Wybrane poselstwa II

Poselstwa trzech aniołów w ich większej oprawie

Głoszenie poselstw pierwszego, drugiego i trzeciego anioła zostało umiejscowione przez Słowo Natchnienia. Ani palik czy szpilka nie mogą zostać usunięte. Żaden ludzki autorytet nie ma ani trochę więcej prawa do zmieniania położenia tych poselstw niż do zastępowania Starego Testamentu Nowym. Stary Testament to ewangelia w ilustracjach i symbolach. Nowy Testament to zasadnicza treść. Jedno jest tak samo niezbędne jak i drugie. Stary Testament przedstawia lekcje płynące z ust Chrystusa, a lekcje te w żadnym szczególe nie utraciły swojej mocy. WP2 100.1

Pierwsze i drugie poselstwo zostało przekazane w 1843 i 1844 roku, a teraz żyjemy w czasie głoszenia trzeciego, jednak wszystkie trzy poselstwa mają nadal być głoszone. Jest to tak samo niezbędne teraz jak kiedykolwiek wcześniej, by były one powtórzone tym, którzy szukają prawdy. Nasze głoszenie ma rozbrzmiewać piórem i głosem, ukazując ich porządek i zastosowanie proroctw prowadzących nas do poselstwa trzeciego anioła. Nie może być trzeciego bez pierwszego i drugiego. Poselstwa te mamy przekazywać światu w publikacjach, w wykładach, ukazując w linii proroczej historii te rzeczy, które miały miejsce i te rzeczy, które nastąpią. WP2 100.2

Księga, która była zapieczętowana to nie Księga Objawienia, ale ta część proroctwa Daniela, która odnosi się do ostatnich dni. Pismo Święte mówi: “Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie”. Daniela 12,4. Gdy księga ta została otwarta wydane zostało obwieszczenie: “Czasu już nie będzie”. Patrz Objawienie 10,6 (BG). Księga Daniela jest obecnie odpieczętowana, a objawienie przekazane Janowi przez Chrystusa ma dotrzeć do wszystkich mieszkańców ziemi. Poprzez wzrost poznania lud ma zostać przygotowany do tego, by ostać się w dniach ostatnich. WP2 100.3

Sabat wielką sprawą

“I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom, który mówił donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód”. Objawienie 14,6-7. WP2 101.1

Poselstwo to, gdy będzie się na nie zważało, zwróci uwagę każdego narodu, plemienia, języka i ludu na dokładne badanie Słowa i na prawdziwe światło dotyczące mocy, która zmieniła sabat siódmego dnia tygodnia na fałszywy sabat. Jedyny prawdziwy Bóg został porzucony, jego prawo zostało odrzucone, jego święta instytucja sabatu została zdeptana w prochu przez człowieka grzechu. Czwarte przykazanie, tak jasne i wyraźne, zostało zignorowane, Pamiątka sabatu, ogłaszająca kim jest żywy Bóg, Stwórca nieba i ziemi, została zerwana, a w jej miejsce dany został światu fałszywy sabat. W ten sposób uczyniony został wyłom w prawie Bożym. Fałszywy sabat nie mógł być prawdziwym wzorcem. WP2 101.2

W poselstwie pierwszego anioła ludzie są wezwani do oddawania czci Bogu, naszemu Stwórcy, który uczynił świat i wszystko, co na nim jest. Oddawano cześć instytucji papiestwa, czyniąc prawo Jahwe bezskutecznym, nastąpi jednak wzrost poznania tego zagadnienia. WP2 101.3

Poselstwo głoszone przez anioła lecącego przez środek nieba jest wieczną ewangelią, tą samą ewangelią, która została ogłoszona w Edenie, gdy Bóg powiedział do węża: “I ustanowię nieprzyjaźń między tobą a kobietą, między twoim potomstwem a jej potomstwem; ono zdepcze ci głowę, a ty ukąsisz je w piętę”. 1 Mojżeszowa 3,15. Znajduje się tu pierwsza obietnica Zbawiciela, który miał stanąć na polu bitwy w walce z mocą szatana i pokonać go. Chrystus przyszedł na nasz świat, aby przedstawić charakter Boga, tak jak jest on przedstawiony w jego świętym prawie, ponieważ jego prawo jest kopią jego charakteru. Chrystus był zarówno prawem jak i ewangelią. Anioł, który głosi wieczną ewangelię, głosi prawo Boże, ponieważ ewangelia zbawienia prowadzi ludzi do posłuszeństwa prawu, zgodnie z którym ich charaktery kształtowane są na boskie podobieństwo. WP2 101.4

W pięćdziesiątym ósmym rozdziale Księgi Izajasza sprecyzowane zostało dzieło tych, którzy oddają cześć Bogu, Stwórcy nieba i ziemi: “Twoi ludzie odbudują prastare gruzy, podźwigniesz fundamenty poprzednich pokoleń”. Izajasza 58,12. Boża pamiątka, jego sabat siódmego dnia tygodnia, zostanie podniesiony. “Nazwą cię naprawiaczem wyłomów, odnowicielem, aby w nich można było mieszkać. Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia sabatu [nie depcząc go już dłużej], aby załatwić swoje sprawy w moim świętym dniu, i będziesz nazywał sabat rozkoszą, a dzień poświęcony Panu godnym czci, i uczcisz go... Ja sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta Pana to przyrzekły”. Izajasza 58,12-14. WP2 101.5

Historia Kościoła i świata, wiernych i niewiernych, jest tu wyraźnie objawiona. Wierni pod wpływem głoszenia poselstwa trzeciego anioła zwrócili stopy na drogę Bożych przykazań, by szanować, czcić i wysławiać Tego, który stworzył niebo i ziemię. Przeciwne siły zhańbiły Boga czyniąc wyłom w jego prawie, a gdy światło płynące z jego Słowa zwróciło uwagę na jego święte przykazania, objawiając wyłom uczyniony w prawie przez władzę papieską, wtedy — by pozbyć się przekonania — ludzie starali się zniszczyć całe prawo. Czy mogą je jednak zniszczyć? Nie, ponieważ wszyscy badający Pismo Święte dla siebie samych, ujrzą, że prawo Boże pozostaje niezmienne i wieczne, a jego pamiątka, sabat, przetrwa przez wieki wieczne wskazując na jedynego prawdziwego Boga w odróżnieniu od wszystkich fałszywych bogów. WP2 102.1

Szatan jest wytrwały i niestrudzony w swoich wysiłkach, by kontynuować dzieło, jakie rozpoczął w niebie, by zmienić prawo Boże. Udało mu się sprawić, że świat uwierzył w teorię, jaką przedstawił w niebie przed swoim upadkiem, że prawo Boże jest wadliwe i potrzebuje korekty. Duża część rzekomo chrześcijańskich kościołów swoją postawą, jeśli nie swoimi słowami, pokazuje, że przyjęła ten sam błąd. Gdyby jednak choćby jedna jota lub kreska została zmieniona w prawie Bożym, szatan uzyskałby na ziemi to, czego nie mógł uzyskać w niebie. Przygotował swoje zwodnicze sidła, mając nadzieję, że weźmie do niewoli Kościół i świat. Nie wszyscy jednak zostaną schwytani w te sidła. Dokonuje się rozróżnienie pomiędzy dziećmi posłuszeństwa a dziećmi nieposłuszeństwa, lojalnymi i wiernymi a nielojalnymi i niewiernymi. Rozwijają się dwie wielkie grupy, czciciele bestii i jej obrazu oraz czciciele prawdziwego i żywego Boga. WP2 102.2

Anioł z dziesiątego rozdziału Księgi Objawienia

Poselstwo z 14. rozdziału Księgi Objawienia głoszące nadejście godziny sądu Bożego przekazywane jest w czasie końca, natomiast anioł z 10. rozdziału Księgi Objawienia przedstawiony jest jako ten, który jedną stopą stoi na morzu i jedną stopą na lądzie, pokazując, że poselstwo zostanie zaniesione do odległych krajów, przepłynięty zostanie ocean i wyspy morskie usłyszą głoszenie ostatniego poselstwa ostrzeżenia do naszego świata. WP2 102.3

“Tedy Anioł, któregom widział stojącego na morzu i na ziemi, podniósł rękę swoję ku niebu, i przysiągł przez Żyjącego na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co w niem jest, i ziemię, i to, co na niej jest, i morze, i to, co w niem jest, że czasu już nie będzie”. Objawienie 10,5-6 (BG). Poselstwo to ogłasza koniec proroczych okresów. Rozczarowanie tych, którzy oczekiwali, że ujrzą naszego Pana w 1844 r. było rzeczywiście gorzkie dla tych, którzy tak żarliwie oczekiwali jego pojawienia się. Było to zamiarem Pana, że nastąpiło to rozczarowanie i że objawione zostały serca. WP2 103.1

Na Kościół nie spadła ani jedna chmura, której by Bóg nie przygotował; nie powstała ani jedna wroga siła przeciwstawiająca się dziełu Bożemu, której by On nie przewidział. Wszystko miało miejsce, tak jak przepowiedział przez swoich proroków. Nie pozostawił swojego Kościoła w ciemności, porzuconego, ale w proroczych wypowiedziach nakreślił to, co się wydarzy i przez swoją opatrzność, działającą w wyznaczonym sobie miejscu w historii świata, przeprowadził to, do przepowiedzenia czego jego Duch Święty natchnął proroków. Wszystkie jego zamierzenia zostaną wypełnione i ustanowione. Jego prawo związane jest z jego tronem i szatańskie działania połączone z ludzkimi działaniami nie mogą go zniszczyć. Prawda czerpie natchnienie i jest strzeżona przez Boga; ona przetrwa i dozna powodzenia, chociaż czasami może wydawać się, że jest usunięta w cień. Ewangelia Chrystusa to prawo zademonstrowane w charakterze. Zwiedzenia wykorzystywane przeciwko niej, każdy wybieg zastosowany dla usprawiedliwienia fałszu, każdy błąd zmyślony przez szatańskich pośredników w końcu zostanie na wieki złamany, a triumf prawdy będzie podobny do pojawienia się słońca w południe. Słońce Sprawiedliwości wzejdzie z uzdrowieniem na swoich skrzydłach i cała ziemia będzie napełniona jego chwałą. WP2 103.2

Pewność proroctwa

Wszystko co Bóg wyszczególnił w proroczej historii, co miało wypełnić się w przeszłości, to nastąpiło, a wszystko co jeszcze ma przyjść w swoim porządku, to nastąpi. Daniel, Boży prorok, stoi na swoim miejscu. Jan stoi na swoim miejscu. W Objawieniu Lew z pokolenia Judy otworzył przed studentami proroctwa księgę Daniela i w ten sposób Daniel stoi na swoim miejscu. Niesie on swoje świadectwo tego, co Pan objawił mu w widzeniu o wielkich i uroczystych wydarzeniach, które musimy poznać, ponieważ stoimy u samego progu ich wypełnienia. WP2 103.3

W historii i proroctwie Słowo Boże przedstawia długotrwały konflikt pomiędzy prawdą a błędem. Konflikt ten jeszcze się toczy. To co było, powtórzy się. Ożyją stare spory, a nowe teorie będą stale powstawały. Lud Boży, który w swojej wierze i wypełnieniu proroctwa odegrał rolę w głoszeniu pierwszego, drugiego i trzeciego poselstwa anielskiego, wie jednak na czym stoi. Ma doświadczenie, które jest cenniejsze niż czyste złoto. Ma stać niewzruszenie jak skała, aż do końca zachowując niewzruszenie ufność, jaką mieli na początku. WP2 104.1

Przekształcająca moc towarzyszyła głoszeniu pierwszego i drugiego poselstwa anielskiego, tak jak towarzyszy poselstwu trzeciego anioła. Trwałe przeświadczenie przenikało ludzkie umysły. Objawiona została moc Ducha Świętego. Miało miejsce pilne studiowanie Pisma Świętego punkt po punkcie. Niemal całe noce poświęcane były na gorliwe badania Słowa. Szukaliśmy prawdy jak ukrytych skarbów. Pan objawił się nam. Światło zostało rzucone na proroctwa i wiedzieliśmy, że otrzymaliśmy boskie pouczenie... WP2 104.2

Po wielkim rozczarowaniu niewielu zabrało się do szukania Słowa z całego swego serca. Niektóre dusze nie zanurzyły się jednak w rozczarowaniu i nie zaparły się tego, że Pan ich prowadził. Dla nich prawda była otwierana punkt po punkcie i splatała się z ich najświętszymi wspomnieniami i ubolewaniami. Poszukiwacze prawdy czuli, że utożsamienie się Chrystusa z ich naturą i dobrem było całkowite. Prawda rozbłysła, piękna w swej prostocie, uszlachetniona mocą i obdarzona pewnością nieznaną przed rozczarowaniem. Mogliśmy wtedy głosić poselstwo w jedności. WP2 104.3

Wśród tych jednak, którzy nie trzymali się mocno swojej wiary i doświadczenia, panowało wielkie zamieszanie. Każda możliwa do pomyślenia opinia przedstawiana była jako poselstwo prawdy; głos Pana brzmiał jednak: “Nie wierzcie im, ponieważ ja ich nie posłałem”. WP2 104.4

Kroczyliśmy ostrożnie z Bogiem. Poselstwo miało zostać przekazane światu i wiedzieliśmy, że to obecne światło było szczególnym darem Bożym. Udzielenie tego daru było przywilejem Boga. Jego rozczarowani, którzy nadal szukali prawdy, byli prowadzeni krok po kroku, by przekazać światu to co zostało im przekazane. Prorocze wypowiedzi miały zostać powtórzone, a prawda niezbędna do zbawienia miała zostać przedstawiona. Na początku dzieło posuwało się z trudem. Słuchacze często odrzucali poselstwo jako niezrozumiałe i naprawdę rozpoczął się zdecydowany konflikt, szczególnie w kwestii sabatu. Pan jednak objawił swoją obecność. Czasami zasłona, która skrywała jego chwałę przed naszymi oczami była rozsunięta. Widzieliśmy go na wysokim i świętym miejscu. WP2 104.5

Pan nie poprowadzi obecnie umysłów do tego, by odrzuciły prawdę, do głoszenia której Duch Święty pobudzał jego sługi w przeszłości. WP2 105.1

Wielu będzie rzetelnie badało Słowo w poszukiwaniu światła, tak jak ci, którzy badali je w przeszłości, i ujrzą światło w Słowie. Nie przeszli jednak w swoim doświadczeniu przez czas, gdy te poselstwa ostrzeżenia były głoszone na początku. Nie mając tego doświadczenia niektórzy nie doceniają wartości prawd, które były dla nas jak drogowskazy i które uczyniły nas szczególnym ludem, którym jesteśmy. Nie stosują właściwie Pisma Świętego i w ten sposób wymyślają teorie, które nie są słuszne. To prawda, że cytują mnóstwo Pisma Świętego i uczą wielu rzeczy, które są prawdziwe, jednak prawda jest tak pomieszana z błędem, że prowadzi do błędnych wniosków. Ponieważ jednak potrafią wpleść Pismo Święte w swoje teorie, myślą, że mają nieprzerwany łańcuch prawdy. Wielu z tych, którzy nie mieli doświadczenia w początkach tych poselstw, przyjmuje te błędne teorie i zostają sprowadzeni na fałszywe ścieżki wiodące wstecz zamiast do przodu. Taki jest zamysł wroga. WP2 105.2

Groźba niewłaściwego stosowania Pisma Świętego

Szatan pracuje nad tym, by historia narodu żydowskiego mogła powtórzyć się w doświadczeniu tych, którzy twierdzą, że wierzą w obecną prawdę. Żydzi mieli Pismo Święte Starego Testamentu i sądzili, że gruntownie je znają. Popełnili jednak fatalny błąd. Proroctwa, które odnosiły się do chwalebnego drugiego pojawienia się Chrystusa na obłokach nieba uznali za odnoszące się do jego pierwszego przyjścia. Ponieważ nie przyszedł On zgodnie z ich oczekiwaniami, odwrócili się od niego. Szatan dokładnie wiedział, w jaki sposób złapać tych ludzi w swoją sieć i zwieść, i zniszczyć ich... WP2 105.3

Ten sam szatan pracuje nad tym, by podkopać wiarę ludu Bożego w obecnym czasie. Istnieją osoby gotowe podchwycić każdy nowy pogląd. Proroctwa Daniela i Objawienia są błędnie interpretowane. Osoby te nie mają względu na to, że prawda została przedstawiona w wyznaczonym czasie właśnie przez tych ludzi, których Bóg prowadził do wykonania tego szczególnego dzieła. Ludzie ci podążali krok za krokiem w samym wypełnieniu się proroctwa, a ci, którzy nie mieli osobistego doświadczenia w tym dziele mają wziąć Słowo Boże i wierzyć “ich słowu”, to jest tych, którzy byli prowadzeni przez Pana w głoszeniu pierwszego, drugiego i trzeciego poselstwa anielskiego. Poselstwa te, przyjęte i zachowywane, wykonują swoje dzieło dla przygotowania ludu, by ostał się w wielkim dniu Boga. Jeśli badamy Pismo Święte by potwierdzić prawdę, którą Bóg przekazał swoim sługom dla świata, to będziemy głosili pierwsze, drugie i trzecie poselstwo anielskie. WP2 105.4

To prawda, że istnieją proroctwa, które jeszcze się wypełnią. Jednak bardzo błędne dzieło wielokrotnie było wykonywane i nadal będzie wykonywane przez tych, którzy usiłują znaleźć w proroctwach nowe światło, a którzy za- czynają od tego, że odwracają się od światła, które Bóg już dał. Poselstwa z 14. rozdziału Księgi Objawienia są tymi poselstwami, przez które świat ma zostać poddany próbie; są one wieczną ewangelią i mają być rozgłaszane wszędzie. Pan jednak nie złożył na tych, którzy nie mieli doświadczenia w jego dziele obowiązku dokonywania nowych komentarzy tych proroctw, do wyjaśnienia których pobudził On swoje wybrane sługi przez swojego Ducha Świętego. WP2 106.1

Według światła danego mi przez Boga, takie właśnie jest dzieło, które próbowałeś wykonać bracie F. Twoje poglądy znalazły aprobatę niektórych; jest tak jednak dlatego, że osoby te nie mają zdolności rozróżniania, by zobaczyć prawdziwy związek argumentów, jakie przedstawiasz. Mają zaledwie ograniczone doświadczenie w dziele Bożym na ten czas i nie widzą, dokąd doprowadzą ich twoje poglądy, i ty sam też nie wiesz, dokąd one doprowadzą. Są gotowi uznać twoje wypowiedzi; nie widzą w nich nic prócz tego, co właściwe. Są jednak wprowadzeni w błąd, ponieważ w budowanie swojej teorii wplotłeś wiele Pisma Świętego. Twoje argumenty wydają się im rozstrzygające. WP2 106.2

Nie tak jest jednakże z tymi, którzy mają płynące z doświadczenia poznanie prawdy, która ma zastosowanie w ostatnim okresie historii tej ziemi. Chociaż widzą oni, że masz nieco cennej prawdy, widzą także, że błędnie zastosowałeś Pismo Święte umieszczając je w oprawie błędu, gdzie nie jest jego miejsce i sprawiając, że nadawało ważność temu, co nie jest obecną prawdą. Nie wzbijaj się w dumę z powodu tego, że niektórzy przyjęli to co napisałeś. Rzeczą najtrudniejszą dla twoich braci, którzy wierzą ci jako chrześcijaninowi i którzy kochają cię jako takiego, jest oznajmić ci, że sieć argumentów, którą uważasz za mającą tak wielkie znaczenie, nie jest teorią prawdy, którą Bóg dał swojemu ludowi do głoszenia na obecny czas. WP2 106.3

Światło, które Bóg mi dał, pokazuje, że ty sam nie w pełni rozumiesz fragmenty Pisma Świętego, które splotłeś razem. Gdybyś je rozumiał zauważyłbyś, że twoje teorie podrywają sam fundament naszej wiary. WP2 107.1

Mój bracie, miałam wiele świadectw służących poprawie tych, którzy wyruszyli w tę samą drogę, którą obecnie podróżujesz. Osoby te wydawały się pewne tego, że są prowadzone przez Boga i przyszły ze swoimi odmiennymi teoriami do kaznodziejów, którzy głosili prawdę. Powiedziałam tym kaznodziejom: “Pana w tym nie ma; nie dajcie się zwieść ani nie bierzcie odpowiedzialności za zwodzenie innych”. Na spotkaniach namiotowych musiałam wyraźnie mówić odnośnie do tych, którzy w ten sposób odprowadzali z właściwych ścieżek. Piórem i głosem niosłam poselstwo: “Nie idźcie za nimi”. WP2 107.2

Postępowanie z umierającym człowiekiem

Najtrudniejszym zadaniem, jakie kiedykolwiek miałam do wykonania w tej dziedzinie było postępowanie z tym, o którym wiedziałam, że chciał iść za Panem. Przez pewien czas myślał, że otrzymuje nowe światło. Był bardzo chory i wkrótce musiał umrzeć. I och, jakąż nadzieję miało moje serce, że nie sprawi on, że zajdzie potrzeba, abym powiedziała mu dokładnie, co robił. Ci, którym przedstawił swoje zapatrywania chętnie go słuchali, a niektórzy uważali go za natchnionego. Zrobił pewien wykres i wnioskował z Pisma Świętego, że Pan przyjdzie w określonym czasie, w 1894 r. jak sądzę. Dla wielu jego wnioskowanie wydawało się być bez skazy. Mówili o jego potężnych napomnieniach w jego pokoju chorego. Przesuwały się przed nim najwspanialsze obrazy. Jakie jednak było źródło jego natchnienia? Była to morfina podawana mu dla uśmierzenia jego bólu. WP2 107.3

Na naszym spotkaniu namiotowym w Lansing, Michigan, tuż przed moim przyjazdem do Australii, musiałam wyraźnie przemawiać w sprawie tego nowego światła. Powiedziałam ludowi, że słowa, które usłyszeli nie były natchnioną prawdą. Cudowne światło, które przedstawiało taki pozór prawdy było rezultatem błędnego stosowania Pisma Świętego. Dzieło Pańskie nie zakończy się w 1894 r. Słowo Pana skierowane do mnie brzmiało: “To nie jest prawda, poprowadzi jednak na dziwne ścieżki, a niektórzy będą zakłopotani takim przedstawianiem sprawy i porzucą wiarę”... WP2 107.4

Żadne prawdziwe poselstwo nie wyznacza czasu

Nikt nie ma prawdziwego poselstwa wyznaczającego czas, kiedy Chrystus ma powrócić albo nie ma powrócić. Bądźcie pewni, że Bóg nie dał nikomu upoważnienia do tego, by mówił, że Chrystus odwleka swoje przyjście o pięć lat, dziesięć lat, czy dwadzieścia lat. “Dlatego i wy bądźcie gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie”. Mateusza 24,44. To jest nasze poselstwo, to samo poselstwo, które głoszą trzej aniołowie lecący przez środek nieba. Dzieło, które jest obecnie do wykonania to rozgłoszenie tego ostatniego poselstwa miłosierdzia do upadłego świata. Nowe życie przychodzi z nieba i bierze w posiadanie cały lud Boży. Do Kościoła wejdą jednak podziały. Rozwiną się dwie grupy. Pszenica i kąkol rosną razem do żniwa. WP2 108.1

Dzieło będzie się pogłębiało i stanie się żarliwsze przy samym końcu czasu. A wszyscy, którzy są współpracownikami Bożymi będą walczyli najżarliwiej o wiarę raz świętym podaną. Nie odwrócą się od obecnego poselstwa, które już oświeca ziemię swoją chwałą. Nie ma nic, o co warto walczyć oprócz chwały Bożej. Jedyna skała, która się ostoi to Skała Wieków. Prawda, która jest w Jezusie jest schronieniem w tych dniach błędu... WP2 108.2

Poselstwa dane na nasz czas

Proroctwo wypełnia się linijka po linijce. Im bardziej niezachwianie stoimy pod sztandarem poselstwa trzeciego anioła, tym wyraźniej będziemy rozumieli proroctwo Daniela, ponieważ Objawienie jest uzupełnieniem Daniela. Im pełniej przyjmujemy światło przedstawione przez Ducha Świętego za pośrednictwem poświęconych sług Bożych, tym głębsze i pewniejsze, jak wieczny tron, będą wydawały się prawdy starożytnego proroctwa; będziemy pewni, że mężowie Boży mówili tak, jak byli pobudzani przez Ducha Świętego. Ludzie sami muszą znajdować się pod wpływem Ducha Świętego, by zrozumieć wypowiedzi Ducha wyrażane przez proroków. Poselstwa te zostały dane nie dla tych, którzy wypowiadali proroctwa, ale dla nas, którzy żyjemy wśród obrazów ich wypełnienia się. WP2 108.3

Nie uważałabym, że mogę przedstawić te rzeczy, gdyby Pan nie dał mi do wykonania tego dzieła. Poza tobą istnieją też inni, i to nie jeden czy dwóch, którzy podobnie jak ty myślą, że mają nowe światło i są całkowicie gotowi przedstawić je ludowi. Rzeczą miłą Bogu byłoby jednak to, gdyby przyjęli już dane światło i w nim kroczyli, i oparli swoją wiarę na Piśmie Świętym, które potwierdza stanowisko zajmowane przez lud Boży przez wiele lat. Ewangelia wieczna ma być głoszona przez ludzkich przedstawicieli. Mamy rozgłosić poselstwa aniołów, którzy zostali przedstawieni jako lecący przez środek nieba z ostatnim ostrzeżeniem dla upadłego świata. Jeśli nie jesteśmy wezwani do tego, by prorokować, jesteśmy wezwani do tego, by wierzyć proroctwom i współpracować z Bogiem w przekazywaniu światła innym umysłom. To właśnie staramy się robić. WP2 108.4

Możesz pomóc nam, mój bracie, na wiele sposobów. Zostałam jednak upoważniona przez Pana, by powiedzieć ci, że nie możesz być egocentryczny. Bądź ostrożny jak słuchasz, jak rozumiesz i jak przywłaszczasz sobie Słowo Boże. Pan pobłogosławi ci w posuwaniu się równym torem z twoimi braćmi. Ci, których posłał On by głosili poselstwo trzeciego anioła, pracowali w zgodzie z niebiańskimi umysłami. Pan nie złożył na tobie ciężaru głoszenia poselstwa, które wprowadzi niezgodę w szeregi wierzących. Powtarzam, On nie prowadzi nikogo przez swojego Ducha Świętego do tego, by wymyślał teorię, która zachwieje wiarą w uroczyste poselstwa, które dał On swojemu ludowi do zaniesienia naszemu światu. WP2 109.1

Radzę ci byś nie uważał swoich pism za cenną prawdę. Nie byłoby rozsądne żebyś uwieczniał przez wydanie drukiem tego, co kosztowało cię tak wiele usilnych dążeń. Nie jest wolą Pana, by ta sprawa była przedstawiana jego ludowi, ponieważ będzie powodowała utrudnienia właśnie dla tego poselstwa prawdy, w które ma on wierzyć i stosować w praktyce w tych ostatnich niebezpiecznych dniach... WP2 109.2

Nieustannie roztrząsane będą teorie zmierzające do odwrócenia umysłu, do zachwiania wiary. Ci, którzy mieli rzeczywiste doświadczenie w odkrywaniu proroctw, poprzez te proroctwa stali się tym, kim są dzisiaj, adwentystami dnia siódmego. Mają oni stać opasawszy biodra swoje prawdą i przywdziawszy całą zbroję. Ci, którzy nie mieli tego doświadczenia, mają przywilej bycia wiernymi poselstwu prawdy z tą samą pewnością. Światło, które Bogu upodobało się dać jego ludowi nie osłabi ich zaufania do ścieżki, jaką prowadził ich On w przeszłości, ale wzmocni ich, by mocno trzymali się wiary. Musimy do końca zachować niewzruszenie ufność, jaką mieliśmy na początku. WP2 109.3

“Tuć jest cierpliwość świętych, tuć są ci, którzy chowają przykazania Boże i wiarę Jezusową”. Objawienie 14,12 (BG). Tutaj stoimy, za czasów poselstwa trzeciego anioła. “Potem widziałem innego anioła zstępującego z nieba, który miał wielkie pełnomocnictwo, i rozjaśniła się ziemia od jego blasku. I zawołał donośnym głosem: Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego. Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające, gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości”. Objawienie 18,1-5. WP2 109.4

Poselstwo innego anioła

W ten sposób treść poselstwa drugiego anioła zostaje ponownie przekazana światu przez tego innego anioła, który oświeca ziemię swoją chwałą. Wszystkie te poselstwa połączone w jedno mają dotrzeć do ludzi w ostatnich dniach historii tej ziemi. Cały świat zostanie poddany próbie i wszyscy, którzy byli w mrokach błędu co do sabatu czwartego przykazania zrozumieją ostatnie poselstwo miłosierdzia, jakie ma zostać przekazane ludziom. WP2 110.1

Naszym dziełem jest głosić przykazania Boże i świadectwo Jezusa Chrystusa. “Przygotuj się na spotkanie twojego Boga” (Amosa 4,12) to ostrzeżenie, które ma zostać przekazane światu. Jest to ostrzeżenie do nas indywidualnie. Jesteśmy wezwani do tego, by złożyć z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla. Istnieje dla ciebie dzieło do wykonania, mój bracie, zaprzęgnięcie się w jarzmo z Chrystusem. Upewnij się, że budujesz na skale. Nie ryzykuj pozostawiając wieczność kwestii prawdopodobieństwa. Możesz nie dożyć do tego, by uczestniczyć w niebezpiecznych scenach, w które obecnie wkraczamy. Życie żadnego z nas nie jest zagwarantowane w jakimkolwiek czasie. Czy nie powinieneś czuwać w każdej chwili? Czy nie powinieneś dokładnie badać siebie samego i pytać: Czym będzie dla mnie wieczność? WP2 110.2

Wielkim brzemieniem każdej duszy powinno być pytanie: Czy moje serce jest odnowione? Czy moja dusza jest przemieniona? Czy moje grzechy są przebaczone przez wiarę w Chrystusa? Czy narodziłem się na nowo? Czy stosuję się do zaproszenia: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie”? Mateusza 11,28... Czy wszystko uznajesz za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Chrystusa Jezusa? I czy uważasz za swój obowiązek wierzyć każdemu słowu, które pochodzi z ust Bożych? — Manuscript 32, 1896. WP2 110.3