Triumfujący Chrystus

Sabat jest Bożą pieczęcią — 14 grudzień

“Ja, Pan, jestem waszym Bogiem. Postępujcie według moich przykazań i przestrzegajcie moich praw, i wykonujcie je! Święćcie moje sabaty i niech będą znakiem między mną a wami, aby wiedziano, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem!” Ezechiela 20,19-20. TC 355.1

Sabat został dany całej ludzkości jako pamiątka Bożego dzieła stworzenia. Gdy wielki Jahwe zakładał fundamenty ziemi, przyodziewał cały świat piękną szatą, tworzył wszystkie cuda na lądzie i w morzu, ustanowił też dzień sabatu i uczynił go świętym. (...) Bóg uświęcił i pobłogosławił ten dzień, w którym odpoczął po wykonaniu swojej cudownej pracy. Ten sabat, uświęcony przez Boga, miał być zachowywany jako wieczne przymierze. Ma istnieć jako pamiątka aż do końca historii ziemi. (...) TC 355.2

Podczas pobytu w Egipcie Izraelici długo przebywali wśród bałwochwalców i przyglądali się ich praktykom. Dlatego w znacznym stopniu utracili znajomość Boga i Jego prawa, a także poczucie znaczenia i świętości sabatu. Tak więc prawo Boże zostało im powtórnie nadane w uroczysty sposób, aby dobrze je zapamiętali. W Bożych przykazaniach zawarta jest praktyczna religijność dla całej ludzkości. (...) TC 355.3

Są tacy, którzy utrzymują, iż sabat został dany tylko dla Żydów. Jednak Bóg nigdy czegoś takiego nie powiedział. Powierzył sabat swemu ludowi izraelskiemu jako święte powiernictwo. Sam fakt, iż wybrał Synaj, a nie Palestynę jako miejsce ogłoszenia prawa, świadczy o tym, że nadał je całej ludzkości. Prawo dziesięciu przykazań jest tak stare jak świat. Tak więc instytucja sabatu nie wiąże się w jakiś szczególny sposób z Izraelitami, ale dotyczy wszystkich ludzi. Bóg uczynił zachowywanie sabatu obowiązkiem każdego człowieka. Chrystus powiedział wyraźnie: “Sabat jest ustanowiony dla człowieka”. Niechaj więc każdy, komu grozi niebezpieczeństwo zwiedzenia w tej sprawie, zwróci baczną uwagę na Słowo Boże, a nie na twierdzenia ludzkie. (...) TC 355.4

Każdy został lub zostanie poddany próbie, podobnie jak Adam i Ewa w Edenie. Jak drzewo poznania dobra i zła zostało umieszczone w środku ogrodu Eden, tak przykazanie o sabacie zostało umieszczone w środku dekalogu. Co do owocu drzewa poznania dobra i zła, zakaz brzmiał: Nie będziecie jedli z niego, (...) abyście nie pomarli. O sabacie Bóg powiedział: Nie będziesz go bezcześcił, ale będziesz go świętował. (...) Jak drzewo poznania dobra i zła było próbą posłuszeństwa Adama, tak czwarte przykazanie jest próbą, którą Bóg dał, aby wypróbować wierność swego ludu. Doświadczenie Adama niechaj będzie ostrzeżeniem dla nas aż do końca czasu. Przestrzega nas ono przed przyjmowaniem jakichkolwiek twierdzeń ze strony śmiertelników czy aniołów, które podważałyby choćby jedną literę ze świętego prawa Jahwe. — The Review and Herald, 30 sierpień 1898. TC 355.5