską więzią z Bogiem. Ziemia może się trząść, filary świata mogą drżeć pod nimi, ale oni nie będą się lękać. — The Review and Herald, 11 maj 1897. AN 241.5