Seks, cudzołóstwo i rozwód

Część 5 — Rozwiązłość i cudzołóstwo

Rozdział 11 — Grzech rozwiązłości

Wyzwolenie z grzechu i nieczystości — Gdy prawo Boże jest wpisane w serce, będzie się to przejawiać w czystym i świętym życiu. Przykazania Boże nie są martwą literą. Są one duchem i życiem, poddając wytwory wyobraźni, a nawet myśli w uległość woli Chrystusa. Serce, w które są wpisane przykazania Pańskie, będzie strzeżone z całą pilnością, gdyż z niego wypływa źródło życia. SCR 79.1

Wszyscy, którzy miłują Jezusa i przestrzegają przykazań, będą się starali unikać nawet pozoru zła — nie dlatego że są do tego przymuszani, ale dlatego że naśladują czysty wzorzec i czują odrazę do wszystkiego, co jest przeciwne prawu wpisanemu w ich serca. Nie będą się czuli samowystarczalni, ale będą pokładać ufność w Bogu, który jedynie jest w stanie zachować ich od grzechu i nieczystości. Otaczająca ich atmosfera jest czysta. Nie kalają oni swojej duszy i duszy bliźniego. Znajdują przyjemność w postępowaniu w sposób prawy, miłowaniu miłosierdzia i pokornym postępowaniu przed Panem. SCR 79.2

Niebezpieczeństwa czasów końca — Ludziom żyjącym w czasach końca grozi niebezpieczeństwo braku czystej religijności i świętości serca. Nawracająca moc Boża nie dokonała w nich przemiany charakteru. Twierdzą oni, że wierzą w święte prawdy, podobnie jak twierdzili Żydzi, ale zaniedbując praktykowanie prawdy, nie znają Pisma Świętego ani mocy Pańskiej. Moc i wpływ prawa Bożego przejawiają się wokół nich, ale nie docierają do głębi ich duszy, by odnowić ją w prawdziwej świętości. Dlatego Pan kieruje do nich swoje wezwania, by nakłonić ich do praktykowania tego, co prawe. Jednak te wezwania Jego Ducha są lekceważone i odrzucane. Bariery zostają przełamane, a dusza staje się słaba i wskutek braku moralnej siły do zwycięstwa ulega skalaniu i degradacji. W ten sposób ludzie wiążą się w wiązki jak chrust na spalenie w dniu ostatecznym. SCR 79.3

Obowiązki i powinności duchownych — Izraelscy kapłani pod każdym względem mieli się cechować równowagą i proporcjonalnością, aby mogli odzwierciedlać wielką prawdę wyrażoną w słowach: “Oczyśćcie się, wy, którzy nosicie naczynia Pańskie!” Izajasza 52,11. Bóg wymagał od nich nie tylko równowagi umysłowej i prawidłowej budowy ciała, ale także czystości umysłu, wolnego od wszelkiego zepsucia. W czasach nowotestamentowych nie mniej wymaga od nas, głoszących ewangelię. Jego powołani i wybrani mają przynosić chwałę Temu, który powołał ich z ciemności do swej cudownej światłości. Biblia wymienia nie tylko przywileje ludu Pana i Jego obietnice dla Jego wiernych, ale także święte obowiązki i istotne powinności, jakie nakłada On na pasterzy strzegących Jego trzody. Tak więc ludzie mogą porównać życie kaznodziei z Bożym wzorcem, by przekonać się, czy kaznodzieja ma niebiańskie uwierzytelnienie — podobieństwo do Arcypasterza pod względem charakteru. Pan postanowił, że nauczyciel Biblii ma swoim charakterem i życiem rodzinnym dawać przykład zasad prawdy, których naucza bliźnich. SCR 79.4

Prawdziwy charakter jest odzwierciedleniem wnętrza — To, kim człowiek jest, wywiera większy wpływ niż to, co człowiek mówi. Ciche, uczciwe i pobożne życie jest żywym listem, znanym i czytanym przez wszystkich. Człowiek może mówić i pisać jak anioł, a jednocześnie postępować jak upadły demon. Bóg pragnie, by wierzący w prawdę byli gorliwi w pełnieniu dobrych uczynków. Ci, którzy zajmują wyższe stanowiska, będą oceniani według wyższych standardów. Zostaną przesiani, a ich wady i złe cechy zostaną ujawnione, gdyż nieuchronnie dadzą o sobie znać w słowach i postępowaniu. Prawdziwy charakter nie jest kształtowany czy przyswajany z zewnątrz, ale wypływa z wnętrza. Gdy prawdziwa dobroć, czystość, łagodność, pokora i prawość są obecne w sercu, znajdą swoje odzwierciedlenie w charakterze, a taki charakter okaże się pełnym mocy. SCR 80.1

Wady i złe praktyki niektórych — Strażnicy świątynni, wysłani, by pojmać Jezusa, wrócili ze sprawozdaniem: SCR 80.2

— “Nigdy jeszcze człowiek tak nie przemawiał, jak ten człowiek mówi”. Jana 7,46. SCR 80.3

Było tak dlatego, że nigdy nikt nie żył tak jak On. Gdyby nie to, że Chrystus żył tak jak nikt inny, nie mógłby przemawiać tak jak nikt inny. Jego słowom towarzyszyła przekonująca moc, gdyż płynęły z czystego i świętego serca, pełnego miłości i współczucia oraz dobroci i prawdy. Jakżeż cieszą się ci, którzy nienawidzą prawa Bożego, gdy znajdują wady charakteru u tych, którzy bronią tego prawa! Z radością rzucają na wiernych i szczerych oskarżenia z powodu wad i złych praktyk niektórych wierzących. SCR 80.4

Ciche, uczciwe, czyste, szczere i prostolinijne życie chrześcijanina jest wielce wymownym świadectwem. Póki żyjemy na tym świecie, będziemy kuszeni, ale pokusy nie mogą nam zaszkodzić — przeciwnie, mogą się okazać korzystne pod warunkiem, że zostaną odparte. Szatan nie może przekroczyć ustalonych granic. Może rozpalić piec, który pochłonie żużel, ale zamiast wyrządzić szkodę, uczyni złoto charakteru czystszym, niż było poprzednio. SCR 81.1

W Baal-Peorze — Grzechem, który ściągnął sąd Boży na Izraelitów, była rozwiązłość. Bezczelność kobiet usiłujących usidlić dusze nie skończyła się w Baal-Peorze. Pomimo kary, jaka spotkała grzeszących Hebrajczyków, ten sam grzech powtarzał się wielokrotnie. Szatan usilnie starał się doprowadzić lud Boży do zupełnego upadku. Balak za radą Bileama zastawił sidła na nich. Izraelici potrafili mężnie stawić czoło wrogom w bitwie i odeprzeć ich, zwyciężając. Jednak gdy kobiety zwróciły ich uwagę oraz wciągnęły ich w swoje towarzystwo i oczarowały swoimi wdziękami, Hebrajczycy nie oparli się pokusie. Zapraszano ich na bałwochwalcze uczty, a oni racząc się winem, dodatkowo zaćmili swoje oszołomione umysły. SCR 81.2

Ich siła panowania nad sobą i ich wierność wobec prawa Bożego nie ostały się. Ich zmysły były tak przyćmione przez wino, a ich nieuświęcone namiętności tak rozpalone, iż przełamali wszelkie bariery i sami zapraszali pokusy, uczestnicząc w bałwochwalczych ucztach. Ci, którzy nigdy nie cofnęli się w bitwie, ludzie odważni i mężni, nie ustrzegli własnej duszy przed pokusą i poddali się najniższym namiętnościom. Bałwochwalstwo i rozwiązłość szły ze sobą w parze. Izraelici najpierw skalali swoje sumienie przez wulgarną żądzę, a następnie odeszli od Pana jeszcze dalej, oddając się bałwochwalstwu i w ten sposób znieważając Boga Izraela. SCR 81.3

Powtarzające się knowania szatana — Pod koniec dziejów tego świata diabeł będzie działał z całą mocą w podobny sposób i przy pomocy podobnych pokus, jakimi kusił starożytnych Izraelitów tuż przed ich wejściem do Ziemi Obiecanej. Będzie zastawiał sidła na tych, którzy twierdzą, że przestrzegają przykazań Bożych i znajdują się niemal na granicy niebiańskiego Kanaanu. Użyje wszystkich swoich sił, by usidlić dusze i pokonać lud Pana w tym, w czym jest on najsłabszy. Ci, którzy nie podporządkowali swoich niższych namiętności wyższym mocom swojej istoty, i ci, którzy pozwolili, by ich umysł błądził na drodze pobłażania niższym namiętnościom ciała, zostaną zniszczeni przez pokusy szatana i skalają swoją duszę rozwiązłością. SCR 81.4

Swoje ataki diabeł kieruje nie tyle na maluczkich, szeregowych wyznawców, ale zastawia sidła na tych, z których może zrobić swoich agentów, aby zwodzili innych do swobody obyczajów stanowczo potępionej w prawie Bożym. Ludzie na odpowiedzialnych stanowiskach, nauczający wymagań prawa Bożego i mający usta pełne argumentów na rzecz ważności tego prawa, tak usilnie atakowanego przez szatana, są tymi, przeciwko którym kieruje on swoją piekielną moc i swoje zastępy, pokonując ich przez słabe strony ich charakterów, bo wie, że kto zawini w jednym, jest winny złamania wszystkich przykazań. Tak więc, gdy diabłu uda się doprowadzić człowieka do grzechu w jednej sprawie, wówczas niechybnie zdobędzie nad nim całkowite panowanie. SCR 82.1

Wtedy umysł, dusza, ciało i sumienie pogrążają się w ruinie. Jeśli człowiek taki był posłańcem sprawiedliwości i miał wielkie światło albo jeśli Pan posługiwał się nim jako swoim szczególnym pracownikiem w dziele prawdy, wówczas jakżeż wielki jest triumf szatana! Jakżeż raduje się zwodziciel! Jakżeż bardzo Bóg jest znieważony! SCR 82.2

Rozwiązłość jednym z czarów szatana — Wskutek rozwiązłych praktyk Hebrajczycy zostali pokonani, chociaż nie ulegli w bitwach z armiami pogan ani nie zmogły ich zaklęcia Bileama. Pozwolili się odłączyć od Boga. Utracili ochronę rozciągniętą nad nimi. Jahwe jawił się im jako ich wróg. Tak wielu spośród książąt i ludu było winnych rozwiązłości, iż stała się ona narodowym grzechem, a gniew Pana rozpalił się na całe zgromadzenie. SCR 82.3

Ten sam szatan działa obecnie w tym samym celu. Osłabia i niszczy ludzi, którzy twierdzą, że przestrzegają przykazań Bożych, stojąc u granic niebiańskiego Kanaanu. Diabeł wie, że teraz jest jego czas. Niewiele mu go pozostało, więc działa z całą piekielną mocą, by usidlić lud Pana przez słabe strony charakteru. SCR 82.4

Kobiety jako kusicielki — Znajdą się takie kobiety, które staną się kusicielkami i zrobią wszystko, by przyciągnąć i zatrzymać83 uwagę mężczyzn. Najpierw będą się starały pozyskać ich sympatię, następnie ich uczucia, a w końcu zwiodą ich do łamania prawa Bożego. Ci, którzy hańbią własny umysł i uczucia, angażując je w to, czego Słowo Pańskie zakazuje, nie zawahają się znieważyć Boga przez rozmaite przejawy bałwochwalstwa. Takich ludzi Najwyższy pozostawi ich własnym nikczemnym odczuciom. SCR 82.5

Musimy strzec myśli i otoczyć duszę jak murem nauką Słowa Bożego. Musimy zachować ostrożność w każdej myśli oraz każdym słowie i czynie, by nie dać się wciągnąć w grzech. Musimy strzec się tolerowania pobłażliwości wobec niskich namiętności. Taka postawa nie jest owocem uświęconych myśli i serca. SCR 83.1

Obecnie obowiązkiem ludu Pańskiego zachowującego przykazania jest czuwać i modlić się, pilnie studiować Pismo Święte oraz zachowywać Słowo Boże w sercu, aby nie zgrzeszyć przeciwko Najwyższemu bałwochwalczymi myślami i poniżającymi praktykami, wskutek których Kościół Boży uległby demoralizacji, podobnie jak upadłe Kościoły, które proroctwo przedstawia jako siedlisko wszelkiego nieczystego i wstrętnego ptactwa. — The Review and Herald, 17 maj 1887. SCR 83.2

Przygotowani do przemienienia — Henoch jest reprezentantem tych, którzy będą gotowi do przemienienia. Ludzie ci oczekują na powtórne przyjście Pana. Dzieło przygotowania obejmie wszystkich, którzy współdziałają z Jezusem w dziele odkupienia. On wydał siebie za nas, aby móc odkupić nas z wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach. Bóg zadbał o wszystko, by uczynić ich rozumnymi chrześcijanami, pełnymi poznania Jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu. SCR 83.3

Teoretyczne poznanie prawdy jest niezbędne, ale nawet znajomość najwspanialszych prawd nas nie zbawi, jeśli nie będziemy ich praktykować. Wielu zostanie usuniętych z szeregów tych, którzy znają prawdę, ponieważ nie będą uświęceni przez nią. Prawda musi znaleźć się w sercu oraz uświęcić i oczyścić ich od wszelkiego zeświecczenia i zmysłowości w najbardziej osobistym nawet życiu. Świątynia duszy musi zostać oczyszczona. Każdy potajemny czyn jest popełniany tak, jakby był popełniony w obecności Boga i świętych aniołów, gdyż wszystko jest jawne przed Nim i nic nie może się przed Nim ukryć. SCR 83.4

Demoralizujące praktyki w małżeństwie — We współczesnym świecie ślubowanie małżeńskie jest lekceważone. Bóg nigdy nie zaplanował, by małżeństwo było przykrywką praktykowanych grzechów. Zmysłowość i niskie praktyki w związku małżeńskim usposabiają umysł i moralny smak do demoralizujących praktyk pozamałżeńskich. SCR 83.5

Bóg oczyszcza swoich wiernych, by mieli czyste ręce i czyste serca, mogąc się w ten sposób ostać przed Nim na sądzie. Standard musi być wzniosły, a wyobraźnia oczyszczona. Zaślepienie przyciągające do poniżających praktyk musi zostać odrzucone, a dusza podniesiona do czystego myślenia i świętego postępowania. Wszyscy, którzy mają wytrwać w próbie, jaka jest przed nami, staną się uczestnikami boskiej natury, a nie uczestnikami zepsucia, ponieważ unikną tego zepsucia, które jest na świecie w pożądliwościach. SCR 84.1

Źródło duchowej mocy — Dzieła szatańskie nie są nawet w połowie rozpoznawane, gdyż w życiu i charakterze tych, którzy uważają się za sługi Chrystusa, brakuje czystości i świętości. Jedynie wspierani całą mocą, stosownie do pełnej chwały mocy Boga, jesteśmy chronieni przed pokusami szatana. Powinniśmy rozmyślać o Jezusie, Jego czystości i Jego niezrównanym pięknie. W tym jest duchowa moc dla wszystkich. Wszyscy mogą ją przyjąć, jeśli tylko chcą, aby mogli odeprzeć pokusę, spełnić swój obowiązek i przylgnąć całą duszą do tego, co prawe. Ci, którzy odczuwają potrzebę utwierdzenia przez moc Ducha Bożego w wewnętrznym człowieku, nie utracą swojej prawości. Gorliwa modlitwa i czuwanie w tym celu pozwolą im wytrwać w pokuszeniu. Musimy być zjednoczeni z Chrystusem przez żywą wiarę. SCR 84.2

Podobieństwo do Jezusa pod względem charakteru — Żyjemy wśród niebezpieczeństw czasów końca Szatan działa z wielką mocą, dokonując swoich zwiedzeń. Kieruje umysły i wyobraźnię ludzi na to, co nieczyste i niezgodne z prawem Bożym. Chrześcijanie upodabniają się do Chrystusa pod względem charakteru przez rozmyślanie nad boskim Wzorcem. To, czym się zajmują, wywiera kształtujący wpływ na ich życie i charakter. SCR 84.3

Czytałam o pewnym malarzu, który unikał patrzenia na źle namalowane obrazy, aby nie wywierały negatywnego wpływu na jego oko i wyobraźnię. To, na co pozwalamy sobie patrzeć najczęściej i o czym najwięcej myślimy, staje się miarą nas samych. Wyobraźnia przyuczona do rozmyślania o Bogu i Jego wspaniałości nie będzie znajdować przyjemności w rozmyślaniu o scenach powstałych w wyobraźni pobudzanej przez żądzę. (...). SCR 84.4

Piekielna przebiegłość szatana — Szatan działa obecnie, jak działał w Edenie i przez wszystkie kolejne pokolenia. Arcydemon wie dobrze, z kim ma do czynienia. Zna słabe strony charakteru każdego człowieka. Jeśli te słabe strony nie zostaną wzmocnione, szatan użyje swojej piekielnej przebiegłości, by przez swoje knowania pokonać nawet najsilniejszych z ludzi — książęta w armii Izraela. We wszystkich pokoleniach byli tacy, którzy stali się rozbitkami pod względem charakteru i przegrali, bo ich dusza nie była należycie chroniona. Teraz, gdy zbliżamy się do końca świata, szatan będzie działał z mistrzowską biegłością, by podkopywać zasady i szerzyć moralne zepsucie w charakterze. SCR 85.1

Wielu, popełniając grzech, sądzi, że ich występek jest skutecznie ukryty. Ale Bóg mówi: SCR 85.2

— Znam uczynki twoje, “bo nie ma nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani tajnego, co by nie stało się wiadome”. Łukasza 12,2. SCR 85.3

Gdy umysł zostanie oczarowany przez grzech, wówczas człowiek ulega zwiedzeniu i kłamie, gdyż ci, którzy dopuszczają się tego rodzaju grzechów, nie cofną się też przed kłamstwem. Ale wszystkie grzechy zostaną wyjawione. SCR 85.4

Nie można ukryć grzechów przed Panem — Bóg widzi grzesznika. Oko, które nigdy nie drzemie, wie wszystko, co człowiek czyni. Pan zapisuje czyny człowieka w swojej księdze. Można ukryć grzech przed ojcem, matką, żoną czy przyjacielem, ale jest on jawny przed Bogiem i zostaje zapisany w Jego księdze. (...). Dawid był skruszonym człowiekiem, a choć wyznał swój grzech i znienawidził go, nie mógł zapomnieć tego, co zrobił. SCR 85.5

Dawid wołał: SCR 85.6

— “Dokąd ujdę przed duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim ucieknę? Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, a jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych, i tam jesteś. Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy i chciał spocząć na krańcu morza, nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja, (...) ciemność nic nie ukryje przed tobą, a noc jest jasna jak dzień, ciemność jest dla ciebie jak światło”. Psalmów 139,7-10.12. SCR 85.7

Bóg jest wszechobecny. On widzi i wie wszystko oraz rozumie intencje i zamiary serca. Daremne są próby ukrycia grzechu przed Nim. On widział naszych prarodziców w Edenie. Widział Kaina, który podniósł swą rękę, by zabić Abla. Widział grzechy mieszkańców starego świata, policzył ich dni i ukarał ich potopem. Widział grzechy ludu przymierza, Izraelitów, gdy knuli przeciwko Synowi Bożemu, zamierzając odebrać Mu życie. SCR 85.8

Boża księga pamięci — Pan z pewnością widzi każde przestępstwo i każda rzecz tajna zostanie przywołana na sądzie. To, co mogło być ukryte przed śmiertelnym człowiekiem, przed dobrymi, czystymi i świętymi, przed przyjaciółmi i wrogami, nie mogło ujść uwadze Boga. Wszystkie grzechy zostaną ujawnione w dniu sądu, a jeśli nie zostały wyznane ze skruchą i porzucone, zostaną ukarane stosownie do ich wagi, gdyż rejestr wszystkich ludzkich czynów jest prowadzony w Bożej księdze pamięci. Wszystkie czyny, zarówno dobre, jak i złe, zostaną zapisane. SCR 86.1

Fakt, iż nagromadzone grzechy są zapisane i w końcu zostaną ujawnione, jest przerażający. Jakżeż więc ci, którzy twierdzą, że są dziećmi Pana, ośmielają się, pomimo otrzymanego światła i poznania, grzeszyć przeciwko swojemu sumieniu i przez swój grzech wciągać innych w taki sam upadek. Zaiste, jest to tajemnicą. Czy kiedykolwiek zakosztowali mocy przyszłego życia? Czy kiedykolwiek poznali słodki smak wspólnoty z Bogiem? Jakżeż więc mogą się zwracać ku zmysłowym praktykom ściągającym potępienie i degradującym duszę! SCR 86.2

Dzień Bożego ujawnienia — Wielki dzień ostateczny jest tuż przed nami. Niechaj wszyscy mają na względzie to, że szatan dąży do panowania nad duszami. Toczy walkę na śmierć i życie o twoją duszę. Czy stojąc na granicy niebiańskiego Kanaanu, będziesz się dopuszczał grzechu? Cóż to będzie za ujawnienie! Mąż dowie się po raz pierwszy o zdradzie i kłamstwach żony, którą uważał za niewinną i czystą. Żona po raz pierwszy pozna prawdę o mężu. Krewni i przyjaciele ujrzą, jak błąd, fałsz i zepsucie szerzyły się tuż u ich boku, gdyż tajemnice serca zostaną ujawnione. Godzina sądu nad nami już nastaje — długo odwlekana dzięki Bożemu miłosierdziu. Ale trąba Pana zabrzmi ku przerażeniu żyjących, którzy nie przygotowali się na to, i obudzi pobladłe zastępy zmarłych. Ukaże się wielki biały tron, a zmarli sprawiedliwi powstaną do nieśmiertelności. SCR 86.3

Nawet pozornie małe grzechy, traktowane pobłażliwie, w końcu doprowadzą duszę do upadku, jeśli nie zostaną pokonane. Małe grzechy z czasem pociągną za sobą coraz większe. Nieczyste myśli, ukryte złe czyny, nieczyste, niskie i zmysłowe wyobrażenia i postępki w małżeńskim życiu oraz uleganie niskim namiętnościom pod płaszczykiem małżeństwa będą prowadzić do wszelkich innych grzechów — przekraczania wszystkich przykazań Bożych. SCR 86.4

Tyrania narastającej ludzkiej słabości — Jeśli ludzie, którym Pan powierzył szlachetne talenty, nie zjednoczą się ściśle z Nim, wówczas ulegną wielkiej słabości i, nie mając łaski Chrystusa w duszy, będą się dopuszczać coraz większych przestępstw. Dzieje się tak dlatego, że nie pozwolili, by prawda Boża stała się częścią ich samych. Ich dyscyplina była niewystarczająca, rozwój duchowy nie podążał wciąż naprzód, a wrodzone skłonności nie były powściągane i degradowały duszę. Jezus dostatecznie zadbał o to, by wrodzona ludzka słabość mogła zostać pokonana i aby wszyscy mogli zwyciężyć dzięki Jego łasce. Jeśli słabość nie zostanie pokonana, stanie się tyranem, który opanuje człowieka, przyćmi dane mu niebiańskie światło i w końcu zupełnie je zgasi. SCR 87.1

Intelektualna wielkość nie wystarczy — Czuję się w obowiązku napisać o tym z wielkim naciskiem, gdyż grozi nam niebezpieczeństwo. W przeszłości mieliśmy wiele bolesnych przykładów świadczących o niebezpieczeństwie zepsucia zagrażającym ludziom na wysokich stanowiskach. Ludzie o wspaniałym umyśle, posiadający wielkie talenty i wpływ, którzy nie pokładali swojej ufności całkowicie w Bogu, ale pozwolili, by ich chwalono i schlebiano im jako wielkim tego świata, utracili równowagę i dopuszczali się najbardziej odrażających grzechów, wmawiając sobie, że mają do tego prawo. Niebiański Przewodnik opuścił ich, wskutek czego zmierzali coraz szybciej w dół, ku zagładzie i potępieniu. Zupełnie stracili standard szlachetności, zdolność rozróżniania między dobrem a złem, grzechem a sprawiedliwością. Charakter ma jasne i ciemne strony, i prędzej czy później jedne albo drugie wezmą górę. SCR 87.2

Bóg w niebie ocenia moralną wartość ludzi. On sądzi sprawiedliwie. Bezbożni nie będą w nieskończoność pozostawać bezkarni. Nic prócz łaski i prawdy we wnętrzu, przyswojonych przez charakter, nie zapewni nawet największym i najbardziej utalentowanym ludziom moralnego kręgosłupa. Gdyby intelektualna wielkość była wystarczająca, ich charakter byłby mocny jak skała. A jednak brakuje im szlachetności charakteru. Paweł mówi: SCR 87.3

— “Z łaski Boga jestem tym, czym jestem”. 1 Koryntian 15,10. SCR 88.1

Lud Pański musi powstać i przywdziać całą zbroję sprawiedliwości. — The Review and Herald, 24 maj 1887. SCR 88.2

Przyczyna upadku Izraelitów — Wielu spośród starożytnych Izraelitów upadło tuż u granicy Ziemi Obiecanej. Jakiego grzechu się dopuścili? Rozwiązłości. Podobne nieświęte namiętności serca panują z przemożną siłą nad wieloma z tych, którzy uważają się za wyznawców Chrystusa. Słowa i czyny wielu z tych, którzy znają prawdę, są pełne zepsucia. Ludzie ci mają zdolność rozumowania i pojmują prawdę, ale nie nawrócili się w pełni i nie odczuli zbawczej mocy prawdy w swej duszy. Nie cenią Jezusa jako najczcigodniejszego gościa w swoim domu. Zaspokajanie zmysłów psuje całego człowieka i wywiera degradujący wpływ na rodzinę. (...). Czystość i świętość związku małżeńskiego ustanowionego w Edenie, aby był zachowany we czci i szlachetności, jest zaniżana do poziomu zaspokajania żądzy. — Manuscript 31, 1885. SCR 88.3

Odejście Dawida od prawości — Bóg wybrał Dawida, skromnego pasterza, by panował nad Jego ludem. Dawid przestrzegał ściśle wszystkich obrzędów związanych z religią Izraela oraz wyróżniał się odwagą i niezachwianą ufnością pokładaną w Panu. Jego zdecydowanie, skromność, umiłowanie prawości i stałość charakteru czyniły go właściwym człowiekiem do spełnienia wzniosłych zamierzeń Boga, nauczania Izraelitów pobożności i kierowania nimi w roli łaskawego i mądrego władcy. SCR 88.4

Jego religijny charakter był szczery i żarliwy. Gdy Dawid był wierny Panu i zachowywał wzniosłe cechy charakteru, Bóg nazwał go człowiekiem według swojego serca. Gdy Dawid objął panowanie, postępował zupełnie inaczej niż królowie pogan. Brzydził się bałwochwalstwem i gorliwie chronił lud izraelski przed pokusą bałwochwalstwa, jakiemu hołdowały okoliczne narody. Był też bardzo kochany i szanowany przez swój lud. SCR 88.5

Dawid odniósł wiele zwycięstw i znał smak triumfu. Zdobył także bogactwo i sławę. Jednak opływając w dostatki, zaczął oddalać się od Boga. Otoczyły go liczne i mocne pokusy. SCR 88.6

Nieszczęsne skutki wielożeństwa — Dawid przyjął praktykę innych królów — poślubił wiele kobiet. Jego życie napełniło się goryczą przez nieszczęsne skutki wielożeństwa. Pierwszym błędem było to, że poślubił więcej niż jedną kobietę. Postąpił w ten sposób niezgodnie z mądrym Bożym postanowieniem. To odejście od prawości otworzyło drogę większym błędom. Bałwochwalcze narody uznawały wielożeństwo królów jako przejaw ich znaczenia i godności, a Dawid, idąc za tym przykładem, uznał, iż dla podkreślenia doniosłości swego panowania także powinien posiadać wiele żon. Jednak z czasem przekonał się, jak wiele zła przyniosła ta decyzja — jak wiele nieszczęścia, niezgody, rywalizacji i zawiści między jego licznymi żonami i dziećmi. SCR 88.7

Skrucha Dawida — Jego przestępstwo wobec Uriasza i Batszeby było ohydne w oczach Pana. Sprawiedliwy i bezstronny Bóg nie patrzył przez palce na ten grzech Dawida, ale posłał mu naganę i surowe napomnienie przez swego proroka Natana, który w obrazowy sposób przedstawił mu wagę jego grzechu. Dawid nie spostrzegł nawet, jak daleko odszedł od Pana. Usprawiedliwiał swoje grzeszne postępowanie, aż wydało mu się ono słuszne. Jeden niewłaściwy krok otwierał drogę do kolejnego, aż grzechy Dawida spotkały się z surowym osądem Jahwe przekazanym przez Natana. SCR 89.1

Dawid doznał przebudzenia jakby ze snu. Wyraźnie odczuł ciężar swojego grzechu. Nie próbował nawet usprawiedliwić swojego postępowania czy umniejszyć swojego grzechu, jak czynił to Saul, ale ze skruchą i szczerym żalem pochylił głowę przed prorokiem Bożym i wyznał swoją winę. Natan zapewnił Dawida, iż dzięki jego skrusze i pokornemu przyznaniu się do winy Pan przebaczy mu jego grzech i oddali częściowo nieszczęścia wynikające z niego, a także oszczędzi życie króla. SCR 89.2

Przestępstwo i kara — Jednak Dawid miał ponieść karę, gdyż dał znakomitą okazję wrogom Pana do bluźnienia Mu. Wrogowie Boga oczywiście skorzystali z tej okazji i korzystają z niej nadal, od czasów Dawida po dzień dzisiejszy. Sceptycy atakowali chrześcijaństwo i wyśmiewali Biblię, powołując się na haniebne czyny Dawida. Przedstawiając chrześcijanom grzech Dawida wobec Uriasza i Batszeby oraz jego wielożeństwo, szydzą z tego, iż król został nazwany człowiekiem według Bożego serca. Twierdzą przy tym, że skoro Biblia przekazuje prawdę, to znaczy, że Bóg usprawiedliwił zbrodnię Dawida. SCR 89.3

Ukazano mi, że gdy Dawid trwał w czystości i postępował zgodnie z radą Pańską, Bóg nazwał go człowiekiem według swojego serca. Jednak gdy król odszedł od Jahwe i skaził swój szlachetny charakter popełnionymi nikczemnościami, przestał być człowiekiem według Bożego serca. Pan w najmniejszym stopniu nie usprawiedliwiał go w jego grzechach, ale posłał do niego Natana, swojego proroka, z przerażającą naganą, na jaką zasłużył Dawid, przestępując przykazania Boże. SCR 89.4

Pan okazał Dawidowi swoje niezadowolenie z powodu jego wielożeństwa, nawiedzając go karami i dopuszczając do zła, jakie powstało przeciwko niemu w jego własnym domu. Straszliwe nieszczęścia, jakie Jahwe dopuścił w życiu Dawida, który ze względu na swoją uczciwość został niegdyś nazwany człowiekiem według Bożego serca, są dowodem dla wszystkich kolejnych pokoleń, iż Pan nie usprawiedliwi nikogo, kto przestępuje Jego przykazania, ale z pewnością ukarze winnych, jakkolwiek sprawiedliwymi i przychylnie traktowanymi przez Niego byli wcześniej, gdy szli wiernie za Panem w czystości serca. Gdy sprawiedliwi odwracają się od swojej sprawiedliwości i czynią zło, ich dotychczasowa sprawiedliwość nie uratuje ich przed gniewem prawego i świętego Boga. SCR 90.1

Grzechy świętych w Biblii — Nawet najważniejszym postaciom w biblijnej historii zdarzało się popełniać poważne grzechy. Ich grzechy nie zostały przemilczane, ale wiernie opisane w historii ludu Bożego wraz z karami Pańskimi, jakie nastąpiły wskutek tych wykroczeń. Te przypadki znalazły się w sprawozdaniu biblijnym dla dobra przyszłych pokoleń i powinny inspirować wiarę w Pismo Święte jako wierne sprawozdanie historyczne. Ludzie, którzy nie chcą wierzyć w Boga, chrześcijaństwo i Biblię, nie potrafią zachować szczerego i bezstronnego osądu, ale z uprzedzeniem w umyśle przeglądają życie i charakter postaci biblijnych, by wykrywać wszelkie wady najwybitniejszych przywódców starożytnego Izraela. SCR 90.2

Pan postanowił, iż w natchnionym sprawozdaniu historycznym zostanie zawarte wierne przedstawienie charakterów najwybitniejszych i największych postaci dawnych czasów. Ludzie ci byli jedynie zwykłymi śmiertelnikami, podatnymi na diabelskie pokusy. Ich słabości i grzechy nie były ukrywane, ale zostały wiernie opisane wraz z napomnieniami i karami za nie. “A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków”. 1 Koryntian 10,11. SCR 90.3

Bóg nie dopuścił, by zbyt dużo miejsca w Jego Słowie zostało poświęcone wysławianiu zalet wybitnych postaci. Zwycięstwa i wielkie dokonania zawdzięczali oni Panu. On był wszystkim we wszystkich. Ludzie byli tylko Jego przedstawicielami, słabymi narzędziami w Jego rękach. Moc i doskonałość należały wyłącznie do Boga. Pan widział u ludzi ciągłą skłonność do odchodzenia od Niego, zapominania o Nim i oddawania czci stworzeniu zamiast Stwórcy. Dlatego Bóg nie dopuścił zbyt wielu pochwał dla ludzi na kartach świętej historii. SCR 91.1

Psalmy skruchy — Korząc się w prochu i popiele, Dawid okazał skruchę po tym, jak zgrzeszył. Błagał o Boże przebaczenie i nie ukrywał przed nikim swojej skruchy — ani przed możnymi, ani przed sługami na królewskim dworze. Ułożył psalm skruchy oraz wyznał w nim swój grzech i żal, wiedząc, że psalm ten będzie przywoływany i śpiewany przez następne pokolenia. Pragnął, by inni czerpali pouczenie ze smutnej historii jego życia. SCR 91.2

Pieśni, które Dawid skomponował, były śpiewane przez Izraelitów, zwłaszcza podczas uroczystych zgromadzeń w obecności kapłanów, starszyzny i książąt. Król wiedział, że jego wyznanie winy sprawi, iż jego grzechy staną się jawne i znane przyszłym pokoleniom. Przedstawił swoje czyny, wskazując, w kim pokładał ufność i nadzieję na przebaczenie: “Zmiłuj się nade mną, Boże, według łaski swojej, według wielkiej litości swojej zgładź występki moje! Obmyj mnie zupełnie z winy mojej i oczyść mnie z grzechu mego! (...). Wybaw mnie od winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego”. Psalmów 51,3-4.16. SCR 91.3

Dawid nie przejawiał ducha właściwego ludziom nienawróconym. Gdyby kierował się takim duchem, jakim kierowali się władcy okolicznych narodów, nie dostrzegłby w słowach proroka Natana obrazu swojej zbrodni w jej odrażających kolorach, ale raczej odebrałby życie temu, który wiernie przekazał mu napomnienie. Ale wobec jego królewskiej wielkości i nieograniczonej władzy jego pokorne przyznanie się do wszystkiego, o co został oskarżony, jest dowodem, iż wciąż bał się i drżał, słysząc słowo od Pana. SCR 91.4

Skutki zła popełnionego przez Dawida — Dawid miał odczuć gorzkie owoce swojego złego postępowania. Jego synowie popełniali grzechy podobne do tych, jakie on sam popełnił. Amnon dopuścił się wielkiego przestępstwa. Absalom w zemście pozbawił go życia. W ten sposób grzech Dawida powracał do niego, tak iż z biegiem czasu miał on w pełni odczuć ciężar niesprawiedliwości, jakiej dopuścił się wobec Uriasza i Batszeby. — Spiritual Gifts IVa, 85-89. SCR 91.5

Ostrzeżenia płynące z innych upadków — Boże napomnienia były wyraźnie kierowane do ludzi, którzy zgrzeszyli, kalając swoje ciała i brudząc dusze rozwiązłością. Ludzie ci ostrzegali potem innych mogących się znaleźć w podobnych okolicznościach i narażonych na pokonanie przez kusiciela, gdyż wiedzieli, że Boża dezaprobata spoczęła na nich. (...). Pan wyraził potępienie dla grzechu w każdej formie. Grzech rozwiązłości został wyraźnie zganiony i potępiony. Ludzie będą sądzeni według światła, jakie zostało im udzielone przez Boga. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 437. SCR 92.1

Pod panowaniem uświęconego umysłu — Każda nieuświęcona namiętność musi się znaleźć pod panowaniem uświęconego umysłu przez łaskę obficie zapewnioną przez Boga w każdej potrzebie. Jednak niech nikt nie prowokuje trudności. Niech nikt dobrowolnie nie stawia się w sytuacji, w której będzie osaczony przez pokusy czy da innym choćby cień przypuszczenia, iż jest winny uchybienia. — Mind, Character, and Personality I, 237. SCR 92.2

Właściwe pojmowanie siebie w świetle Biblii — Ciągłe pokusy szatana mają na celu osłabić panowanie człowieka nad własnym sercem, podkopać siłę panowania nad sobą. Diabeł prowadzi człowieka do zerwania więzi, dzięki którym trwa w świętej i błogosławionej jedności ze Stwórcą. Gdy człowiek odłączy się od Boga, namiętności biorą w nim górę nad rozumem, a kaprysy nad zasadami, tak iż staje się on grzeszny w myśli i czynie. Jego osąd zostaje wypaczony, a rozum słabnie. Człowiek w takim stanie potrzebuje odrodzenia przez pojednanie z Bogiem, które jest możliwe jedynie pod warunkiem właściwego pojmowania siebie w świetle Biblii. — Mind, Character, and Personality I, 228. SCR 92.3

Moc pobożności — W jaki sposób młody człowiek może powstrzymać swoje złe skłonności i rozwinąć to, co szlachetne i dobre w jego charakterze? Wola, intelekt i emocje pod panowaniem mocy pobożności zostaną przemienione. “Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. 1 Koryntian 10,31. Oto zasada, która ma rządzić każdym czynem, każdą myślą i motywacją w jestestwie człowieka pozostającego pod zupełnym panowaniem woli Bożej. SCR 92.4

Głos pożądliwości musi być ukrzyżowany. “Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie”. Filipian 4,13. Wola, apetyt i namiętności będą się domagały pobłażania, ale Pan wszczepił w ciebie pragnienie wyższych i świętych dążeń, a ty nie musisz się godzić na ich degradację. Ulegają one degradacji jedynie wtedy, gdy nie poddajemy się panowaniu rozumu i sumienia. Tak więc musimy powściągać nasze namiętności i wyrzekać się siebie. SCR 93.1

Szatan atakuje młodzież — Nieuświęcony umysł nie przyjmuje siły i pocieszenia, które Bóg zapewnia wszystkim przychodzącym do Niego. Taki umysł odczuwa niepokój i palące pragnienie czegoś nowego, co sprawiłoby mu przyjemność i radość oraz zafascynowało go. Poszukuje on przyjemności w pobłażaniu zachciankom. Szatan tworzy pełną czaru ułudę, przez którą przyciąga uwagę i rozpala wyobraźnię młodzieży, wciągając ją w pułapkę. Nie buduj swojego charakteru na piasku. — Manuscript 59, 1900. SCR 93.2