Triumfujący Chrystus

147/367

Boże karanie lepsze niż ludzkie? — 25 maj

“Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozterce, ale proszę, byśmy raczej wpadli w rękę Pana, gdyż wielkie jest jego miłosierdzie, lecz w rękę człowieka wpaść nie chcę”. 2 Samuela 24,14. TC 152.1

Dokonanie spisu Izraelitów przez Dawida było zniewagą dla Boga. Boża nagana zaciążyła na nim, gdyż przywłaszczył sobie przywilej należący do Boga, tak jakby mógł ocenić siłę wojsk izraelskich na podstawie liczby żołnierzy. “Takie jest słowo Pana do Zorobabela: Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie — mówi Pan Zastępów”. Bóg nie upatruje powodzenia dzieła w liczebności Izraela. Jego armia liczy tysiąc tysięcy i dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy. Te zastępy współpracują z ludźmi, którzy połączeni z Bogiem przekazują Jego światło. — Manuscript 17, 1898. TC 152.2

Człowiek, który jest świadom szczerości i uczciwości swoich intencji, mniej lęka się Boga niż ludzi o zimnych, twardych jak stal sercach. Poruszony ludzkim cierpieniem odwraca się od niesprawiedliwości i potępienia ludzi, którzy nie potrafią czytać w sercach, a jednak pozwalają sobie na to, by osądzać bliźnich. Zwraca się do Tego, który nigdy się nie myli, zna zamysły serca i okoliczności, które doprowadziły do pokusy. Bóg zna każdy czyn w naszym życiu, a jednak znękany człowiek gotów jest powierzyć siebie Bogu, wiedząc, że jest On Bogiem miłosierdzia i współczucia. TC 152.3

Kiedy Dawid musiał wybrać karę za swój grzech, powiedział: “Proszę, byśmy raczej wpadli w rękę Pana, gdyż wielkie jest jego miłosierdzie, lecz w rękę człowieka wpaść nie chcę”. Dawid czuł, że Bóg zna zmaganie i udrękę jego duszy. Kiedy ludzie są w stanie dostrzec odblask Bożego charakteru, widzą w Bogu nie chłód i mściwość właściwe człowiekowi, ale to, że uciski i próby są wyznaczonymi przez Boga środkami służącymi karceniu Jego dzieci i uczeniu ich Jego drogi, aby nauczyli się polegać na Jego łasce. (...) Kiedy biedni odstępcy są prowadzeni do rzeki Bożej miłości, wówczas wołają: Kiedy On podda mnie próbie, zostanę oczyszczony jak złoto. Cierpiący ludzie stają się cierpliwi, ufni i zwyciężają w Bogu pomimo przeciwności. (...) TC 152.4

Kiedy słabi, błądzący ludzie zachowują się tak, jakby byli ważniejsi od Boga, kiedy uważają się za sprawiedliwych, ale nie okazują łagodności ducha, która cechowała naszego Pana, Jezusa, wówczas możemy wiedzieć, że jeśli nie okażą skruchy, ich świeczniki szybko zostaną ruszone z miejsca. — Manuscript 7, 1895; Testimonies to Ministers 354-356. TC 152.5